Kwikzilver
Kwikzilver noem je mij
grijze haren spreken een
andere taal en dansend
ren ik voor jou uit
hoofdschuddend vraag je
wanneer ik volwassen word
onmiddellijk weerspreken
twee stralende ogen deze zin
lachend spring ik van de hak
op de tak over paaltjes op die
ene kade waar schepen liggen te
wachten op aankomend vertrek
met beide armen omhels ik
nogmaals deze toekomstige
herinnering en zou willen
dat ik je lijnen kon tekenen
ik schud mijn kop als een jonge
hond heen en weer en bedenk
dat het met vier poten wel
erg moeilijk wordt om een
potlood vast te houden
Geplaatst in de categorie: afscheid