zag je in het takkenwuiven
ik zag je in het takkenwuiven
kale sprieten zonder hart
er was geen lucht om aan te raken
zelfs het kraken klonk apart
een fluistering van wind
tracht woorden te herinneren
de vaagheid van een spelend kind
meer schiet me niet te binnen
schaduw steekt de vinger op
verwijst naar donkere kanten
ik zie opeens in je gezicht
de trekken van verwanten
de pijn is er van foto's
daar zie ik je verdriet
ik wilde je wel helpen
maar je ogen leefden niet
Geplaatst in de categorie: liefde