de zon scheen regen
ik sprak je in het gaan
je lachte met me naar
een spaanse halve maan
de zon scheen regen
en een onweersbui
afscheid temperde de hitte
die ons te wachten stond
de reis was nacht en jagen
op een morgenstond die
vakantie straalde in bekomst
krekels spraken met je stem
een onophoudelijk missen
het was geen gissen naar gevoel
want je ogen voelden al wat
ik met mond en hand bedoelde
Geplaatst in de categorie: liefde