blazen lieten zuchten los

ik ben tot
het metaal gegaan
blazen lieten zuchten los
bladders krulden zonder moeite op

valse lagen zijn verdwenen
geverfd met haat en nijd
ik politoer weer langzaam kleur
op wat de kern moet zijn

staal de schone schijn
weersta de zandstraal
van kritieken nu en
eindelijk zonder pijn

ik geef niet meer
om het publiekelijk juichen
maar zal steeds dieper buigen
voor de passie van het hart

Schrijver: wil melker, 20 november 2005

wlmelkerziggo.nl

liefde schilderen kern

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 574