als stuifzand
letters
tot stuifzand
geworden
glijden door mijn
korte vingers
verwaaien
zonder ooit een
woord te vormen
vallen terug
op het strand
waar de oude zee
hen opnieuw
overmant
onderhevig aan
vermaledijde
stormen
ik houd mijn handen op
tot dragen toe bereid
maar zie met lede ogen aan
dat het machteloosheid is
dat door mijn vingers glijdt
Geplaatst in de categorie: emoties