Netgedichten

netgedicht (nr. 9.144):

zondaars kennen geen genade

de klok slaat zonde
draait de waarheid dol
wie heeft haar opgewonden
maakt de hel zo vol

heiligen verpozen zich
in het licht van glas in lood
ze staan al jaren op pilaren
betreuren eeuwenlang hun dood

zondaars kennen geen genade
woekeren dicht bij de grond
zij belijden steels en schuchter
onschuld met de mond

ze hebben lak aan regels
doen alles tegendraads
ze willen macht en pegels
plegen daarvoor zelfs verraad

onkruid bloeit als nooit tevoren
verstikt het groene in de wei
zijn we als hun oogst geboren
is keuze nog wel vrij