1.416 resultaten.
regenboog
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 787 deze morgen de regenboog
Kees, dacht ik
de regenboog een teken
dat je ergens bent
terwijl enkel je as
nog is, misschien
al weet ik geeneens waar
met een vuurpijl zei je
een vuurpijl
naar de regenboog dus…
Kameleon*
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 4.125 In de kringloopshop een beduimeld boek
dat zich lui eensklaps in mijn handen vlijt
en mij terugvoert naar een kindertijd,
een boerderij, mijn broer in de zithoek.
Wij lezen, jij bent het die ons stoer leidt,
de schipper, leidsman met de grote broek
die - het roer stevig in handen - ons kloek
voorgaat, de weg wijst in al zijn goedheid.
Van…
Het doodspapier
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 655 De herfst treedt weer toe
in mijn belevingswereld
‘t vergankelijke seizoen
van jouw trieste dood
het doodspapier wordt weer
opnieuw gelezen, en tranen wellen
uit bron van innerlijke nood
een doodsgedicht
door jou geschreven
over passie, sterven
en dagelijks brood
de laatste uren
van jouw beklemmende leven
onze gezamenlijke waarheid…
memo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 652 in jouw lieve gezicht glanst nog altijd
liefde
gelukkig zijn er foto’s
ik laat ze glimlachen en waar je wegkijkt
laat ik dromen zweven
op de glijbaan ligt de gladde tijd een vaart te nemen
versnellend, langs de korte dagen
waar ze –pas nog- even stil bleef staan
we moeten gaan…
maar dralen, als de twijfel spreekt
in jouw ogen breekt…
In verbijstering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.612 In verbijstering
rukt een harde windstoot weg
een beminde man…
Euthanasie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 745 Toen hij zijn laatste adem uitblies,
slaakte hij een zucht van verlichting.
(Kwam op het idee n.a.v. de 58-jarige verlamde Tony Nicklinson die geen euhanasie kreeg maar uiteindelijk op een natuurlijke wijze stierf.)…
rosa
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 544 rosa
zo vroeg en wonderbaar
ontloken
en nu de avond daalt
verwelkend voor mijn ogen
Naar Alanus ab Insulis:
Quae dum primo floret,
defloratus flos effloret
vespertino senio.
http://bit.ly/Rtep6n…
De dood op de railing
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 691 De dood zat op de railing,
daar stuurde ik hem af,
ik had de dood niet gevraagd,
of dat ie me al graag zag,
de dood zat op de railing,
een spoortje liet het na,
een zuchtje een klein windje
en ik, ik keek ernaar.
De dood zat op de railing,
op die van het balkon,
maar omdat ik hem wegstuurde,
wist ik dat ik meer kon,
dan alleen…
Versterven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 539 Al, wat ik achterliet,
het verstierf
met eb en vloed,
van de zee.
Al, wat mocht bestaan
van mij
het verging,
nadat ik op aarde mocht staan.…
Kinderleed
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 646 Vader
verzucht,
in wolkendek gelegen,
hoe zijn kinderen
al jaren
zijn huis niet konden vinden,
terwijl hij
vol van vluchtige irritatie
een schouwspel
van treurnis,
met zijn zonen
een-na-een op de voorste rij,
gadeslaat.
Nu is het te laat.…
de dood in de tuin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 633 er ligt een dood vogeltje
bij de waterzuil
ik denk dat het
één van de merels is
uit het nestje
in de druif
raar vergaan
het skeletje zie je
maar het kopje
is nog vrijwel in takt
er ligt een dood vogeltje
bij de waterzuil
morgen ga ik in de tuin werken…
een golf en een gedachte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 699 alles laten wij achter
het spreken, het luisteren, het lichaam
ongenezen
een vleugelslag, losgelaten
in het zonlicht
dubbel zo lief
nu jij nog een keer
langs onze wangen streelde
zonder bezit
*
'bidden is onderdak zoeken'
vertelt een stem
wij wonen voortaan
in jouw schaterlach
.
voor C.…
de laatste kleuren
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 771 mijn opa's heb ik nooit gekend
en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee
is nooit heengegaan
wanneer lopen we langs het afscheid;
de slaap die blijft als een roos
op een steen gebeiteld
het noodlot al in kinderhanden
die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht
dat in alle eenvoud een schaduw tekent
de dood wordt een…
Nooit meer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 1.154 nu jij er niet meer bent
en alles plots lijkt stil te staan
je adem en de tijd
het kind van glas
dat je in feite altijd al was
gebroken, weggegaan
af en toe nog
aai je vluchtig mijn gedachten
en fluister je mijn naam
zie ik de scherven
weer terug aan elkaar
anders dan vroeger wieg ik je nog
strijk ik met zachte vingers
door je haar
vervaagt…
ik wil heus nog wel dansen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.341 ik wil heus nog wel dansen
maar ik kan het niet
dit huis heeft geen bodem meer
de toetsen van de piano zijn vastgeroest
jij nam de muziek met je mee
toen jij vertrok werden de ramen gaten
waarin de storm vrij spel speelt
nu zijn er geen seizoenen meer
ik wil heus nog wel dansen
maar het kan
niet meer…
Geen onvertogen woord
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 647 (Kopland & Komrij)
Twee dichters van stand
Voorgoed op hun voet-
stuk
Hun mooie woorden
gevat in band
Mannen met hersens
Een goed gevoel voor
taal
Dichtkunst dus van de
bovenste plank
Twee wijze en ou-
dere mannen. Nes-
tors
Impliceren een
waardig afscheid
Wolken van muze
Stuim'lende lyriek
Dwaal
Keer op keer, sluimer…
Leven en dood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 665 Het zijn de dagen, die ik pluk
en zo geniet ik levenslang.
Voor 't einde ben ik geenszins bang:
ik maak me om de dood niet druk.
Die kan voor mij geen pret bederven.
Onsterflijk zal de dood me maken,
als al m'n lichaamsfuncties staken,
want na m'n dood kan 'k niet meer sterven.
Dan ben ik dood en dat is dat.
Perfecte rust wordt mij…
Kopland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 570 een dichter dichtbij
de ziel
bemiddelde met
vragende poëtische
woorden
ook al had hij weet
van het wiel
't leven vertelde hem
dat een zuiver antwoord
nooit beviel
in de werkelijkheid
die niet aan ons behoord'…
Vlakbij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 456 het moet bij mijn geboorte al begonnen zijn
zo dacht hij soms
het zachte schreien en het gemis
om wat niet kon worden uitgesproken
vertrouwelijk en toch zo vreemd
in die kerker van onmacht dicht bij haar
in de magische sfeer van intimiteit
wilde iets in hem zich bevrijden
met moeite onderdrukte hij zijn tranen
haar dood verbreekt voorgoed…
Rutger Kopland
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 571 Dichter Rutger Kopland, pseudoniem van Rudi van den Hoofdakker, is overleden.
---------------------------------------
Opnieuw is er een dichter overleden.
De Nederlandse taal laat weer een veer,
Nu is het Rutger Kopland, deze keer,
Dat Rudi ook maar rusten mag in vrede.
Bedachtzaam vond hij steeds het juiste woord,
Hij leeft nog lang in…