4.278 resultaten.
Mijn vliegbrevet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Binnenkort hoop ik eindelijk te slagen,
voor mijn hoogstpersoonlijk vliegbrevet.
Wanneer paniek me laf weer overvalt,
hoef ik niet meer aan de grond te nagelen,
maar neem ik braaf en dapper wraak.
Niet langer hoef ik angstig toe te kijken,
wanneer ik zomaar van mijn koers af raak.
Van verre kan ik straks de oorzaak zien.
Van grote hoogte…
Lijstjes in m'n hoofd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 124 Ik geloof niet langer
In lijstjes in mijn hoofd,
Heb al te lang aan
Hun leiband gelopen -
Bereid me liever voor
Op het lijstje om mijn hoofd
Voor als ik
Er niet meer ben,
Voor al die anderen,
Om me niet te vergeten…
Als een zon in de steen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 64 De steen die door
Bittere kou bevangen is,
De barre winter
Ter nauwer nood doorstaan,
Voelt de zon
Van het nieuwe licht
In zich groeien,
Komt langzaam tot leven -
De lijnen die in haar wonen
Roepen haar op in beweging te komen
Op naar nieuwe verten te gaan…
Flamenco Melancólico (Copla de arte mayor)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 287 Het ritme van stampende voeten, gitaren
en knippende vingers, het stemt haar bevlogen
-een vurig verlangen in vlammende ogen-
te dansen, gracieus met verfijnde gebaren
in opzwepend tempo op felheid van snaren.
Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand
die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant
gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…
Verschieten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 eenzaamheid
kleurt niet dieper
dan jouw wangen
die verschieten
bij het geven van
lichte vleierij
daarna gaat ze
weer op in de massa
alsof ze nooit eerder was…
Zoals de meeuw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 123 Zoals de meeuw
In al zijn koninklijkheid
Wordt gedragen door de wind
Zo worden wij
Dag in dag uit
Gedragen door de liefde
Van Hem die Uw zoon is,
Net als Hij
Zijn wij geborgen,
Zijn wij Uw kind…
Drie dagen op Terschelling
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 109 Voor J.
Gezegend met water en wind
Geraakt door licht en lucht
Werden we van man en vrouw
Voor heel even weer kind,
Bracht de liefde ons
Naar onszelf terug…
Zand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 107 Zilte zee als onze horizon
schitterend in zonlicht
zeilschepen laveren
over golven, gulzig
glazig in mijn droom
niets weet ik meer dan jij
over iedere zandkorrel
uniek in samenzijn
een vader
die zijn zoon niet kan vinden
een ader
die zijn droom niet kan vinden
op het strand.…
Sneeuwploegen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 Schuif alle obstakels
In dikke bergen sneeuw
Voor je aan de kant,
Immers jij moet stralen
Als geen ander,
Want jij bent hoogbegaafd
Omdat je er een
Van mij bent, omdat
Je altijd beter bent
Dan al die anderen -
En als het onverhoopt
Eventjes niet lukt
Dan plak ik er wel
Een label op, dyslexie,
Adhd, pddnoz of pdd,
Het is…
De ijzel voorbij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 74 De jaren van kilte
Zijn voorbij - de ijzel
Die dit land in mij
Lang in zijn greep hield
Heeft de kilte verloren
Doordat jij me hebt aangeraakt,
Dit leven van mij
Weer tot leven
Hebt gemaakt…
balts
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 68 (de kopjes buigen links en rechts, ze
deinen terug, totdat hun snavels elkaar
raken … )
water laat ze kringen maken
kleine spatten
kristallijn zo lijkt het, waar de zon wil zijn
het licht weerkaatst en wind haar druppels vormt
in toverachtig licht
hoog geheven vangen trage ogen wind,
subtiel in de verwachting van dat ene kind
geborgen,…
Er staat een woord op
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 83 Het gevoel is er niet meer
Liefde en afkeer bestaan nog wel
Maar worden niet meer herkend,
Alles oogt vlak en gevoelloos
Donkere wolken jagen door het brein,
Slechts een spaarzame lichtstraal
Brengt nog wat verlichting
En dan vanuit het niets
Staat er een woord op,
Ik herken een woord van trouw,
Van mensenkind ik hou van jou…
In het donker van je hoofd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Vanaf mijn eerste ademtocht
Tot en met de laatste heb ik
Nog niet de helft meegekregen
Van wat er om me heen gebeurt -
Wat gebeurt er op dit moment
Achter mijn rug? is een vraag
Die klaar ligt in het donker
Van mijn hoofd, het antwoord
Is al in de vraag verborgen:
Laat ik me niet ontijdig omdraaien,
Want ik leef in de zekerheid…
april
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 lieve schat
jouw seringenboompje kleurt al
met de dagen mee, haar groene waas
steeds uitgesprokener en paars
licht op, binnen de tere knoppen
het is een wachtster,
een tere nimf, steeds zachter
wijken kleine blaadjes voor hun
zoete binnenkant
nu deze maand in aanvang droef
begonnen is, vertoont jouw blijdschap
lieve tonen, in het donkerdere…
Vrije val
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 ze hekelt de zorgen
van morgen
ze zou ze maar
wat graag van haar
af willen spoelen
en laat tranen
de vrije val
om weer
te kunnen
ademen
haar hart
lucht te geven
zodat ze deze
dag als een
nieuwe jas
aan kan trekken
het zonnetje speelt
al met haar haren…
Uitzichtloos
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 nog altijd
staat ze daar
en zwaait ze naar hen
die haar nauwelijks opmerken
in het voorbijgaan
zij weten niets over het hoe of waarom
noch hoe haar hart getekend is door de tijd
en nooit een kans heeft gekregen
of toch
gedachteloos varen ze aan haar voorbij
tot de schreeuw van een dove
niet meer hoorbaar is…
Door licht van zon en maan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 Die uit het heelal geboren
Door licht van zon en maan
Op zand en veen tot wasdom kwam
Prijst elke dag het nieuwe ochtendgloren
Nu de hem door anderen toegedachte tijd
Is voorbijgegaan…
Vervloekt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 202 Ik vervloek mezelf
om niet gezette stappen
om mijn angst grip te verliezen
om ondoordachte grappen
om uitstel zonder echte reden
om zwijgen als ik vragen wilde
om zoeken in te ver verleden
om denken dat ik wachten moet
om stoer alleen zijn in mijn schulp
om doofheid voor een goed advies
om afweer tegen elke hulp
om passie die ik binnenhoud…
Vergeten schoenen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 61 staan nog altijd
te wachten
op niemand
stiltes duren langer
nu argumenten
zijn verdwenen
geheimen terug
naar waar ze
vandaan kwamen
de zin tot oplossen
was al eerder
kwijtgeraakt…
carpaal tunnelsyndroom
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 84 de onrust in mijn ene hand
trekt voren door de nacht, de
andere houdt - rustig nog -
mijn zere vingers vast
ze branden gaten in mijn slaap
ondertussen gaapt vermoeidheid
als een grot vol scherpe punten
overdadig en steevast
vergaat de wil tot schragen,
want het dragen kent geen grenzen
meer
elke keer slaapt slechts mijn hand
en elke…