858 resultaten.
Ommekeer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 743 Uitersten, ver of dichtbij
laten alles in het midden
zo ontstaat de mistvallei
waar stil de wijze uilen bidden
de duisternis gebruiken zij
om plooien in het licht te vinden
wild zigzaggen zij door tijd
waar al die helder zien verblinden
het verleden van de spijt
zal heden met berouw verslinden
pas wanneer de klok gaat preken
en de kerk…
Vlucht....
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 514 De eenzame vogel in mijn hand
rust al dagen uit
met gesloten ogen,
angst om te vliegen
Kijk, op wisselende hoogte
maken tien zwaluwen
een prachtige vlucht,
ze maken zomer
En boven het water
gaan de meeuwen paarsgewijs
op zoek naar lokkend zand
en golvende verten
Tijd om mijn blik te verleggen
van zachte zekerheid
en glanzende trouw…
hoop
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 498 wat een pracht
om een zacht
benepen stem
zo ad rem
zich uit te horen spreken
moed is een flakkering van hoop
een stap naar voren
als het kaf en het koren
worden gescheiden
en bescheiden stemmen oprijzen
onderdrukkers merken tot hun afgrijzen
dat zij niet langer sterker zijn
dat de teugels hun ontglippen
de wereld op zijn kop gezet
en…
engels gras
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 322 Tussen Maasland en De Lier ligt een veldje zo klein.
Dat weet geen mens, dat is alleen maar van mij.
Ik verwarm daar mijn lichaam in het prille zomerlicht.
De wereld gaat open mijn ogen gaan dicht.
(engels gras, engels gras
hoe groen ik was,
engels gras geeft mijn leven kleur
eens was alles grauw en besloten
maar mijn hart is nu een open…
vrijheid
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.306 hoe kan ik zeggen
dat vrijheid bestaat
als de nacht nog vaak
mij in zweet doet leggen
en de vroege angst
mij in het donker
geenszins verlaat
ik zie kinderen
spelen op het puin
van mijn jeugd
immers een deel
van de zwarte aarde
vind ik nog steeds in mijn tuin
ook al herhaalt de lente
zich telkenmale
ja,
hoe lang al in jaren…
Zweefvliegvluchtfladder
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 416 Ik werp mijn anker naar de zon
schep deeltjes, zie ze reizen
met bloesemwolken over de zee.
Ik blaas stof over mijn haven
duizel onder het verborgen licht
en het diepblauwe gezicht.
Ik vluchtfladder uit gedachten
rijg een snoer van lente
over al mijn eenzame nachten.
Ik bewonder de adelaar
de magnolia, de vlinder
het lentekind onder…
vrijheid
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 480 terwijl ik in de verte staar
verdwijn ik in de leegte
het leven raast mij reeds voorbij
geen tijd om na te denken
keuzes maken valt mij zwaar
geen hulp kan ik verdragen
ik wil het eenmaal zel'uf doen
geen ander te verwijten
vrijheid is mijn grootste wens
en niets mag mij verstikken
of ik dit ooit vinden zal
het lot zal het beslissen…
Eén tijd, één plaats
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 589 Zonder naam ga jij
geblinddoekt het bochtige pad
en de schelpen knersen zonder echo
geschraagd door jouw verlangen
steeds één tijd, één plaats te zijn.
Vluchtiger dan ik
wissel jij gedaantes als een hoed
en wist geschiedenis
voor zij geschreven is.
Geen foto draagt jouw beeld
en geen steen zal jouw naam torsen,
door tijd noch plaats…
Uittocht
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 506 Het leger trok verder
het veld
gewond door klaprozen
bleef achter.
De orchidee
bloeit nu elders.
doden begraven stemmen
zwijgend toe.
In de weide
bloeit weer nieuwe klaver
gevierd tot honing.
Vanuit de verte
tjilpt gezang
roepend ook te komen.
Maar de zon en
de zoete geur
van bloemen
is vele malen lieflijker
dan het avontuur…
Sokken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 269 Altijd heb ik sokken aan
zodat ik dagelijks aan de wandel
mijn voeten optimaal bescherm
en mijn schoenen goed behandel
Altijd heb ik sokken aan
zodat ik tijdens nachtelijk waken
mijn tenen niet verstrik
in het losgewoelde laken
In zand zou ik graag mijn tenen hullen
koel in de schemer, geen korrel gelijk
zou vloeiend gruis mijn wezen…
Vergezichten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 563 Een bedwelmende oostenwind
blaast zijn hypnotiserende gedachten
langs koele rotsen en wuivende olijfbomen.
Meeuwen verliezen zich
in beeldende wolken
vormende een stoet
van witte vergezichten.
In de verte zinkt de zon
in zee, in nacht, in andere handen.
En de regen, zij valt
met regelmatige tred
op het ritme van haar hart.…
Mede
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 566 ja, ik ken de schijn
en de verlokking
van de honingdauw
maar ook
de schuilplaatsen
na het verfijnen
van smaak
en wat zou ik díe
graag willen wijzen
zodat ik je weer
terug kan vinden
als de ergste dorst
spontaan is gelest…
'Gebleekte Zonneschijn'
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 512 De oceaan lag rimpelloos
kil te wachten in een grijs gewaad
- een onderdrukt verleden
dat hij niet af kon leggen -
de ijzeren mantel van haat.
Zwemmend de overkant te bereiken
en uitgeput z'n utopia te betreden
verbleekt de waardigheid en de
gouden zonneschijn die hij verliet
weerspiegeld door de wijdse vlakten
die hij gedwongen moest verlaten…
TRANCE
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 401 Door magische sferen
Zal ik verkeren
In een trance
Vol expressie
Waarin het vuur
Der passie
Zal branden
Uit liefde
Voor het ongerepte…
Binnenkind
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 287 laat nu niet je kopje hangen
voor het rijpend reiken kan
jij ving geen felle zon of wind
kon niet jouw krachten meten
bent weerloos als een binnenkind
dat straks ineens de weg op springt
blijf in die kelk niet steken
breek uit en kom tot bloei
geef prijs je zoete hart
groei op voor je verwelkt
vol smart om het ongekende…
De vlinder gevlogen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 702 dit teruggezette leven
geeft mij weer een morgen
herstelt mijn zicht zoals dat ooit
vol van bloeiende velden was
daar ginder troont nu leegte
waar mijn land zo diep verzonk
dat ik verstomd de kreten dronk
van verkillende vissen
hopend op verheffing
tot ik zelf een uitweg vond
zwevend naar het oosten
herwon ik vijftig zonnejaren
voor…
laat maar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 465 gaan
hard of zacht
onzeker bestaan
doodt de stilte
zeker van de nacht
de wind waait
toch wel
morgen mist
de realiteit
die
niemand aan kan
dus, waarom nog…
Vogel
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 469 Een stille vogel
Zweeft door de heldere lucht
En ziet de aarde onder zich
Vormt geen gedachten
Over het leven daar
Van de aardse metropool
Voelt de wind
Langs zijn vleugels strelen
En geniet van deze intimiteit
Een stille vogel
Bemoeit zich alleen
Met het leven in de lucht…
Ierland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 365 Groen en grazig
schapen kijken glazig
naar een zwierig stel
lekker in hun vel
tussen groene heuvels,
door grijze nevels,
over stille wegen.
Gevoelens van vrijheid
vallen met bakken
uit de lucht.…
pluisje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 854 de lucht
het licht
de liefde
het kind
'n pluisje
of
jij
en
wij
zijn
ontelbare
keren
ontembaar
vrij...…