345 resultaten.
Schokdempers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 87 Lippen nopen tot pillen
monden noden de maan
te zwijgen in stilte.
Laten we punten slijpen
de polsbanden doorknippen
die slippendragers van uren.
Konijnen bij de vleet sterven
het geworden leven ontwortelt
de grond begraaft zichzelf.
Telkens als stenen tekens slaan
en plots planeten vervagen
vervelt de zon als een slang.
Oude vingers…
Het afgrijzen van de godin
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 142 Ik sleep je mee.
In de zonnige levenslust wil ik al je geheimen ontsluieren onder het stimulerend gekwaak van kikkers.
Je zoresijzers zullen gloeien dan smelten.
Ik denk aan een grote vette roetzwarte tor die over je benen loopt.
De gil die je giechelend slaakt, ja ook jij Daniëlle.
Je bloesembokaal bulkt vol leven en je lijf laait een donkere…
Zinkend schip
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 309 Terwijl ik me vorm tot leven
en armen sla in de warmte
die me koestert en omringt,
voel ik de last van de leegte
het drieste stulpen in het niets
van het bulkende bloed
dat bloeit, gutst, geeft
en overstromend, stof inbedt,
verteert wat aan leed was
maar geen weg weet met zin.
Het verlangen naar jou
kan zonder grenzen verder,
er is geen…
Hondsdolheid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 507 De nimf is een valse teef
kwijlend meesmuilend hitsig
kwispelvlooiend potenrijend bitsig
tongzwetend geilogig vachtvrijend ritsig
bessig zieltogend deinend
slijmsporen spattend op m'n wreef
nagelstrepen als kreeftkrabsels
over schenen schendend
mijn grommig nee!
Klampompende sponslongen
fluitende ketelpijpen
zeepbellenblazende broccolibrokjes…
Gesproken stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Stil zijn is ademen
zonder lucht te kapen
een doorbloeden
van levensaderen.
Stil zijn is een luxe
een voldragen bestaan
dat niets hoeft te doen
om te weten wat nodig is.
Spreken is een last
een strijd om licht
om aandacht en ontzag
dat daden moet werven.
Spreken is blazen
lucht verplaatsen
een paraderen
van protsige woorden.…
Wat ik graag zie
gedicht
3.0 met 5 stemmen 17.511 Wachtend voor 't stoplicht, in 't halfdonker nog,
op het Bevrijdingsplein, half acht, zag ik,
een vrachtwagen van Domomelk langsdenderen
met op de frisse flanken het bericht
dat, ingang heden, eindelijk het verschil
tussen houdbaar en lekker is verdwenen.
Ik ben niet jong meer, maar toen na een poosje
het dan toch tot me doorgedrongen was…
Stokoud
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 616 Er gaan mensen dood
zonder te sterven
en er sterven mensen
zonder dood te gaan.
Jij doet het tweede
al veel jaren aaneen
zelfs zo hevig dat
mij het eerste dreigt.
Mijn dood zal dan weer
het sterven vergroten
dat zich genadeloos
intens aan je voltrekt.
Het is de dood de eer te na
jou nu nog in te rekenen.
Hij stelt dit dan ook
zo…
Crescendo
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 De zon brandt de wolken stuk
de blauwe hemel kraakt het wit
de lucht strekt zich lui uit
de horizon valt uit het aardse bed.
Ik voel me ijler dan de wind
stijg tot ongekende hoogten
smelt bergtoppen van ijs vrij
waar alle woorden stil vallen.
Stijgen, stijgen, stijgen
tot zonnestralen ongehinderd
door mijn huid dringen
het hart raken…
Goedemorgen Nederland
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 316 Als ik al opsta - het is niet gering -
vallen schilfers voor mijn voeten
spatten zweetdruppels in het rond
geuren oksels van gekloonde stier.
De onderkin van voortvluchtige stoppels
krabt haren kippenvel de rug op
mijn oogleden trillen uit het rag
dat de diepe nacht er heeft gesponnen.
Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten
van voorafgegane…
Verlopen tegoedbon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 663 Je kijkt me vuil aan
als een tegoedbon
die een dag over tijd is.
Te laat om te vergelden
gisteren nog iets waard
nu slechts een vodje.
Het is je te veel moeite
om me weg te gooien
en te veel eer voor mij.
Dus leg je mij weer terug
in de la waarin je alles
om het even wil vergeten.…
Op het terras
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.813 Op het terras. Verschijnt een hagedis in het gras?
En weg! Ze wil niet weten welke soort
Iedere vorm van kennis scoort laag vandaag
Schaamte voor het verlangen naar anonieme
schoonheid een naakte man in de branding
Morgen verlaat ze dit eiland. Wat zij wilden
is voorbij. Duinen geven geen antwoord
het strand stuift, er staat een grijze zee…
Meer speciaal
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.156 Voor zekerheid oefen ik me soms al in
je komende afwezigheid die komt: ik
ben niet meer in je, weg, er niet meer, wat
niets gedaan is want de dag verduistert en
avond wordt het, ook dat nog - dat
speel ik dan, voor later, opdat ik er
tegen kan straks. Of ik dicht bij me blijf, me
vooral toch niet verlaten zal, doe ik, meer
speciaal. Wie heb…
Een vrolijk vooruitzicht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.986 Echte steden hebben
verkeersagenten in werking,
nachttreinen, schoenpoetsers, vrouwen in bont.
Men rookt er en jogt in de parken.
Er zijn ook fonteinen.
Kerken zijn open, bedelaars beenloos.
Langs lanen met schilferige platanen
flaneert men heel mooi.
Hotels ruiken naar boenwas;
je krijgt er badschuim en shampoo
en in je nachtkastje het…
Bellis perennis *)
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.971 De dochter van de onbekende rots
verdraagt vijftien graden vorst
en steekt bij dooi de kop weer op
Dit witte sterretje, dit eenzaam
godsbewijs door vaders gele klomp
elk voorjaar aangewezen
-------------------------------------
uit: 'Binnen de wildroosters', 2012.…
In de mist
gedicht
4.0 met 3 stemmen 7.413 Je kan het vaak doen,
of minder.
Met eigen lief of
dat van een ander,
met dat van niemand of
met dat van nog niemand.
Je kan het zus doen,
of zo,
of, als je jong bent,
eerst zus en
dan zo,
of omgekeerd.
Maar hoed vaak, met wie en
hoe dan ook:
een stoombootje in de mist
erna.…
Goede Voornemens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 284 Vandaag is het de vierde dag
Hoe staat het met de intenties
Wordt het waar u op hopen mag
Of zijn het slechts pretenties?
Wat telt is niet de goede wil
Maar doorzettingsvermogen
Er zit een levensgroot verschil
Tussen iets doen en pogen
Men neemt zich zo gemakkelijk iets voor
En hoopt dat goede wil alleen zal werken
Maar wie beseft zich…
verheffing
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 132 in het vuur ziet een mens
hoe het leven vlam vat
en woedend hitte verteert
in as legt wat gloeiend rood
aan vuisten murw sloeg
en verlangen smeedde
de rook geeft signalen
van rijk vergiste tijden
de geuren verdampen
in de weidse lucht
uitspansel van beloftes
dromen die daden wekken…
save as
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 157 het water dat aan de lippen staat
in de mond stroomt als dorst
lust aan leven en liefde geeft
en verdrinkt in een moment
elk nu toen en dra
vervliegt in de zucht
naar wat zal overblijven
als alles eindelijk voorbij
en
zonder meer is weggeschreven…
De erg jonge dichter
gedicht
2.0 met 23 stemmen 5.312 Toen ieder weg was, gaf hij snel een wel
heel erg gesloten envelop. Hij draaide
nog wat en vluchtte, trots, verlegen. Nu
hij om mijn oordeel vraagt, zie ik hem beven.
Niets grijpt aan als een jonge dichter, echt
al heel mooi bleek, met wallen, lang
sluik haar, waarachter schuwe ogen.
Hij is mijn broertje: schuchter medeminnaar
van 't mooiste…
sterrenlied
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 245 in de nacht zing ik sterren
een oud lied van mens alleen
nee geen schreeuw maar sereen
en zacht: breekbare melodie
als een donkere vogelvlucht
angst tillend voorbij de dood…
weerwil
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 405 wat indruk maakt
is vaak zo alleen
in de strijd om het bestaan
sterft in het moment
dat je het verlaat
in weerwil van liefde
de band die knapt
het ei dat breekt
de zon die ondergaat…
Ontbijt
gedicht
2.0 met 8 stemmen 6.126 De schoonheid van het broodmandje!
De bramenjam roept de emmer vol blauwzwarte vruchten op,
de struik met lichtvlekjes, gevuld met grijpbare schatten.
Vandaag kan het feest zijn. Het riet prijst
de schepper om het goede dat hij gemaakt heeft.
de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen.
Eenzijdig, meerzinnig. Het denken is digitaal…
Uren, dagen
gedicht
2.0 met 27 stemmen 7.126 Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda
bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven
en aldaar op de wierde nog steeds rust
met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie,
en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht,
achttien en wel - hij reed geweldig trekker
en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -,
dat is hoogstaand voor een verhevenheid…
Manisch depressief
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 372 Soms staan mijn zenuwen wijd uit
straalt de grijze massa van mijn brein
maar vaker zitten ze in de knoop
in rollen prikkeldraad voor mijn ogen.
Soms ben ik zo rusteloos en actief
dat ik elke nieuwe seconde verscheur
maar vaker ben ik ijzig kalm en stil
verstar ik urenlang in een huivering.
Soms ben ik als een bezige bever
die naarstig een…
rookt nog na
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 95 verpulver het potlood
de vingers aan de rol
rullen geurige tabak
likken warm het slijk
de letters branden
aan rokende zinnen
de woorden knetteren
een zwevende waas
verzilver de katapult
het elastiek stil de spil
springt en velt tong
flarden mompelmoed
o nicotine o alcohol
o wierook o waanzin
dat alle heerlijkheid
genoegen vindt…
Parricidium
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 464 het slikken verleerd
adamsappel verzonken
bet ik zijn lippen
laaf de tere barsten
zijn tong ligt verbeten
in de gehavende mond
de neus versmalt zich
beklemtoont het einde
soms wil hij iets zeggen
maar zijn ogen spreken
het zwijgen van de dood
woordloos verzonken
hij hapt naar adem
wil niet dat het leven
hem elk moment tergt
in…
erosie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 159 ik oefen mezelf in afwezigheid
denk gedachten die niet helen
voel lust die niet wil delen
proef liefde zonder zekerheid
tabak rookt straf en zindert snel
geest en wijn wissen sporen uit
Dionysos bespeelt harp en fluit
ja ik geloof in een hemelse hel
rots in de branding ben ik wel af
als grof gruis val ik uit handen
deze golf zal zonder…
Tunnels
gedicht
4.0 met 6 stemmen 5.350 [Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke
dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag).
Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid,
I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en
ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection".
Deze steeds weerkerende dagelijkse realiteit inspireerde hem
tot volgend gedicht…
In den vreemde
gedicht
3.0 met 9 stemmen 8.118 Den Haag. Ik voel me er zo ver van huis,
dat ik me wel een brief zou willen schrijven.
Hoe gaat het met me, daar? Eerlijk gezegd
niet goed. Het blijft voor mij een soort
van België - snel wil je er weer uit
op weg naar waar het echt gebeuren moet.
Tussen de spoordijken volkstuintjes in de regen.
Uit het asiel waait altijd akelig geblaf…
Mooie vogels
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.356 Kalkoenen en fazanten,
Maar pauwen nog het meest,
Zijn steeds zo mooi, als moesten
Zij daaglijks naar een feest.
Geen kleur is te bedenken,
Geen glans heeft schoner gloed
Dan die van deze vogels
De veêren schittren doet.
Roodgoud met groene weerschijn,
Azuur en hemelblauw,
Paars, violet en purper,
Die kleuren draagt de…