131 resultaten.
mannen met vrouwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 215 moeder is een man
opgevoed door een huis
wasmachines en kookpotten
pruttelend van dweil en dadendrang
ze duwt me scheef in een hoekje
ik moet meer vrouw
opgevoed door poëzie
en straffe iconen
wel van de zwier maar dan
met de nonchalance erin
‘k krijg weinig bijval
ook van schoonmoeder
‘k heb daarom maar
een paravan gezet in het washok…
verdichtlingen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 Wij zijn zo van die poëtische dingen
open de haakjes [ ]
vul het in achteraf
vergeet dan niet dat beletselteken
zet het dik aan met de puntjes op de i
voor alle zekerheid de buik is niet altijd gevuld
heb weinig geduld het blad staat al snel vol
de aanzet klein met veel van die wijzende vingertjes
Maar later gaan de haakjes schoontjes open…
tergdicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 160 De epseklepsen snijden de epsen,
zwaaien met plakken
kletsen de monden dicht
dragen het broden te berde
alles ten brode
om d' espe
De dieren der democratie
de laagst gemene deler
De beklozen zijn filosofen
stemrecht zonder woorduiteinde
Kloefkappers kappen bekentenis
van de woorden
Isolex solex olex
brommer van dogma
Recht rechts…
bedrog van perceptie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 185 In de hitte van
zomer, buigt' lisdoddeblad
door om te drinken
waarop elke plant
het slim idee vat, alvast
de lippen tuiten
Het hele moeras
loom leeggezogen nippend
groene bladeinden
begeesterd is de
giraf, het tafereel zet
aan tot deelnemen
het beeld met giraf,
doet alsof hij heel grote
reiger is, gaat op
één poot om te vissen…
wederzien online
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 173 Ik liep onlangs nog een oude
vriend tegen het lijf
online weliswaar
tegenwoordig gaat dat zo
het is niet anders
Hij vroeg
‘Ik dacht je een paar weken terug
te bekennen, ik riep nog of wij elkaar kennen,
in de doe het zelf zaak, zou dat kunnen?’
ik schreef nogal educatief
dat dat wel eens zou kunnen,
maar ik voelde me toen vanzelf…
voorheen zwarte bodemloze putten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 Zie hoe de zon
de aarde tot genezen slaat
met elementen gooit het leven
sommeert tot weerkaatsen
tot kommen vloeibare ruimte
tot vijvers van reflectie smeedt
smaragd aambeeld van mezelf gifgroen
met wat speelruimte de huid reeds
bruiner mijn lichaam wuivend
rimpelende golfjes lichtjes goud de gloed speelser
dan ik zelf wil het lijf nog…
geluk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 222 Het geluk mag wel eens toeslaan
in grote moten zoals de ongewervelde liefde
zoals een vrouw met haar blikken pijltjes trekt
tot in mijn aarzelende lendenen
zij de bronst maant met krommende rug
mijn ruggegraatloosheid besluipt
het gat van de schroom dichttrekt
met grote moten van haar toegeeflijke schoot…
keukenkraanboog
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 259 Marc groet des morgens vanuit de dingen
de keukenkraanboog en kotste helder water
Marc kon zoveel geweld
van spetters tappen
met achteruit stappen niet bedwingen
hij boog dan nog dieper
oorzaak en gevolg de som
keek naar zijn broek
greep naar de keukendoek
stootte daarbij de vaas met bloemen om
ploem ploem, jammer van de bloemen stom…
virtueel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Je ziet dat bijna niet meer
iemand die zich verspreekt
en daarna alles ontzegt
alleen een luizige sorry
tegenwoordig is alles in
is schrijven een vensterbank
in demi weerklank op het scherm
semi inblazing
op ‘s anders gedachte
luchtig als een blad papier
dat doorloopt over tafel door het raam
tot in de horizon over de rand
dot com Helsinki…
bedropen ramen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 de daken huilerig
regen loopt over
de ogen van de huizen
huizen zijn onverzettelijke mensen
doen alsof ze stokstijf zijn
ongeboren wezens schuilen
onder de bedropen wimpers
de oogkassen gevoegd in verband
de pupillen geëtst met kinderen
zij ontwaren elkaar
moederloos
aan de overkant van de straat
de blikken schuins en steels
het erkennen…
on cue
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 114 de dichter nam de badkamerolie
veel te vroeg,
hij zat niet eens in bad
en kwam toen hard ten val
met zijn hoofd tegen de rand
van de lavabo, hij wou het baden
vanuit een andere hoek benaderen
nu kwam met de buil het dagen
dat hij de cue dusdanig had verspeeld…
ongerichte omzwerving (tanka)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 92 de zwaluw zwalkend
bevliegingen tempeestend
zwervend in het zwerk
snelle vlerken duikvlucht laag
over asfalt en weer weg…
spiegel voor mijn dode zelf
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 Hij hing met zijn leven in zijn lichaam
met een overgeërfde kapstok de traditie
een tortelduif vloog door zijn hart
het gat er in moest nu wel gevuld
dus trouwde hij een extra kapstok
ook het goedgebekte hing hij over
zijn vrouw’ s schouderstukken
Veel viel mee en ook veel viel tegen
zijn kleren slechts af te vegen
de onmededeelzaamheid…
sterfijzers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 280 Zoals met alles
om je alle ellende
te besparen, alle
vervelende klusjes
doe je best eerst
ben je er vanaf;
eens je geboren bent
is het het beste
zo vlug mogelijk te sterven
dat ik niet gestorven ben
na mijn geboorte
is omdat ik tijd nodig had
om dit inzicht te leren
dat het nu pas begint te dagen
is omdat inzicht verwerven
enige voeten…
spooropslagvakken en zwammen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 ’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik
kunsthuizen die champignons worden
het zeer gestileerd kunnen zwammen
in de niches tot zelfs de sporen ontsporen
in de lamellen zoals de Hoet van Jan
maar dan in vakjes het mycelium
van een andere nieuwe gedachte die
nog geen hoeken heeft gekregen…
troost
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 160 Die morgen zocht ze
vertroosting in voedsel en
bakte een ijsje…
het moment verzilveren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 429 De aarde draait zich soezend
op de warme schoot van de zon
loeiende wellust
breekt aan met het gloren
de gloeiende trilling
schuift de horizon open
ontsluimerende vingers ochtendlicht
haken de voile van de bloembedden los
een lelie pronkt
met haar ontluikende decolleté
loom en gedwee
slaat zij haar jurkje open
op haar volle rode…
hard en moeilijk vormbaar (senryu)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 De ijdelheid ligt
magnetisch op het aambeeld
van zelfreflectie…
tijdloze wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 Is hier nog eigenlijk, wel, hierbinnen
waar dan ook, die het zich herinnert
de wereld, groots en groen
onverzettelijk en onveranderlijk
het zoete gevoel voor eeuwig en altijd
men deed aan de borst kloppen
met verbloemde idealen
het sop was de kool waard
men at toen nog gestampt brood
met dompelsop voor soep
de wereld geschapen voor de boutades…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Doorgang...
en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
microgestalt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een…
schaduwbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Zwemmend in ’t water
zulks toekomst vergetend
verpozend onder ’t lover
de hitte van ’t heden verloochenend
In elke bespieding Alleen te zijn
bezwangerd en bezwaard
van loden hitte
vervreemd en onthecht te zijn
verteerd door de vele gedaantes
van verbeelding…
geluidloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 Er zijn geen redenen meer
de dingen mogen voorbij gaan
ook het vaste geloof in de traagte
ik heb het huis scheef geduwd
meer en meer rondom mezelf
de afstand tot het raam uitgerokken
het licht vlerkend over de tegels
cirkels trekkend van zwijgzaamheid
is het al voorbij
zal het even blijven liggen
of leg ik het verleden af
tegen het grenzeloze…
doodsqueeste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Met de loop der jaren
had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen
een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd
en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor
rologend van tafel naar kast blievend naar houvast
haar hondse blik plensde als zuilen van regen
de klankkast zo klinkt het zo botst het
falsetto als een kalebas met rotbui
viel…
aarding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt
Met klompen…
intense geestdrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Gretig drink ik de
mokka uit haar wilde blik
de afdronk intens…
leven als een sinusoïde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 Het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden
ieder begeeft zich in een berglandschap
als je in het dal aankomt zie je de toppen
van je tocht al opdoemen mistige schemer en al
als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte
sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw
de functie van…
de lispel op het hart
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 389 vrouw jij mag het op mijn buik schrijven
als echtgenoot speel ik soms het lijk
maar ik heb een alibi
mannen hebben een soort magie
noem het speelgoedgeluk
ik gok en waag jouw vrouwelijke noden
in de schaal van intieme gebaren
en corps bij de ringen
‘k kan niet dollen geringeld in ‘t gareel
ik zeg het niet gauw
als ’t zo is zij het met de…
meervoudigheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 je trekt een lijn
en alles eronder verdrinkt
omdat je niet wist dat je
een zee trok onder je hand
wind waait niet
het zijn driften die uit het zijn kolken
als het stil is in het hart de winter
hoor je alsnog het onderhuidse kloppen
van het ijs schotsend op het barende water
en als de gesel voorbij is
regent’ slechts assen uit de ransel…
gesloten deuren
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 104 bijna nooit raak ik aan het gelijk
hekkens en tekens in overvloed
maar de deuren gaan niet open
en bijna nooit heb ik recht hier te zijn
ik verdwaal niet in mijn gedichten
de beelden die ik mezelf inschep
de verdwijnend' woorden zoals ‘liever’
en ‘eerder’ mezelf in het dicht plakkend
in de metaforen die zichzelf opsluiten
afgesloten van…