Alle inzendingen van J.Bakx

Een vlucht wilde ganzen gesponnen uit zonlicht De schuwe roerdomp in de geslotenheid van het moeras Een veldleeuwerik jubelt naar beneden De zwaluw brengt zielen thuis Een weemoedige engel schildert Het licht van de beeldenzee Ik zal de dag roerloos ondergaan…

Zij legt elzentakken langs de randen van de kleine tuin. Een egel loopt heen en weer in de druiligere regen. Op de terugweg zijn bek vol bladeren. Stoepje op stoepje af door het gat in het hek en terug. Hij maakt zijn winternest in haar tuin in takken van elzenhout. Dan komt het moment dat het voor iedereen is gedaan. De…

een man dicht in broze tijd de weg halverwege van hier naar later hij kneedt de taal vult de scheuren in het schrijvend hart poëet van vuur en ijzer kenner van ogen van naald en storm meester van karmozijnen woorden van geheimen van het licht schilder van bloesemend verlangen in dichters handpalm geschreven en alleen maar dit…

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

Probeer maar eens te zeilen met wind en stroom tegen Ik ben een steen een rots van van eenzaamheid Tegen betaling houdt iemand me vast als ik in bed lig te krijsen Ik heb pijn en ben alleen angst eet mijn ziel op De steen is het heelal ik ben een steen in de woestijn Toch groeit er mos ik bekommer me om het mos Soms brandt…

negen kinderen de jongste is zeventig de ander ging dood een ander hoort er niet bij staren naar de caleidoscoop de waarheid waaiert over de tafel naar oneindig veel zijden uit de deellijn ontbreekt een ver vreemd verschijnsel…

toen zij in de velden van vroeger liep ver van de smeulende wind en bijtende bergen zag het kind van weleer bloed in het oog van de zon zij begroef ontbladerde dromen onder de steen van het slapende oog nu huivert ze naast zwijgende goden ze hoort het slikken van de tijd het licht is niet van porselein in de velden van vroeger…

Wees welkom in de Arena van het palaveren waar polemieken met Très Grande Vitesse voorbij daveren. Zij is the Place To Be waar dichters strapatsen maken elkaar met talige humor troost en tragiek weten te raken. Woordenaar scherp de punt van uw ganzenveer kruis op de zandvloer fair de degens telkens weer. Welkom dichter van het hoogste woord…

in de pure zin van dansende woorden floreerde onze zomerliefde we haalden angels uit het hart ons denken bleef verweesd achter in een geheime kamer waar we niet bij konden of wilden misschien aandachtig scheurden we de tijd uit de nachten we verloren zonder het te weten de ziel onder onze arm Etta James zong At Last My love has…

nu de stroming ons naar open zeeën voert denk ik aan Atlas die de hemel op zijn schouders droeg nu in het geheugen een onverlichte plek naar daglicht tast zie ik gebroken vleugels die binnen moeten blijven nu het lichaam worstelt met wat voorbij de tijd ligt ben ik bang bang om jou te verliezen…

mama ik was zes toen mannen je ophaalden je kleren lagen in een greppel jij was er niet mama ik ben oud ik wacht mijn leven lang op de dag dat je gevonden zal worden maar de dood mama haalde me in…

nog in leven schrijf ik je in schaarse tijd mijn dodemansbrief het laatste schrijven van een bijna dode man kort weloverwogen en helder moeten mijn woorden zijn bied me het is bijna zover bied me een vrije doortocht verleen me een vrijgeleide naar Hades’ rijk laat me zacht tot stilstand komen druk als zorgzame custos…

zij wist nog hoe een ijzeren hoefslag langs de klinkers klinkt hoe het water lucht en bomen weerspiegelde zij voelde altijd nog de weemoed van wolken zij wist dat ze deel was van het leven van alle aardse dingen…

Langs de Eufraat binnen de kloostermuren, staart Bahe, een kind naar de kloosterpoort. Mama heeft gezegd: blijf op me wachten, ik kom terug, echt, ik kom terug. De tijd is een Tantalus kwelling, een wrede god, hangend bij de hellepoort. Aan zijn stokdove despoten-oren gaan kinderlijke smeekzangen verloren. Langs de Eufraat binnen de kloostermuren…

zal de stilte dalen nu je vaders verpletterende hand hebt vastgelegd je de genadeloze vonkenregen opnieuw weerstond inbond tot een boek je de gekartelde snapshots van toen ondertitelde met onverbloemde taal de stilte daalt neer als de gekwetste jongen zijn kinderen ziet en voelt hoe zuiver liefde is…

Uit de gescheurde rotsen druppelt het water Dat sprookjesachtige cirkels vormt In het meertje dat ons spiegelend glad Uitnodigt om die aanlokkelijke glasplaat Aan te raken en de voeten er op te zetten Met de belofte dat een nog geheimzinnigere wereld Op ons wacht Wagen we ons op die betoverende spiegel Of raken we het ijs niet aan Omdat onze…

Let goed op om haar te zien haar te horen: de minimale taal En al wat koppig ongeschreven ongezegd verder leeft achter muren Drijvend op weg naar de dood denkt men: daar zal de haven wel zijn De taal drenkeling klemt zich wenend aan wat ramptoeristen vast Altijd in de hoge vlucht van hoop om betekenis te scheppen Zij graaft voor…

je had een dam gebouwd je waande je veilig hij verdween - onttroond - van de aardbodem jij bleef achter je dam toen zocht en vond je hem ruw, achteloos bedolven onder zwarte aarde daar sta je - ongekroond - een bosje bloemen bungelt hulpeloos in je koude handen…

Dit is het veld waar de strijd niet heeft plaatsgevonden, waar geen onbekende soldaat stierf. Waar gras de handen ineen sloeg, waar geen monument staat, en de lucht het enige heroïsche is Vogels vliegen geluidloos, ontvouwen hun vleugels in de open lucht. Er zijn geen gedode mensen noch vermoordden in dit gebied, geheiligd door ontkenning…

man die de woorden zoekt verlaat het huis door het raam hij voelt de pijn terwijl hij boven de bomen -verder en hoger- door het luchtruim zweeft zijn tijd is niet opgeheven hij valt niet voor eeuwig uiteen het moment is nog niet gekomen laat hem dan opnieuw nog even pijnloos zweven boven de stad -verder en hoger- laat dan…

In de duizeling van vrijheid waagde je de sprong. Slaap, slaap nu maar voorbij de moeite, de nood. Zweef nu maar voorbij de pijn, voorbij het zwart. De raaf zal je in kneedbare ruimte en tijd beschermen. Hij koestert de herinneringen en gedachten. Als niets meer vanzelf spreekt, niets meer hetzelfde is. Als ik je het meeste mis.…

De dingen van de dag verdwijnen voor de Bloem in barnsteen in miljoenen lange langzame jaren beschermd bewaard gebleven Te mooi om waar te zijn een Bloem in barnsteen van naald tot draad: vijf kroonbladeren beteugelen De mengelmoes van meeldraden een wirwar zo je wilt Zelfs van het stuifmeel bleven een een paar korrels hangen…

de zee spoelt de oudste dromen door het onderwaterwoud zwart groeit door het grijze heen ongepolijste sporen van erosie en verval hoe zacht deze hemel van schelpenkleuren het licht beeft van verlangen in de blauwe koelte bloemen vogels en vroege dromen een milde voorjaarsregen vult de verweerde letters van jouw naam verre tonen…

op de steile weg omhoog is alles te vinden wat vastgelegd moet worden: bloemen tussen grijze rotsen van graniet hoge kliffen diepe kloven in de sporen van de tijd jouw berichten van liefde en rouw uit Brussel verlaten stad waar alles te vinden is wat jij zwijgend schrijft waar je alles ziet in de breking van het licht op de steile…

zachte regen beroert de delicate schoonheid van huiverende kersenbloesems op ranke twijgen wiegen witte vogels wij lopen uit de langgerekte dag jij fluistert dat we voor geluk zijn geboren de bergen hullen zich in wolken…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

De ogen van het kind met de camera laten mij kijken naar een kleurrijke vogel die met gekortwiekte vleugels het luchtruim tot een gesloten boek verklaarde Een breekbare vogel vliegt zich niet bijeen ook de takken buiten zijn te teer ze verschanst zich in haar vergrendelde nest overladen met spullen die want je weet maar nooit haar…

Toen buiten de bomen waaiden en het riet kraakte rustte ergens een verscholen droom Toen geharnaste wolken dromen over verdorde vlaktes van steen verdreven Toen windstilte de zee tot kalmte maande werd het water beangstigend spiegelglad Toen haar angst klapwiekte tegen vensters en muren werd zij stil als het licht Buiten stroomde…

de loden zwaarte van angst in de doodstille kamer verspreidde de lucht van azijn papa staat stil het kind ziet een koffertje in papa’s hand wat gebeurt er papa buigt zich de koffer valt uit zijn grote hand hij neemt het kind in zijn armen mijn kind mijn kind fluistert hij papa’s haren kriebelen hij omhelst de moeder van…

Vannacht wanneer ik mijn ogen voor de laatste keer sluit Zal ik bij jou zijn, mijn vader. Bewaker, ik kijk ernaar uit deze plek te verlaten Op de vleugels van een engel met heimwee. Ik ben klaar. Moge de aarde zacht voor je zijn, Cleve Foster…