Alle inzendingen van J.Bakx

de loden zwaarte van angst in de doodstille kamer verspreidde de lucht van azijn papa staat stil het kind ziet een koffertje in papa’s hand wat gebeurt er papa buigt zich de koffer valt uit zijn grote hand hij neemt het kind in zijn armen mijn kind mijn kind fluistert hij papa’s haren kriebelen hij omhelst de moeder van…

Vannacht wanneer ik mijn ogen voor de laatste keer sluit Zal ik bij jou zijn, mijn vader. Bewaker, ik kijk ernaar uit deze plek te verlaten Op de vleugels van een engel met heimwee. Ik ben klaar. Moge de aarde zacht voor je zijn, Cleve Foster…

lichte ogen als druppels regen uit zijde gesponnen kindergezichten ik wil jullie namen in alle talen noemen terwijl de wereld boven ontploft luchten bezwangerd van kogelwolken van zoekgeraakte levens kristallen stemmen onderaards lichte ogen als druppels regen aan zijden draden Nazar Anna Vitaliy Iryna hoe teer raken jullie…

het was een zwarte droom toen de wind verstomde en achter de witte ijle berken een hand naar me leek te wenken een vlucht van duiven tuimelde omlaag in kalme tred liep ik naar de rivier de storm in mij ging liggen het verre tussen hem en mij verdween toen ik de wenkende hand van de oude vermoeide veerman naderde mijn gedachten…

we rijgen rituele woorden aaneen maar de zin laat zich niet vinden de taal van taai verdriet verankerd in de ziel laat zich niet snoeren wreed woekert ze door in het oog van de orkaan ademen we slechts het verleden uit ons onstilbaar verlangen naar toen en daar oneindig cirkelen we rond als gewichtloze doden in de ruimte…

na het onachtzaam dansen op het ijle koord van louter woorden en weggewaaide beloften groeit in zijn hart een orkaan van verdriet ontluistering kerft zijn vermoeide botten na de vuurzee hoort hij het hout kraken kraken van gemis pas nu volgen zijn oren de misthoorns die aanhoudend van onheil roepen over de grauw grijze heuvels…

op hoge poten verlaten herinnering en verwachting de werkelijkheid mijn troebele, immer aanwezigen verdringen elkaar buitelend in de coulissen klaar om me naar alweer een ander doolhof te leiden om beurten klaren ze de klus vergelijking en voorstelling staan te trappelen en werpen zich in de strijd met zwier leiden ze me om de tuin de niet gekende…

ik was je herhaling van zetten Da Capo ik was je vraagtekens van je gezicht ik was je opnieuw vanaf het begin ik was je achterwaarts begrijpen ik was je Andante zoekend naar de weg ik was alles wat jij was wat ik was alles wat wij waren vanaf het begin Da capo al Fine…

Zie je het? Een bom viel op het huis, Het verscheurde dak, de verbrokkelde muren. De Église Saint-Jean-Baptiste is ongeschonden. De oude vrouw verbergt het voorhoofd in verkleumde hand. Raakt zij het venster aan? Kijkt ze door het kapotte raam? Huilt zij om verwoeste huizen van verdwenen mensen? Onder het stof het portret van de gesneuvelde…

De ongenaakbare oude zee zal niet met je dansen In zilte nevels danst zij weg met de geesten van de dood Haar rusteloze danse macabre met donkere despoten van de nacht De wind blaast onweer in de wolken strijkt over het hart van de storm De oude gulzige zee zingt van zwarte diepte Van saudade dat vreemde verdriet van zee en…

Schichtig kind kleine vogel gekortwiekt alleen in dromen verstrikt dribbelt gespannen van hier naar nergens heen. Kunnen vleugellamme vogels huilen misschien? zwijg onder de zware vleugels van verstikkende ouderlijke vonkenregens. Veilig dromen onder de tafel over echte ouders zij zullen haar halen als vogels met gespreide vleugels…

Een jongen van de Cariben plukt sinaasappels in de Sunshine State de zon staat hoog, zij brandt Meerstemmige gospels golven over de orange grove: nobody knows the trouble I’ve seen hoe het voelt om zwart te zijn Zij kijken niet in de zon zij weten van het wit de jongen van de Cariben en zijn kompanen In de Sunshine State houdt…

Op die meedogenloze middag verstomt het leven in Orange Grove een woedende menigte doodt de plukkers hier is het bloed dat jullie dorst lest Een jongen van de Cariben sinaasappelplukker in Florida onzichtbaar verborgen in een greppel boven hem buldert de kolkende zon Een behoedzame vader steeds speurend naar veiligheid: pas op jongen…

Orange Grove de terugkerende dief in de nacht hij berooft de man van zijn slaap flarden van gospels en geschreeuw vermengen zich tot een gekmakend lawaai De kompanen de sinaasappelbomen zon beeld en geluid gaan hun eigen gang heen en weer voor en achteruit van zwart naar wit van wit naar zwart De man keert zich meer naar binnen de…

is Aanwezig, Agendeert, Annuleert, Anticipeert, Hij woont in ons Bewustzijn, Begrenst, Berooft, Hij is een Beul, een Concept, Circulair, Hij Confisqueert, Draait Door en Doodt, oh de Tijd, Hij Erodeert, Etaleert, Evalueert, Faciliteert, Finaliseert, Hij Groeit en Gloeit, Hij is de Hoogste, Hij Heeft geen, Holt, Hapert, Imponeert, Intimideert, hij is…

Een vermoeide god dooft het licht in het zwart blaffen honden Poseidon aardschudder van het eerste uur jaagt ons naar de ijskoude nacht Nu de ene steen tot de laatste van de andere valt gloeit onze huid van angst de mensen van de dag verdwijnen Waar komen we vandaan? Is er wel een vroeger geweest? Büyük deprem We dansen op het…

Het slechte nieuws zweeft als een zwart fenomeen boven het bed Een ongrijpbaar buitenaards bericht dat zich vermomde als een unidentified flying object De arts houdt zich met man en macht vast aan de dissociatie: de wet van de professionele afstand De zieke verbreekt de geladen onheilspellende stilte tast naar zijn koptelefoon…

De verlaten mens waant zich alleen wankelt door het grauwe tussenland Hij scheurt zich los uit de avondnevel en valt stil in ongeziene armen De zwarte raaf strijkt over hem heen de lucht zal hem dragen Zijn stem keert terug in de verre ijlte kan hij het hoogste weer aan Het is de allerbeste tijd…

De dag dat jouw liefste voelt dat het leven binnenin net als jullie halsreikend naar daglicht verlangt De dag waarop de wereld haar woorden wikt belangen weegt soebat over steun of vliegdekschip De dag waarop jij de liefdes van je leven verliest de rode lucht inktzwart kleurt dat is de dag dat alles niets werd…

Met de laatste pont varen ze naar het kleine eiland: de jongen en de man. Onbekenden van elkaar. De jongen kijkt naar hem - zo nu en dan - De man staart niets ontziend in de verte. Op het eiland in dezelfde ruimte onwetend van elkaar: de jongen en de man. Met dichtgeknepen ogen klemt hij zijn handen op de oren. De jongen in het hokje…

de rommelzolder belast met het verleden kreunt van toen en daar…

Een kerkje zo oud en ach zo geweldig oud in het hoge gras de verweerde stenen een haas rent over het kerkhof De wind een koeltje op deze warme dag boven de akker zingt de stijgende leeuwerik jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…

Deze nacht voeren stromingen mij naar open zee, ik zie hoe Atlas de hemel op zijn schouders draagt, hoor hoe lange armen muziek naar bergen en ravijnen leiden, deze nacht zweef ik met Apollo boven het landschap zonder tijden lig ik geketend in mijn windstille denkraam, weet ik dat alleen vogels de taal van Aeolus verstaan, glijdt Ariadne’s…

Ze rusten niet de doden ze dwalen al werden ze in graftombes te ruste gelegd Ze komen terug de doden houd je vast aan dit hangend koord lispelt de turquoise slang Ik ben een Lemniscaat volg mij ik wijs de weg naar de wereld Een onzichtbare reis een gemaskerd bezoek aan levende wezens Waar Kali haar bloedige scepter zwaait…

Onzichtbaar zijn in de berg van middelmatigheid En toch die bijna sacrosancte drang dichter te zijn De onbenoembare dingen willen vangen in een dodelijke strik Zwarte merktekens krassen op muren van beton Een Medka getekend tussen de werelden De liefde blijven oefenen met potlood en een beetje gum Droeve woorden dopen in…

Keizer Wenzuan lafhartige ooggetuige van arme drommels Die op bevel hoge ogen moesten gooien vlieg vlieg als een vogel Spring spring met deze vlieger van de toren Gevangenen één voor één op weg naar het onverbiddelijke einde En toen was jij daar Yuan jij overleefde de hellevaart de dodensprong wonderwel Een doodsbange…

Ik ben op weg naar vroeger om de kilte in mijn hart te bestrijden. Hier heb je vleugels, zei mijn vader. Vlieg niet te hoog, vlieg niet te laag, riep hij toen ik vliegend voorbij fladderde. Buiten de hoge heggen gaat de wereld verder. Ik wil alleen horen hoe jij naar me riep: volg de vogels, volg de vogels. Dolend in mijn dwaaltuin verlang…

Ik, Meester in de camouflage kunst Wandel met gebutste voetjes door de nacht Als boomtak deze keer Soms vermomd als verdord blad Ik val onder een kleine orde van insecten Al de lichtste beroering slaat me uit het lood Dan stort ik ter aarde als ware ik dood…

Nu je gevleugelde ziel de verre verte zoekt nu jouw ruimte oneindig is - je hebt er lang op gewacht - zal je dan nog één keer door het grote raam kijken? de oude bomen van het park zien? Nu ik de laatste keer aan je schrijf nu jouw ziel andere wegen gekozen heeft zal je dan de vrijheid vinden in dit witte zweven? onze mensentranen begrijpen…