Alle inzendingen van Laurens Windig

Het woord is niet aan mij maar zij die het invullen met inspiratie weten te bewonderen door waarlijke emoties mijn woord stuurt naar hen die het weten in te voelen waar het kan groeien in overdenking en vooral weet te ontroeren pas dan heeft mijn woord in alle rust een functie van eerbiedig overbrengen en verbinden naar een succesvolle…

Zwevend in languit genieten rustig, op een zonnige dag, zoals vandaag door liefde en geluk ook al werkt de natuur vaak tegen leven in elke fractie tegenstrijdige angst ellende en sloop, eeuwige loer als het te ver gaat tot in eeuwigheid sssssssssssssssst glijdt alles geruisloos stiller dan stil der aller stilte doch uitermate wispelturig…

Vingertjes gracieuzen rond het lijfje groene zijde goudbrokaat van het porseleinen meisje dat trippelend het zicht uit gaat de waaier en het knippen van haar blikken laten briesjes na wil van zoete lippen nippen grond vergaat me waar ik sta als zij tingeltangel dansen gaat lokken ook haar mooie ogen hang ik aan een zwakke draad zij heeft…

verbastering waarvan veel is op te nemen nieuwe woorden Brabbel van dreumes nieuwe titel voor een bundel kinderpoëzie elke dag opnieuw…

waar het kerstconcert werd opgedist zat ik schuinboven valse sopranen met stemvorken van divaformaat doch veel te laat zich coloratuur zongen achter kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten…

Zit ze steeds als Jan met de korte achternaam naar links te koekeloeren, zeg ik tegen Mien wat zit je nou toch continue naar links te kijken verwacht je soms wat van die kant? Nee, helemaal niet, zegt ze tegen me dus ik meteen er bot bovenop, jawel dat doe je wel? je zit steeds naar links te koekeloeren en dat doe je niet als je niks verwacht…

Mijn acryl trekt al twee jaar duinen van helmgras kleine meiden en hun opa wind waait van het zandpad vingertjes volgen de zee vlak voor het licht steeds vragen of ik het zie zie dat het niet af is ga er opnieuw over heen zodat alles opgaat in leven tussen fantasie en werkelijkheid…

alles draaide om die ene vinger wenden en werking als lokkende vlinder verleiding in nieuwe lente manoeuvreren van komen en gaan spelend spel met dans en gezang in liefde verhuld met haar allerlaatste geil glimmende blik venijn en rode roos sleepte zij zichzelf naar het einde nog zingen de zigeuners na de messteek "Mi adorada…

Schrijvers en poëten hebben belasting technisch recht op een jaarlijkse flinke uitkering aangezien zij veelzijdig bijdragen aan onderwijs, taalgebruik en wetenschap hierdoor komen extra bonussen te vervallen die worden geïnd door bankbestuurders en schrapers!…

Waarom zou de duivel niet nestelen tussen vluchtelingen? al hoor je zijn sissen niet en blazen tegen de wind in hij weet niets van grenslijnen evenmin obstakels omdat hij evenzo onzichtbaar isssss...…

zij parlevinkt met rare vogels die fluitend uit haar hand eten…

jouw lippen omsluiten die van mij nu weet ik hoe een engel kust onderste boven allebei…

de vroegboom voor het raam bijt blaadjes af het laatste geel van sacherijn klampt zich aan het zwieren vast dit jaargetij heeft pech had ‘ie maar wat eerder moeten zijn want al het andere gewas dacht dat het alweer lente was…

zij draagt Van ’t Reve in haar armen op de roltrap op naar boven ze struikelt je vindt hem overal die mooie slechterik als u mij begrijpt ligt hij steeds beter in de markt daarom vindt je hem ook hier…

als ik bij de eerste denk die gaat er in als koek zomaar uit een dooie hoek waarvan je niks verwacht nummer twee intens verkracht hindert bij het rijmen gooit de muze uit elkaar door onderling te lijmen derde diep zwartlokkend gat krullen krassen voorbestemd niets aan vast te knopen sta poëtisch in mijn hemd trek vier ledematen uit…

het is niet dat ik je veracht mijn stad waar ik toch ook het daglicht zag de stegen, molens, hogeschool die mij lijdend, schetsen zag ik wil verder, veel verder dan mijn ronde neus kan zien, veel verder dan het licht en heel misschien kan ik er ook mee spelen in duisternis en schaduw van de grote stad Leiden gegroet, laat mij niet lijden…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent. ik doe mijn naam geen eer aan lief dat durf ik te beweren jij bent een kunstwerk op zichzelf en niet te…

’t Is niet zozeer dat ik alleen rust en stilte binnenshuis vereer voor even afstand wens te doen hoe dierbaar ook de verf sleept toch de etspen, droge naald mijn passie, langs het leven van de stad lokt het landschap overweldigend door al het zonlicht op het water van de Amstel smeekt schoonheid rond de Omval ook naar het geschept Chineespapier…

Drickje, graag had jij een kanten kraag gehad een kleed in groen brokaat dat zachte licht op je gezicht dat nu alleen op linnen waadt ongetwijfeld weet ik best jouw schoonheid daar te plaatsen waar jij jezelf zo in vergist jouw ongekende charmes streel ik sjiekgracieus en bevries je in lagen gevernist als jij een schilderes geweest zou…

Als kleur verdwijnt in sluier wit het kille grijze toedekt van het platte lijf plots richting ijlkoorts onder nul welk mij verbaast naar buiten drijft even is het allemaal wel mooi in sfeer doch uw gelaat misvormt in spiegelende ronding met een petje op van sneeuw hangende aan dennen telkens weer het is voortdurend even wennen onder luidend…

De middag straalt er spelen kinderen op straat papa is vrij vandaag en mama ook de zee lokt het is druk, druk, druk de aarde werkt ik niet en kijk tv schrik op en dan komt de vloed als een dief in de nacht de wereld en de mensheid huilt, huilt, huilt zeeën van tranen…

In de zweefstoel wegebbend onder de zon of ik jou bewegen kon even maar mijn lust te snoeien welke jouw profiel omlijnde en mijn hart bevolkte jij ontpopte haastig boven het laatste knisperend blad als flits in ons verfijnde krokussend op jouw lippen voelde warmer dan het was beneveld op het natte gras.…

Gij, West-Vlaamse schoonheid op de zetel van het schoonste hof met uw gelaat naar het noordwesten van uw zo zeer gescheiden land gelijk een Venetiaanse van het noorden schittert gij in uw eigen poëzie waar uw beeld in menig harten sluit Gezelle zich niet omdraait in zijn graf achter zijn masker viel zelfs Ensor voor uw voeten die de kunst…

Nokvol galmt de sopraan met een keel vol Franse noten zeer voldaan mijn naam Lena Lachschuit Mokums geboren en getogen in de Lelietraat: Jordaan lach de zaal uit: Jacques Offenbach onder de knie ben nu Hélène Lasschuit…

Over de uittocht van Egypte: de kruisweg van Jezus: naar Gogoltha eieren schilderen met alle kinderen voor de paasdagen dat het een vreugde mag zijn als ze dan schitteren; vol van kleur met de opstanding op de achtergrond er van alles weer op tafel staat voor ons avondmaal: helaas niet voor iedereen… gaat er van alles door mij heen:…

Westertorenklok toe sla nu even niet door de verscheurde stad luister toch en fluister dicht gespijkerd bonzend hart in doodsangst strak gesloten daken muren en plafonds ademtochten wasemen langs geblindeerde ramen schaduwen passeren kapot getrapte deuren er schrijft een meisje met gesloten ogen: dat haar dagboek lief is…

Kolkende waterstromen transformeren zich in mensen die eensgezind opzoek zijn naar vrijheid via de besefweg bemerken dat ze gekneveld worden in eeuwen terug alleen nog ja durven zeggen doch ja en nee kan hun dood zijn op weg naar vrijheid is geen utopie misschien breekt de hemel open laat vrede exploderen zingend en dansend!…

O wat is het zwoel vandaag dansen de vingers gracieus en traag haar lichaam naar omlaag lippenrood fluweel gordijn laat zwieren zwiere zwier zwie zw z zwiezwiezwwzwwwwahaha…

Ietwat pluizige schil van de perzik voelt anders dan haar huid welke in zachtheid niet is overtroffen doch de kleur van het lichtste gedeelte komt verbazingwekkend overeen kunstschilders zoals Rembrandt hebben het weerlicht getart deze explosie poëtisch in hun werk te laten strelen zelfs de planethische warmte van Venus heeft haar goddelijke…

Onder aandrift van de kniel welke door het groene kweelt terugkaatsend in echo’s waar ik week door vlieg wallen schoren rode ziel welke de mijne streelt scharnieren knarsen weergaloos openen de toegangspoort Zie hoe jij bekoorlijk ligt in middeleeuwse tijd begerenswaardig oord de zon beschijnt jouw schone zicht welk eeuwig in mijn…