271 resultaten.
door verbeelding gekroond
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 322 zie hier een keizerin
gekroond door de verbeelding
die harten synchroon samenvlecht
in tijdloze ruimte
seconden-snelle tijd beslecht
in aangereikte eeuwigheid
aanvaardt zij diep bewogen
dit keizerlijk gebaar
de macht van de verbeelding
schijnt werkelijk en waar…
wil ik nog slechts in woorden wonen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 348 zo voldragen in verbeelding
wil ik nog slechts in woorden wonen
waar ik zo naadloos cirkelrond
volledig mij kan zijn
dat het getemde wildebeest
geen regels en geen protocol
de keizer blijft behagen
hartstochtelijk en passievol
laat mij maar in mijn woorden wonen
waarmee ik mij verbonden weet
die door mij bouwen aan het wonder
dat ook…
fluisterklanken
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 379 mag ik in jouw vleugel
tussen zacht beroerde toetsen
voor even onzichtbaar
luisteren naar oranje rode
ronde fluisterklanken
waarin ik mij verliezen kan
en schuilen even maar
voor hard gespeerde
spitse vondigheden
in jouw muziek van nu
hoor ik geen valse tonen…
schrijnende tonen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 195 majesteitelijk
snijden schrijnende tonen
door een wankelende ziel
een gevoel te groots om te benoemen
rakend in fijn en pijn
waarmee ik in verbeelding
nog even een kan zijn…
wentelend door kolkende zeeën
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 232 zoals wulpse schelpspiralen
zich lenig en conisch
door kolkende zeeën wentelen
zo wentelt zij zich
bevallig en prachtig
door kleurrijk leven
van indigo blauw
naar mysterie
van wonderlijk
naar warm
zo telkens weer
verschijnend
en verdwijnend
is liefde
haar as…
alleen de lieve liefde blijft
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 445 alleen voor jou wil ik naar honing ruiken
wil ik bloeien als jasmijn
en zingend door margrieten perken
jouw geliefde muze zijn
uitgelaten in de regen
met het stromend water een
blote voeten in de plassen
dansend door het leven heen
wil ik je lieven alle jaren
in omarming die beklijft
alle dingen zullen sterven
alleen de lieve liefde blijft…
als je zo wakker wordt........
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 258 als het 'zonnigt' in een geschonken hart
waar grasgroene vers- weiden
met botergele bloemenkelkjes
zich uitstrekken onder zwart witte melkvolle koeien
terwijl van links de hemel nog een beetje 'paarst'
als je zo wakker wordt
in een ontmoeting
dan moet het bijna zomer zijn.....…
in ronde vormen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 446 het is goed om in ronde vormen te vertoeven
beter dan rechtlijnige
omdat ze onvoorwaardelijker zijn
en mooier en warmer
het ronde woont in de kom van de hand
die vorm geeft aan dingen;
het woont in duintoppen
in borsten van vrouwen
en in harten niet te vergeten
ronde vormen zijn zachter
soepeler en lieflijker
dan recht gelijnde hoekige…
het stokje van de suikerspin
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 380 voorzichtig omwikkeld
van roze gesponnen draden
overgoten door zoete verlang-gedachtjes
besprenkeld met een vleugje liefs
zo niet meer te versmaden
groeit het stokje
naar suikerspin
vol en begerenswaardig
door lippen bewonderd
geraakt en gekust als een koningin
in kostbare stilte
zo stapje voor stapje
gedrenkt in kermiskleuren
geproefd…
is daar je wereld
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 357 Is daar je wereld nu
in het prille kogelronde zijn
dat zo naar leven groeit........
nog baarmoederlijk diep
en zo verwonderlijk teer en klein
heb je al vlindervluchte dromen
van hansopjes aan de lijn
en een zuigend kindermondje
aan het overvloedig stromen
in het tere samenzijn…
alleen wat lief is kan zo raken
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 457 alleen wat lief is kan zo tergend schrijnen
en zo meedogenloos diep
aan oude wonden rijten
dat 't waait en reutelt in de ziel
waar zekerheden splijten
alleen de raakbaren die wonen
in het aller-diepste diep
kunnen zo verloren drijven
en in volkomen weerloosheid
zich spiegelend - in leven blijven
alleen wat lief is kan de ziel
zo in verwarring…
voor eeuwig lief
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 1.512 Als je zo in verbinding
aan - raakt
in absolute naaktheid
van hart tot hart
tot aan de grens
waar werelden in elkaar overgaan
tot aan het groeien van haar vleugels
dan kun je zeggen
de dood bestaat niet
ik heb de eeuwigheid gezien
en je kunt zeggen
dat je waarlijk hebt liefgehad...…
eens heb ik je zo liefgehad
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 337 eens heb ik je zo liefgehad
nog niet zolang geleden
toen - op de brug van het diepe zijn
en grenzeloze mogelijkheden
hebben wij een kind gebaard
uit akkoorden van de ziel
dat met ragfijn gouden zonnedraden
harten keizerlijk samensmolt
met tedere overvloed beladen
leek ons geen weg te lang -geen berg te hoog
en nu de herfststorm raast…
opgelost in ziele-tonen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 374 nu is de tijd gekomen
om de allerlaatste sluier
van weten tussen jou en mij
het enige nog -in liefde te onthullen
als nooit daarvoor dichtbij
tot hier toe zijn wij voortbewogen
door het ritme van de ziel
tot in het aller - diepste diep
en ondanks stormen blind gevaren
naar waar de stem ons riep
nu wil ik samen met jou dansen
op de cadans…
mijn vleugels in jouw handen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 470 in elke vezel van mijn lijf
ben jij als adelaar ontvangen
diepe zielentonen roepen- blijf
mijn vleugels leg ik vol verlangen
vertrouwend in jouw adellijke handen
laat ons vliegen naar de maan
en verre ongekende landen
om nooit meer in gemis te gaan
wat is- dat is - wat was raakt nooit verloren
want wij bewonen zonne- uren
de eeuwigheid…
kom maar- zei je - kom maar
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 1.228 kom maar- zei je- kom maar
geef me je hand - en je omsloot de mijne
jouw handen -mooie handen
ranke - gevoelige - alles-omvattende
kom maar - zei je- kom maar
geef mij je bagage
ik toon je aan mijn wereld
aan de dingen die er waren en de dingen die er zijn
ik toon je aan de mensen en de plaatsen
de pleinen en de kerken
vertel je wat ik denk…
dat had voldoende moeten zijn
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 358 die nacht gekleed in naaktheid
en volle overgave
ontdaan van elke franje
waarop de wonderlijke stroom
ons eindelijk in stilte samenbracht
die nacht waarin je smeekte
- KIJK ME AAN -
heb ik mijn ogen geopend
en meer dan mijn ogen
om jou in liefde te ontvangen
die nacht heb jij door mij
tot op de bodem van mijn ziel
DE WAARHEID GEZIEN
dat…
duizendschonen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 492 mijn lief heeft ons een bed gespreid
op glooiend zachte duizendschonen
met de passie van zijn lippen
in de dingen die hij sprak
en de hartstocht in zijn ogen
mij zachtjes naar mijzelf geleid
ik werd weer vrouw en ook weer kind
in het vuur van alle dingen
het leven van voorbije dagen
raakte verloren in de wind
toen het maanlicht werd bezwangerd…
zoals Jan de dood van poes meet
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 548 zoals jan- de kleine krullenbol
de tijdsduur van haar dood in armlengtes meet
- hoe lang duurt dood eigenlijk
duurt hij zolang of zolang
en ze gaan iets verder uit elkaar,
die kleine handjes
of zolang - en weer wordt de afstand groter
tussen leven en verdwijnen
of zo zo zo zo zo lang..... -
nu spreidt hij zijn armen
wijd - heel wijd.…
Sterf ik opnieuw
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 903 elke dag
sterf ik opnieuw
als ik je zie
als ik je hoor
als je dichtbij
als je ver weg
denk ik
ga..
kijk me niet aan
hou me niet
hou niet van mij
niet nu
niet ooit
raak me niet
laat me
laat me maar
en dan krimp ik
sterf ik duizend doden
mijn ziel die huilt
spreekt andere taal
kom
kom maar
blijf dan
ga niet
ga…
ons lied opnieuw gezongen
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 1.006 achter het riet van de rivier
heb jij mijn lief opnieuw ons lied gezongen
dat galmde over karrenspoor
en fluisterlokte door mijn oor
tot in de warme onderstroom
van passievolle kracht
waar na een lange nacht
van zien en van berouwen
wij elkaar opnieuw aanschouwen
geleid door grenzenloos verlangen
en de passie die we delen
in de veelheid…
beweeg mee met je dromen en vlieg
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 620 elke ademtocht
glijdt onverbiddelijk
langs grof schuurpapieren longen
geperforeerde levenslucht
vult levenloos mijn lege hart
nu elke droom in duigen is gevallen
wat verwacht ik nog van het leven - vraag ik mij
niets - antwoordt de dromer - en alles
want uit niets worden dromen geboren
dromen zijn bedrog - zeg ik
dromen zijn pijn…
wat er rest van zoete dromen
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 475 de vogel vloog naar onbekende landen
bracht hem haar liefste dromen mee
naar waar zij hopeloos verzandden
in liefdesvuur dat hij verbrandde
aan 't eind van het bal-masque'
en later van de schok bekomen
zit zij gespalkt weer aan de oevers van haar zee
zij ziet de aller-wildste stromen
en wat er rest van zoete dromen
dat fluistert zachtjes…
engelenmomenten later
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.224 besuikerde cherubijntjes
spreiden hun vleugels
sparren door ijspegelende ruiten
op poederend tapijt
maar later veel later
na oliebollen en wafels
pruttelende ketels
en glimmende ballen
engelenmomenten later
de stilte voorbij
zullen hyacinten en krokussen
dwars door de witte pracht
de hemel in komen steken
kleuren verspreiden
een…
smiksem smaksem
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.876 smiksem smaksem
bliksem blaksum
gluehwein en kamillethee
aar en beitjes
zonneweitjes
erwtensoep
en meeuwenpoep
manderijnen
everzwijnen
vuurwerk bij een kerstkalkoen
gebraden haantjes parelhoen
maar niets is smikkel smakkel beter
dan een heerlijk zuurkoolfeest
op smaak gebracht met worst en spekjes
door mijn lieve wildebeest…
het land van nergens
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 781 eens vloog ik door een huiver van herkenning
van levensmoed gespreid
en hemels wijd
synchroon aan de hartslag van de adelaar
naar het land van nergens
en er was geen bestemming
noch was er voor de vlucht een doel om na te streven
zo blind te vliegen in de hoge lucht
de adelaar gelijk
zo hemelsbreed en rijk
maakt tomeloze dingen klein…
laat mij mijzelf verhalen
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 776 laat mij
in tinten van aarde en zee
voorbij de honderd kleuren
rusten in het grijs van de avondschemer
en in het zwart van de nacht
laat mij
vanuit het tepelvormige midden
draaiend en cirkelend
in eenvoud
mijzelf verhalen
de zee is mijn oor
en het zand - mijn zinnen
al het andere
gaat mij niet aan…
maar door zichzelf en door elkaar niet meer
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 736 onstuimig-verre oceaan
rolt vloedig-dikke lagen zand
over een - van God verlaten - strand
om open wonden toe te dekken
alsof zij nooit hebben bestaan
en diep onder de aarde
waar zij hun vleugels zandig nat
door tochten langs het donderpad
naar het domein van helledromen
onmogelijk verzwaarden
waar zinnen niet meer in beheer
bewegingen…
lachen naar de maan
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 620 zoals zij garen spint uit ochtendgloren
en weer kan lachen naar de maan
verbindt zij draden uit haar midden
naar alle dingen die bestaan
wordt zij opnieuw geboren
zij reikhalst gretig naar de zon
en hijst zich uit haar dal omhoog
uit nevel van voorbije tijd
schildert zij een regenboog
van eeuwigheid tot waar 't begon…
help - riep ze nog- we vallen
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 939 neem me mee - smeekte ze - neem me mee
terwijl vanuit de verre lucht
eerst van opzij dan weer omhoog
hij opzettelijk in haar blikveld vloog
zo dicht bij haar en bij de zee
ving zij de vogel in zijn vlucht
ik wil met jou - sprak ze toen weer
de vissen en de bomen
de mensen en hun kerken
niets zal ons meer beperken
zelfs niet een spookbeeld…