Alle inzendingen van Ton Rijkers

Eens dat de donkere nacht viel viel de stilte der duisternis mee Mijn innerlijk, ietwat onstabiel deed mij denken over ons twee In gedachten kuste ik je lippen zacht, als waren ze van fluweel Hoe jij mij ooit kon ontglippen, kon ruilen voor je luchtkasteel Tegen oude eiken zacht praten om hen vragen over mijn schat Hoe wij hier toen samen…

MET LEGE OGEN STAREN Met leeg gehuilde ogen staar ik in mijn diep donkere duisternis Wijl ik stil in mijn kussen snik weent mij ’t hart van droefenis Zachtjes vertel ik mijn verhaal wijl mijn kussen vredig luistert Wenend fluister ik het allemaal hoe de wereld rond mij duistert Zwijgend hoort het kussen mij terwijl ik zachtjes…

Ze was om ‘t krijgsgeweld weggevlucht en na de eindeloze tijd op haar vlot in zee Ze verspreidde desondanks geen zeelucht ze droeg alleen krijgslucht met zich mee Men had haar weggemoffeld in een kamp en verteld dat het slechts tijdelijk zou zijn Zeer koude winter zonder kachel en lamp juist dertien en geen schijntje zonneschijn In stille…

Stille nachten vol van donker, stervend geluid van het verkeer, sterren met hun ver geflonker en O, ik mis mijn lief zozeer Kale tijden vol van smarten, stervend geween zonder verweer, twijfels maken mij verward en O, ik mis mijn lief zozeer Lange dagen vol van wachten, stervend beeld dat ik vereer, 't eenzaam steelt mij alle…

Zij keek mij zonder ogen aan en zag welhaast door mij heen Haar ogenlicht leek uitgegaan Inwendig dood, zo het scheen Lege blikken zagen door mij, als van een onbestaand mens In hemdje met jeans, als kledij uitte zij haar zwijgende wens Stille woorden, zonder klank zweefden uit haar droge keel Dan week ze van de mistbank haar blikken…

Droge tranen leverden de meeste pijn wenen was het voor een gesloten deur Onder het masker verdwijnt de schijn achter haar masker..bekende zij kleur Achter ‘t vrolijke masker van de lach woonden grauwe wolken, zonder zon Van het leven betaalde ze er het gelag haar ingevroren vreugde, in het beton Onder ‘t enkel lachen voor de schijn lagen…

NAAR DE WALLETJES Op een mooie, ronde paddenstoel zat kabouter Bertje op een dijk en Met een pijpje in zijn smoe..mond zat hij mooie meisjes te bekijken Omdat het alleen maar later werd kwam zijn vrouw eventjes kijken Waar hij bleef, ‘t kaboutertje Bert en of hij deed aan seks praktijken Snibbig merkte ze al die liefde op die die…

Als straks de zon gaat schijnen en de schaduwzijden verdringt Zal mij geen smart verdwijnen omdat ‘t mij nog altijd omringt Als straks de nacht gaat vallen en ‘t donker zich om mij kleeft Kijk ik met pijn in het heelal en merk ik dat jij daar ergens leeft Als straks lichtjes gaan doven en de hemel kleurt vlug blauw Zie ik in het blauw,…

Tussen deze woorden drupt er pijn omtrent liefde en daarvan 't gemis En wat in feite nog had moeten zijn maar wat ooit in de tijd verloren is Zo melancholisch klinkt mijn lied daar ik soms even in toen verkeer Alles vergeten ach dat lukt mij niet mijn hart kruipt steeds naar weleer Hoor toch eens wat stilte mij zegt van heimwee over wat…

Mijn spiegel is heus geen leugenaar of zie ik werkelijk alles zo verkeerd Mijn lichaam is rijp voor ’t abattoir dat is wat die spiegel altijd beweert Mijn spiegel ziet, wat niemand ziet een dik en vet meisje dat daar staat Tja wat mijn spiegel mij dan gebiedt is strenger worden in mijn zelfhaat Mijn spiegel ziet een meisje met pijn het…

De lichtstraal, die in donker valt raakt feitelijk nimmer mijn gelaat Steeds houdt zij bij anderen halt voordat zij in donker verdergaat Tot zij op zekere nacht afdwaalt van die weg die gebruikelijk was ’t Is hiervan dat dit vers verhaalt van de lichtstraal op mijn matras Verlegen keek die straal mij aan en sprak van ‘t lekker zachte bed…

Toen opeens dat herfstblad viel zag ik hoe kort het had bestaan Dit blaadje, misschien zonder ziel, was alleen hemelwaarts gegaan Ik nam het op en streelde ’t stil aangedaan door deze hemelvaart Dit blad, mogelijk buiten zijn wil zocht zijn hemel echter op aard Geroerd door ‘t naïeve blaadje wees ik op de mooie warme zon Hij zei ik bungelde…

Toon ik mijn belangstelling voor leed ziet men mij als een echte ramptoerist Als ik echter een hoge functie bekleed, acht men ’t lomp als ik dat heb gemist Help ik, met er te zijn, een zielig mens dan ben ik warempel een ramptoerist Maar de hoge oom met zijn volle pens is al dadelijk als hij komt, een idealist Geef ik interesse aan de lijdende…

Het zo zachte windje kreeg plots een kindje ja, hij liet een windje En thans, wat vind je van dat winden kindje een reukloos windje? Trek maar een sprintje want dit winden kindje stinkt naar een windje!…

Als in een droom zweefde jij voorbij een droom die enkel eventjes duurde Jij morste een druppel liefde voor mij en kroop terug achter het ommuurde Als in een illusie laveerde je langszij een illusie dewelke iets utopisch had Je fluisterde stil wat woorden tot mij en ging met al dat ik aan liefde bezat Als in een visioen wist ik jou vlakbij…

Van het eerste tot aan het tiende jaar gaat het tijdloos en een tikkeltje traag Je wilt gauw groot worden, echt waar en eigenlijk wil je dat zelfs dolgraag Van het tiende tot het twintigste jaar duurt het dertig jaar of zelfs nog meer Flarden leven blijken nog onvindbaar tussen brokstukken seksueel verkeer Van je twintigste tot ‘t dertigste…

Laat mij in je armen dromen min mij innig, kus mij zacht Laat het tederste toch komen laat mij bij jou, heel de nacht Laat mij op je liefde zweven min mij teder, kus mij zacht Ik heb jou mijn hart gegeven weet je dat ik naar je smacht Laat mij in je lief nu dwalen min mij innig, kus mij zacht Laat van jou ’t tederst dalen je hebt mij…

In ‘t wolkenland woonden wij vredige stilte heerste over ons In mijn armen daar troonde zij op een deken van zachte dons Ons eiland in de wolkenlucht zweeft in eindloze eeuwigheid Sprak mijn lief met een zucht liefdevol tegen mij aan gevlijd Van liefde eindeloos vervuld wijl de eeuwigheid ons droeg Heeft ze mij ‘t schoon onthult wijl…

Nadat het laatste woord gevallen was zakte ‘t duister als een deken over mij Wijl ik nadien die laatste woorden las kwam ‘t einde stap voor stap naderbij In het duister taste een hand naar mij die stil in ‘t dodende duister schuilde In het donker kwam de dood naderbij en hij vroeg mij waarom ik zo huilde Zonder woord verstond hij mijn hart…

In ‘t winter donker, enkel op de tast, vond haar hand bijna vanzelf de weg Vanuit haar bed zocht ze in haar kast naar het mes, dat ze vond bij de heg Nu al drie uur huilde ze zonder traan want ‘t eenzaam deed haar zo’n pijn Na zoveel jaar van altijd alleen staan dacht ze aan de dood onder een trein Voetje voor voetje, zacht de trap af,…

Nu jij de deur zo ruw dichtsmeet en ik derhalve alleen moet verder gaan Heb ik nu wel gedronken en gegeten van jou. Ik laat je wel, zonder traan Nu echter die woede is gaan luwen ga ik jou toch alsmaar meer missen Trots ik dat gevoel wilde wegduwen zie ik om naar al onze belevenissen Nu ik ’s nachts alleen in ‘t bed rust sluipt het eenzaam…

Pas ’s avonds legde zij haar masker af pas als zij in ‘t dromen vluchten mocht Geheel haar bestaan ervoer zij als straf daar ze eeuwig tegen ’t eenzaam vocht Pas wanneer niemand ‘t meer kon zien vertelde de spiegel wie ze werkelijk was Een bedroefd meisje, van haast veertien en dus niet dit leukste meisje uit de klas Pas wanneer ‘t donker…

Achter haar maskermuur huisden de droeve tranen Bij ’t stille nachtelijk uur openden zich hun kranen Onder ‘t lachend gezicht woonde er treurnis alleen Ze huilde via een gedicht onder ogen kreeg ’t geen Achter de muur van lach verbleef de eenzaamheid Ogen betaalden het gelag van de grote onzekerheid Onder ‘t zwart der nacht zakte…

Onder de waas van vele tranen zag ik weer haar schoon gezicht Ik zag haar als in nevel gaan en raakte totaal uit mijn evenwicht Onder de waas van vele tranen schoven oude beelden voor mij Poogden mij in gister te wanen doch die waan was rap voorbij Onder de waas van vele tranen probeerde ik haar te overreden Ik zag haar de ogen opslaan…

Geen gram vet nog aan ‘t lijf tòch wilde zij minder gewicht Ze schold haar ma meest stijf maar huilde na het avondlicht Vellen huid ontsierden het lijf mager werd zij, tot op het bot Het ging echt zo ik ‘t beschrijf tòch bad zij ’s nachts tot God Geen moment ontzag ze ’t lijf honger kende zij al niet meer Borsten niet meer jong en stijf…

Voor jou zal geen kaarsje branden jouw bestaan is slechts op aarde af Gisteren vouwde ik jou de handen morgen zakt je lichaam in het graf Van jou kon de dood vlug komen jouw lichaam schonk je maar pijn Je bloed zal bij het mijne stromen zodat je voor altijd bij mij zal zijn Voor jou bestaat nog slechts rust liederen bij je uitvaart hoor…

Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden en je alleen maar achteruit zien gaan Je glimlachte om wat mensen zeiden doch ’s nachts in stilte gutste ’t traan Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden wijl geen klacht over je lippen gleed Je onderkende ‘t naderend bevrijden ’s nachts in stilte vond je ’t te wreed Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

Die leuke jongen had haar uit gevraagd en blozend had ze vervolgens ingestemd Zij had hem feitelijk wel wat uitgedaagd en hij had haar met verliefdheid getemd Die zwartharige jongen uit haar dromen met wie ze vanavond op stap mocht gaan Ze twijfelde: Zou hij dadelijk wel komen of eindigde dit afspraakje met haar traan Stappen klonken aan…

Kousenflarden om haar benen; tenen staken uit haar schoenen Kusten bij elke stap ’t steen en niettemin was zij om te zoenen Lorren rondom haar schouders; grote vlekken op haar vale rok Met haar wat moeilijke, ouders had ze het dikwijls aan de stok Rode haren in wilde wind en; ze wuifden al van ver naar mij Oh ze was een heerlijk kind en…