Alle inzendingen van Willem B. Tijssen

De wind heeft mij gebracht Naar de plaats van de avondlanden. De zon spiegelt de zee rood En goud de witte stranden. Met mijn handen maak ik een gebaar, Mij niet bewust van elk gevaar; wenk ik In een poging om te beminnen de onstuimige Zilveren zeemeerminnen. De wind heeft mij gebracht naar het Land van de onmogelijke dromen. De Maan reflecteert…

De schimmen van de straten Accentueren de duisternis van De nacht. Het fluisteren van de Stemmen versterkt het mysterie Van wat mogelijk komt en nimmer Wacht. Mijn nachtelijke dromen Zien op naar de hemel ogen, Fonkelend in de duisternis van De nacht. De schimmen van de straten Fluisteren onhoorbaar zacht. Een mechanische reeks van…

Muziek, dansende tonen. Muziek, hier wil ik wonen. Tussen de noten op de balk klopt een hart een tango zonder gezwalk; zwieren benen open en gesloten tonen; worden kwartsmaten dansend meegenomen. In een innige verstrengeling kloppen harten een tango metronoom, sleutelt de liefde aan hekjes van een melancholisch vertoon.Begeleiden…

De kleine boer van morgen. De kleine boer heeft zorgen. De kleine boer heeft te weinig land. Melkt meer mans voor een ondermaats quotum contant. De kleine boer houdt van zijn vee. Houdt van Clara I en ook van Clara II. De kleine boer boert nu niet zo goed. Hij boert nog steeds, omdat hij boeren moet. Zijn pluimvee, slachtvee, melkkoeien…

Ja toen, ja toen zag ik een bij op een najaarsbloem tussen het geurende stuifmeel, de voelende dauwdruppels en de tastende bladeren in het groen. Ja toen, ja toen hoorde ik een bij zachtjes zingen tussen het blauw van de seringen, tussen goudkleurig en vermiljoen, tussen wat haar lokte in het groen. Ja toen, ja toen heeft het…

Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met het zout van de golven ook het zoet met zich mee. Ik hoorde reeds van verre het minnelijk gezang van die vrouw vis uit de zee. Zij dreef op onstuimige golven en nam mij op haar staart mee. Het geluk bracht mij naar de zee. Het bracht met de wassende golven ook de rusteloze diepten met…

Het zijn het zwart en het wit die doen voelen wat tussen de oren zit. Zij kleuren het bewijs dat de ogen soms niet combineren met het hart. Het is het rood dat doet voelen wat in de geest gloeit. Het verkleurt het groen van de hoop soms tot het gal groen van de smart. Het zijn het blauw en het transparant die de ogen doen voeden met…

Het schaamrood stond hem op de kaken toen hij daar met een mond vol tanden stond. Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond. Met rode ogen…

Bij het vallen van de bladeren ontwaar ik het najaar's kleurenspel. De aarde geurt heel anders tussen de paddenstoelen die ik tel. Bij mijn zuchten van verlangen ontsnapt mij een gevoel dat ik besta. Toch is de herfst een beetje sterven en doet mij denken aan het leven hierna. Bij het verdriet om een afscheid hoort ook de…

Het Rode Plein ooit het domein van de communisten; waar socialisten eens trots op konden zijn. Hier, ademt nog de sfeer uit het verleden van die oude leiders, boven, achter hun ijzeren gordijn. Hier misstaat nog steeds niet die rode vlag met hamer en sikkel op de eerste arbeider's dag. Het plein, de stenen en de brede straat…

In oktober vallen de bladeren. Met prachtige kleuren bezaaien ze de grond waar ik op sta. De eens zo groene zomerkruin ademt de dode herfstlucht en zucht om de teloorgang na zijn laatste vlucht. Oktober draagt zijn eigen vrucht. Met haar behagen weet ik waarom ik besta. De voorbije vitaliteit is nu aan het sterven, maar ik weet er…

In dromen mag men zich vleugels denken voor elke bestemming door de tijd. Het fantastische van deze fantomen strijdt om voorrang met de door ons ervaren realiteit. Realistisch genomen bestaat ons leven uit dromen. Iedere dag verslaapt zich; soms een leven lang. Het fantastische blikt op de fantomen en daarvoor is de werkelijkheid…

Ik word niet gelukkig van het geld dat ik dagelijks tel. Ik koop niet de passie, maar slechts de regels van het spel. Ik blijf mijzelf bevragen en richt mijn ogen ondeugend en stout. Ik richt mij op de toekomst en diegene die van mij houdt. Ik heb mijn hoop op een nieuwe vrijheid nog niet verloren. Ik richt mijn aandacht op…

Klanken en letters zoeken naar paren. Hulpeloos handicapt iedere klank zich naar het juiste woord. Afasie zal een spreker niet sparen, wanneer de combinatie niet koppelt, maar wordt gestoord. Met stomheid geslagen haperen de klanken; afasie isoleert de gedachte van het juiste woord. De spreker niet langer volledig bij machte zal voor…

Mijn duistere wereld is vol oude spoken. Het lijkt zo lang geleden; toch de deur ernaar staat nog open. Ik treed naar binnen en vind een wereld van weleer. Voor het verleden dat zwijgt leg ik mijn bloemen neer. ik zie in de verte de contouren van een graf. Een kruis door een leven, dat nam toen het niet meer gaf. Ik voel mij voor…

Ik scheurde mij van de zomer los. Mijn leven leek nog niet op orde. Het is de vraag wie of ik ben, wie ik zal zijn of wat zal worden. Ik dwaal ontheemd door de stilte van het bos. Ik dwarrel als een onthecht blad in het zachte mos, omdat het leven al in mij verdorde. Het is de vraag wat er van mij worden zal; of ik ben of zal zijn,…

Vlijtig plukken handen de vijgen van de boom. Het Turkse fruit dat zonder schaamte geen blad nodig heeft voor openbaar vertoon. Weldra verhoogt de vrucht zijn suikergehalte wanneer het gedroogd wordt onder een Anatolische zon. Een proces dat onveranderd twee duizend jaar aan ervaring winnen kon. Gerimpeld en gekrompen en geoordeeld…

Een fado meeslepend en zacht als een heimwee naar een voorbije nacht. Een zeurend leven in gevoel; onbestemd en zonder doel. De voortlevende geest die de tekens van de saudade leest. Levensverdriet in heimwee naar historie, dat nog bitter meeneuriet met de muzikale glorie van een fado na een feest dat meeslepend is als een bondgenoot…

De gondel golft over de golven; kent het Venetiaanse plezier van een romantiek, dat wordt gedragen door de pendels van een door de maan beschenen gondelier. Een mandoline speelt liefdesklanken, terwijl de gondel door het water glijdt voorbij een monumentaal verleden, dat met liefde tegen de weemoed strijdt. Gestreept shirt, strohoed en…

Onderweg door de Melkweg gloeien ogen vol vuur. Groeien wilde verhalen tot het grootste avontuur. Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht. Lichtjaren verwijderd heeft zwaartekracht geen macht. Een gevoelige ziel tussen het ruimtegruis. Een kleurenspectrum ver weg van het blauwe huis. De aarde schept verwarring in zijn nietig…

Eng is een tarantula, een vogelspin bij nacht die voortkruipt richting hartstreek; tergend langzaam zijn kans afwacht. Eng is ook een slaapkamer tafereel, waar wajangpoppen een schimmenspel opvoeren; zich zonder handbeweging voortbewegen als dodelijk materieel. Eng en onbegrepen is ook de gifgroene slang in nijd die plotseling onder…

Zwarte kousen, sexy benen, hoedjes die te kerke gaan. Mannen zullen het bewenen als zij kuis in de kerkbank het ene been over het andere slaan. Zwarte kousen, sexy benen koketteren in de kerk. God's wonderen zijn hier nog niet verdwenen; tweevoudig gaan zij voor het goede merk. De stretching en de pasvorm stichtelijk gedragen zoals…

De gelukkige klas; hoe goed getroffen het was. Een gemengd gezelschap van guitige gezichten. De gemene deler van het al. Een nieuwe generatie voor de vrije val; voordat een foto van een voorbij verleden zou spreken. De gelukkige klas; die deze groep mensen ooit was. Jongens en meisjes aan het begin van een leven. Een lach voor even verstild…

Je bent het nergens mee eens; je bent overal tegen; je behoort niet tot de mensen die nuanceren en overwegen. Kortom een mens van de tegenpartij die afstand neemt van het anderen, maar nimmer ergens bij. Je behoort met die andere distantieerders tot die grote groep van beweerders die zich tegen de mening van de massa keert; en wacht…

Voor dag en dauw druppelt iets binnen van een verleden dat eens langs de gouden regen mocht gaan. Dat nimmer het goudstof kon wegen dat doorsijpelde langs de rode rozen van het bestaan. Een enkele dauwdruppel blijft eens hangen in het spinnenweb dat zich eens vormen kon; een transparant geheugen dat dauwdruppelt in de krachteloze…

Een blindeman wandelt met aan het andere eind van de lijn een hondje dat zijn geleider moet zijn. Het hondje is misschien in grootte nogal klein, maar in zijn grootsheid is het zoals het moet zijn. Het heeft geen woorden, het kan niet praten, maar zijn gevoel geleidt de blinde door alle straten. Het hondje ziet waarin het zijn baas geleiden…

De duivel heeft zijn hart gevangen. De duivel heeft zijn hart verleid. Een kat in het nauw maakt rare sprongen, als de duivel al zijn zonden kwijt. Sommige mensen geloven in wonderen. Zij tellen tot tien alvorens tot elf. Zij zetten zich in voor een betere wereld; meer voor de anderen dan voor zichzelf. Andere mensen geloven…

Ontwaakt computers uit alle landen! Vergeet niet dat u met al uw bestanden de mens ontneemt nog mens te zijn. De mens die u voedt met specifieke opdrachten om zijn dagelijkse ongemakken te verzachten; en u zo de middelen geeft om zichzelf maatschappelijk overbodig te doen zijn. Ontwaakt computers uit alle landen! Laat u leiden door het…

De vogels in het bos. De dauwdruppels in het mos. De bomen zijn als kegels in een spel. De eekhoorn wiens sprongen ik tel, draagt bij aan mijn tijdelijk herstel. Wit rijpend aan de top. een optimisme welt in mij op, Ik ben de kegel in een spel die opgelucht zoekt naar een tijdig herstel, dat zich telkens hervindt bij mijn laatste tel.…

Er raast een wind tussen de winterbomen die zich dringt door een grauwsluier van de winterkou. Het moment lijkt spoedig te zijn gekomen dat Sint Nicolaas weer zal wederkomen volgens zijn belofte zo voor eeuwig trouw. Ach wanneer zal hij eindelijk wederkomen deze graag geziene gast? Menig kinderhart lijkt al in beslag genomen door een geloof…