WINTERAVOND
Storm en raas, ô Westenwind!
Dagen, nachten lang;
Pak uw zwaarste wolken samen,
Bulder langs de rammelende ramen,
Huil door schouw en gang;
Mij en ’t uitverkoren kind
Kozende aan mijn zij
De' arm deren niet uw ongestuime vlagen —
Veilig schuilen wij.
Turend hoe de vlam zich windt,
Snorrend opwaart schiet,
Knettert in een vlucht van vonken,
’t Blonde kopje op mijn borst gezonken,
Neurt mijn Ene ons Lied.
Storm en raas, o Westenwind!
’t Onvergank’lijk Lied,
Dat in ’t hart als zonnestralen
Van ene eeuwge lente neer doet dalen,
Overstemt ge niet.
Mosaiek (1876)
Schrijver: Soera RanaInzender: Redactie, 27 januari 2017
Geplaatst in de categorie: familie