Alle inzendingen over In onze familie waar

omdat hun tijd was gekomen wij herinneren hen dankbaar en verblijven in onze verhalen en dromen…

Opbouwwerk zegt Minister Middelkoop dekt niet voldoende realiteit of/of kijken vertekent onze beelden we zijn vechtmissie tegelijkertijd Doe recht aan spanning rouw en verdriet van geliefden familie en bekenden van hen die daar hun hachie wagen geen stap vrij kunnen verzetten bij al maar mijnen en hinderlagen Daar zijn nu inmiddels sprekend…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

Zij ligt er moerassig bij, slijk, water een vuile brei. De jeugd lijkt uit haar lijf verdwenen, de hemel is zelfs aan het wenen. Moeder, waarom doe je mij dat aan. van jou komt toch mijn bestaan. Laat me weer even bloeien, laat vergeet-mij-nietjes op mij groeien. Ik word vruchtbaar door het zaad, van duizenden gewassen, gans…

niet mag laten zien waar haar familie vanwege háár hun eer verloor… verlangens niet wilden wachten deze liefde kwam met een prijs Niemand, zeker haar zusters niet konden haar nog helpen in een land waar een vrouw berecht kan worden door eigen familie, het vonnis luidde: ze moet sterven - volgens oude tradities -…

Jouw handen willen vangen verscheuren geleefde tijd zij vlechten stil verlangen vingers verstrengeld in strijd Mijn handen gebaren zacht raken jou heel even aan jij schrikt terug, onverwacht verkrampt door herleefde waan Onze handen vouwen verward ontsluiten nog te leven tijd vereelt geraakt tot in het hart verzachten gestreden strijd…

Onze Microsoft, Welke op onze harde schijf zijt, Geheiligd zijn uwe windows, uw update komen, Uw bugfix geschieden in uw windows.…

in onze wereld…

Ik droom jouw naam in gouden letters netjes in krullen geschreven met randjes van puur zilver en laat het komen tot leven. De letters dansen in mijn hart totdat het vorm heeft aangenomen dan heeft het jouw naam gespeld en bezit van van mijn wezen genomen. Jouw naam verbindt zich met de mijne en samen worden ze oud, maar als jouw naam weggevallen…

ongewijzigd kom ik steeds nà jou en wat zo was in kamers vol schreeuwen valt neer in schaduw. verte, op wind geschreven verandert nooit in minder of lichter, de lijnen van aanwezigheid. niets lijkt nog op stilte slechts het sterven lokt me aan voor ik alle woorden in jouw schrijven binnenga.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

Hoe diepgeworteld onze liefde is is met geen pen te beschrijven vaak te zweven op een roze wolk waar ik uren kan verblijven Maar met beide benen op de grond is het nog net als op die wolk liefde die niet te beschrijven is maar die ik telkens weer vertolk Mijn lief, mijn man, mijn alles de vader van onze drie kinderen als ik over jou en…

Deze oude aarde kreunt onder veel te zware last, sleept steeds meer 'verleden' mee in haar wedloop met de tijden. Deze oude aarde zucht om haar haast verloren schatten waarvoor Mars en Jupiter en zelfs Venus haar benijden. Geef haar terug haar soorten dieren, nu met uitsterven bedreigd, geef haar terug haar regenwouden en haar ongerepte…

verzinkend in onze duisternis weten we de wereld wijken wat van de wereld rest het ruisen van de regen het suizen van nachtelijke treinen die door onze dromen glijden de warmte van ons eigen nest…

deel En ik, ik wist al heel snel dat jij de man was van mijn leven en nu we jaren verder zijn pas nu kan ik mijn liefde geven Ach had ik maar naar mijn hart geluisterd dan waren we nog steeds bij elkaar had ik nooit voor een ander gekozen maar waren jij en ik nu een gelukkig paar De tijd is niet meer terug te draaien toch blijven onze…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed.…

Avond zwart, sterren helder. Plotsklaps vormt zich de muur, gegil van staal op staal, brekend glas dat naar binnen is gedrukt, in een flits staat de wereld stil, mijn blik opzij, zij (god zij dank) heeft niets, ze roept je bloedt, ik voel het lopen van het hoofd en wangen over mijn gezicht. Een wit gelaat meldt dat de hulpdiensten zijn…

10 jaar samen mijn strijd het blijft moeilijk van tijd tot tijd Nu samen een strijd onze strijd het is moeilijk in de tussentijd Beide positief voor en met elkaar blijven knokken ook de volgende 10 jaar Dankbaar mag ik zijn voor de ontstane vriendschap zo apart, zo fijn…

Het sluipt en stoft in de verste uithoeken van onze nationale kijkdoos, het matte populisme gloeit door het gekleurde ethisch dak, is het de band van vrijheid die zo kwelt?…

Daar gaan ze onze dagen Ze palmden allengs ons leven in Ze begonnen er aarzelend aan Tegenover een klein wezen met een immens speels ego kwamen ze nietig weifelend schoorvoetend aan de deur kloppen We herkenden ze eerst niet als dagen Zoals we achteloos onze tijd namen Daagse geldingsdrang doet ons groeien Kleine mensen worden gestaag groter…

10 jaar werkte Driek van Wissen enthousiast mee aan onze site. In de nacht van donderdag op vrijdag is Driek onverwacht overleden. Wij zullen hem en zijn snelsonnetten missen. Wij wensen zijn vrouw, familie en vrienden sterkte toe met dit verlies.…

wat wij weten Maar ik weet meer dan jij denkt En jij weet wat ik bedoel Ik zal je nooit vergeten Het was meer dan een moment En het was altijd met gevoel Wat wij weten blijft onuitgesproken Want uitspreken voegt niks toe De wetenschap heeft mij gebroken Het maakt niet meer uit wat ik doe Jij hebt het vuur in mijn hart aangestoken Waar…

Door de mazen in de wetten leven wij samen illegaal wanprodukt van korte metten vanuit een politiek schandaal door strakke keurslijven geknecht breken wij de beurse boeien als voorvechters van mensenrecht tegen willekeurig snoeien wie knaagt aan ons geboorterecht en de vrijheid van familie verdwijnt van onze achterplecht als tentakel…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Is het lichaam het omhulsel van de ziel of is de ziel de belichaming van het lichaam Zijn de ogen een spiegel van je wensen Of wens je zaken die je ogen willen zien Blijf je hangen in het verlangen om te voelen Of voel je het verlangen Blijf je wachten op de ware, of als het ware wachten op iets dat waarde heeft?…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…

Je vraagt je soms af, waar te beginnen denkt soms aan één of meerdere zinnen, je denkt vaak, er is zóveel om over te schrijven, aan het worden én aan het blijven. Aan ziekte, leed en andere vervelende zaken, maar ook vreugdevolle, die de dag én het leven aangenaam maken...…

Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou, wat is er met je gebeurd? Waar is die mooie lach? Waar zijn de lieve ogen, Waar is de lieve jongen die ik altijd in je zag? waarom ben je zo veranderd?…

Mijn liefste, waar zou je kunnen zijn? Ik smeek je, laat eens iets weten. Godverdomme mijn hart doet pijn. Ik zit hier nu in mijn kamer, eenzaam en alleen. Is dit nu het leven? Sorry dat ik nu even ween. Ik sluit mijn ogen en vraag aan god; Waarom moet ik mij zo voelen? Is de wereld dan echt rot?…

Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij, waar het...op jou wacht....…