8210 resultaten.
NAJAAR
poëzie
3.0 met 3 stemmen 511 Voorbij, vergeefse erinnering —
De nieuwe vorst verzet de wet —
Wij knielen saam in schemering
Diep neder aan zijn lemen bed,
Aanvaardend hoe 't mild licht niet meer
Ons strijdbaar wensen wakker straalt,
Maar voor de huldging van zijn heer
Langs mistentrap ter aarde daalt.…
Najaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.329 Ze hadden het recht van overpad,
honden, geweren. Ze keken binnen,
lachten zowaar en schikten
hun lege tassen. Hun rode koppen
telden we voor ze verdwenen
in de nog dampende velden.
We aten ons brood, lazen bladen.
Tegen het donker kwamen ze terug
beladen met hangende poten.
We gingen naar bed, lagen wakker,
hatend omdat ze bestonden.
-…
najaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 kiem voor nieuw leven, voor herboren bestaan
heftig, gedreven hoor ik het najaar hakken
in de toekomst, in verder, laat rustig begaan…
najaar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 130 kiem voor nieuw leven, voor herboren bestaan
heftig, gedreven hoor ik het najaar hakken
in de toekomst, in verder, laat rustig begaan…
Najaar
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 135 Het Leven is moe
De takken verdorren
De bladeren sterven
Onaangeraakt
Tot aards stof vergaan
Om weder te keren
Uit 't hemels' sterrenstof
Bij Lentemaan…
Najaar
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 211 Een avond
Om Verlaine te lezen
Onder een schilderij van Monet
In een kamer vol nostalgie
Als jij
Mijn herfsthuis
Binnenwandelt
Oktober
En de schemering
In je kielzog
En de nacht droomt ons
Voorbij vier seizoenen
Tot de dag onder het venter schuift
En jij weer gaat
Mij achter laat
In een kathedraal
Van herinnering.…
Verval
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.250 Een vurig bede klinkt
vanuit het hart ontstegen
'Heer waar bent U, hoor mij roepen
de wereld om mij heen verhardt
er strijden allerhande groepen
en het geloof in U verstart'
Hoopvol slaat zij haar ogen op
smekend hulp vragend van Zijn Hand
maar al wat zij ziet is het trage bederf
scheuren in het heilig beeld van stand
getekend verval…
Verval
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 877 Maar als ik snel de trap opga
zijn dertig jaren zo voorbij,
wanneer ik bovensta -
kortademig, klamzweterig.
Wel ben ik onveranderd gaaf en glad,
denk ik, en net zo slank als vroeger.
Maar tijd en ondervinding strijk
ik niet meer met mijn handen strak
als ik in de spiegel kijk -
rondschouderig, hangtepelig.…
geen verval
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 13 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd bij verval…
geen verval
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd bij verval…
Verval
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.598 Jij zit daar binnen en komt niet meer buiten
bent met het huis gezonken tot het verval
de deur naar onderhoud blijf je maar sluiten.
Straks is er niemand meer die je vinden zal
heeft jouw natuur je verhindert om je te uiten
getuigen slecht de planten van jouw sterfgeval.…
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 465 natuurlijk wil hij niet meer zien
hoe zijn zachte huid verrimpelt
en plooien trekt over zijn lijf
de spiegel toont meedogenloos
donkere wallen onder zijn ogen
de scheurtjes langs zijn wangen
de blauwgeaderde delta stroomt
binnenzijds langs beide de polsen,
vertakt in doorschijnend melkwit
zijn donkere krullen vergrijzen
de roze huid…
verval
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 225 vandaag zag ik het blad
terugkeren naar de aarde
frivool dwarrelend
speelde het met de wind
alsof het even nog
het leven vierde
vandaag zag ik het blad
hoe het neer lag op de aarde
de kleur verbleekt
de randen door verlaten vocht
verbrokkeld en al bijna stof
de teloorgang al omarmd…
Alles is verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 Steeds weer duidt het feest
naar hopeloze gasten, boekbinders
van de ergste soort die met valkuilen
analfabeten weet te scoren
we zeggen ongehoord
verschuilen ons achter vodden
wrijven met vinger kurkresten
uit het wijnglas om het vervolgens
in het geniep af te likken
ze schreeuwen dat de nacht
hun eenzaam maakt, herschrijven
telkens…
VERVAL
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.020 Gedwee laat de verbrokkelde muur
met zijn ronde ingevallen toren
zich door harde wingerdranken doorboren.
Dat grijpgrage lover bewaart liefdesvuur!
Over verweerde stenen zing het uur
van drifig minnende vogelkoren.
Kleine holtes doen licht getrippel horen;
krioelend leven heeft groot avontuur.
Nachtwind fluistert om de schimmige bouwval.…
verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 120 gebroken nachten
schuren langs oude wonden
dagen verslijten…
Verval
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 Een facelift kan ze wel gebruiken
maar ja, zo’n liftboy is vals duur,
niet getreurd, op naar het Kruitvat
altijd voordelig in plamuur.
De groeven dicht, de plooien glad
als nieuw kan ze er tegen aan
maar na thuiskomst en een bad
staart ze opnieuw haar leeftijd aan…
ook het verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 151 het schrijnende verval van
een boeket zonnebloemen
moet van Gogh met een gevoel
van melancholie hebben opgescheept
doch dit weerhield hem er niet
van dit tafereel met sublieme
penseelstreken op canvas
vast te leggen voor de eeuwigheid…
Het verval
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 196 Het verval gaat zijn weg
wat kan ik doen
medicijnen, bewegen en positief blijven
nou ik heb het liever niet, voor geen miljoen
Het spijt me, ik kan niet anders zijn
hoe graag ik ook zou willen
mezelf te zijn
maar die Parkinson staat in me te gillen…
Verval
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 122 Langzaam wat beter
zegt hij als je vraagt
hoe het met hem gaat
zijn beschermingsmuur
is nog steeds intact
Maar wij zien de scheuren
de gaten, het verval
hij sukkelt telkens weg
als je met hem praat
herhaalt zichzelf te vaak
kan nog steeds niet lopen
heeft met alles hulp nodig
en ruikt naar oude pis
De eens zo vitale man
altijd vrolijk…
verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 een lege tafel en vier stoeltjes
symboliseren het verval
van een verlopen seizoen
zoals ook de bladeren
op de grond
getuigen van weleer
met een gevoel van
wat geweest is is geweest
blijf ik toeschouwer
in de kilte van de tijd...…
Verval
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 219 Terwijl de tijd
door al je vingers glipt
loop je steeds vaker
achter jezelf aan
omdat alles meer moeite kost
sluipt dat wat je
liever wilt negeren
toch langzaam dichterbij
voel je dat de wereld
stilaan kleiner wordt
omdat er meer mensen
verdwijnen dan bijkomen
zit je soms klem
in die beklemming
terwijl je van elke dag
eigenlijk…
Verval
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 39 de schepping
was voltooid
overal waren
de klokken
gaan tikken
op het uur nul
omdat de mensen
anders zouden
stikken zonder
zuurstof bomen
zon en natuur
het raderwerk
was universeel
onvervangbaar
door de mens
waren er
ongewenste
haperingen
waarna verval
was ingezet met kains
ezels kakebeen dat
abel had neergelegd…
De trein rijdt voort
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 Stemmen horen
Die nergens klinken
Dan in de diepte
Van dit brein
Beelden zien
Die niemand ziet
Maar er wel degelijk zijn
Tussen de lijnen van
Het beeldend werk,
Ik zie een trein
Die zich langzaam
In beweging zet
Hij rijdt voort,
Levert beelden aan
Die ervoor zorgen
Dat ik er toch
Durf te zijn…
ik drink het najaar
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 239 wolken verwaaid in vlagen
de zon waterverft eindeloze kleuren
immer korter nu de dagen
steeds grondiger de geuren
de wind waait mij
in scherven uiteen
storm staat mij bij
ik ben alleen
ad fundum drink ik mijn glas
wachtend op warm wit winterdek
niemand maakt mij gek
ik weet wat er eens was…
in de warme nagloed van de zomer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 515 een dansend vliegje
bezoek voor het buurmeisje
bessen in de zon…
Najaarslaan
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.465 Ik keek in de gouden heerlijkheid
Van een najaarslaan,
Het was of ik de goudene deuren wijd
Zag openstaan,
Het werd mij, toen ik binnen ging,
Of ik door gouden gewelven liep:
Ik aarzelde even, ik ademde diep,
Diep van verwondering.
Ik voelde mij eerst als een kindje, dat stout
Doet wat verboden is;
Ik sprak: 'Zijn voor mij die gewelven gebouwd…
duizendmaal duizendblad
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 167 elk gevouwen bloempje draagt een zomerdag
de blaadjes torsen reeds de koelte van het najaar
mijmerend rond september
frisser zelfs,
nu vogels kelen smeren met zongerijpte bessen
een delirium vol zoet geluk, dronken vreugde
en zot
door dwarrelwind
in waaibomenhout, heen en weer
geworpen door een nawee die nog voorjaar weet
de bermen…
Luisteren ( 2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 opmerkelijk gescharrel
rommelig en driftig ritselen
geschoffel en geschuif
het komt als onverwacht
maar ik mag het zo graag horen
het moddert dan nog even door
met stilte en opnieuw geluid
het lijkt gesnuffel, maar hij heeft
toch werkelijk zijn buit
mijn mooie zwarte vogel
het klinkt als door een herfstig bos
je stappen laten horen
najaarsmuziek…
standbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 ze is zo sereen, zo
onbereikbaar in haar najaar
ze doolt door haar voorjaar
legt besneeuwde vingers in
haar moederschoot
lachend als een zomerkoningin
en verdriet hebbend in het winterzonlicht…