4398 resultaten.
[ Wind, er gebeurt niets ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 36 Wind, er gebeurt niets,
behalve misschien als je --
kijkt om iets te zien.…
verhit
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 703 de waaier wuift aldoor naar mij
gericht op geringe verkoeling
in deze bedompte benauwdheid
weet ik niet hoe jou vergaat
maar met hitte heb ik weinig voeling
het maakt me suf of lamlendig
een soort ingedeukte zak
je blijft daar zo in hangen
opstaan kent slechts ongemak
ook het denken blijft gevangen
of gaat vertraagd van hak op de tak…
uniek
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 360 (de traagheid van het onvermijdelijke)
ze volgt de ogen
van de wind wanneer het regent
op zijn rug
hij deelt verhalen
als het meest nabije in hoeken
van vreemde huizen
ik hoor haar gaan
en graaf de maan uit
ze is de nacht, de schaduw waaruit
het licht kinderen baart
dichter bij de waarheid en liefdeswoorden
die de stilte…
in villa Johanna
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 463 Daar moet het gebeurd zijn,
ten oosten van de poort naar Brussel
langs de trage waterweg
waarin die gekke stadsgids
zich nog verzoop
De dichter die worstelde met woorden
en nooit kon winnen van zijn vrouw
de kinderen die daar van kwamen
en nog later de melancholie
die hen met één lenige sprong
voorgoed te grazen nam....…
Heimwee
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 762 Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten
En slappe koude bomen met rillende vogels
Die niets meer te zingen hebben met dit weer
Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad
Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn
en zee en visgerechten in zuidelijke oorden.…
De machinist
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 139 de machinist verveelt me
want hij vernauwt zijn blik
tot de sporen voor de trein
maar zelf ben ik meestal ook zo:
eens je teveel traagheid hebt opgeslorpt
kan je immers niet sneller
eens je horizon bepaald
kan je soms niet meer terug…
mensen
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 734 observerend...
meelij vervult.
hoe maak je je los?
het beeld
doorboorde mensen.…
Voor heel even
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 voor heel even
kruip je dichter
zo komen je kleuren
beter uit, blijk je bereid
je te laten observeren
door degene die het leven
lief heeft, zichzelf troostend
met de gedachte dat er meer is
dan men ooit vermoeden kan…
Regen verdoezelt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 68 langzaam
voortbewegend
als in 'n wereld vol watten
kijkend om me heen
observeer ik
doch dringen woorden
niet door, hoezeer ze
ook bedoeld zijn
de stilte immens
verdoezelt regen
het werkelijke (ge)zicht…
Ontwaren
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 71 vele kijkers ontwaren
observeren alle bewegingen
onverstoorbaar
zetten de wereld op z'n kop
om te doorgronden
wat onontgonnen lijkt
klampen zich angstvallig
vast aan het heden
tot de druk te zwaar wordt…
trillingen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 trillingen boven het asfalt
links, de Waterweg
schepen gaan aan mij voorbij
naar Engeland of verder weg
trillingen boven het asfalt
rechts, een groene strook
houten bankjes staan langszij
uitnodigend kom toch ook
trillingen boven het asfalt
midden, het zwarte spoor
zachter onder mijn banden
maar ik fiets verder door…
De vergrijzing haalt ons in
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 644 Traagheid haalt mij in,
ben nu een bejaarde
in mijn eigen tehuis,
met nood aan een echte
sociale babbel.
Eenzaamheid is zeker...
geen hobby.…
in mistig zicht
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 119 hoe ik ook zocht
me binnen de grenzen
van een verpakte ochtend
te weren
het gestremde
liet me
in zijn traagheid
onweten schreeuwen
over waar of onwaar
de roos
binnen de waan
schoonheid verder draagt…
het verleden meedragend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 na dagen van
aanwaaiende regens
slingert er een oeverloze
stilte door de velden
droomt zich volop
aan traagheid wennend
een weg naar zee
om zich in het eentonig
rumoer van golven als gewezen
bewogenheid uit te ademen…
alles draait om (1)
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 111 het zien van
diepte
het vangen van
de rinkelbel
het ervaren van
traagheid
het zetten van
de toon
het koesteren van
laatste resten
het dragen van
het onverdraaglijke
het verjagen van
kwade geesten
het regenen van
spaarzame tranen…
zoeklicht
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.053 zij die licht gaf
bij duisternis
is nu ook verdwaald
in die donkere tunnel
van vergetelheid
hij die zich liet leiden
als een blinde
zal verstoken blijven
van haar hand
wij die observeren
in de schemering
sluiten de gordijnen
en maken groot licht…
Tevergeefs
gedicht
2.0 met 24 stemmen 960 Tevergeefs,
zeggen zelfs de wolken;
grassprieten
kluiven dus maar
en hopen dat zij nog bestaat zoals ze
bestond, zonder trachten te begrijpen
hoe precies;
snuitkevertjes observeren.
Haar
haar droeg ze
soms
opgestoken.
--------------------------------
uit: 'Miniem gebaar', 1995.…
Traagedie
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 161 Hier heb je geen gevaren meer te duchten,
alleen de traagheid van de IND.
Waar wij massaal naar zelfontplooiing streven
verliezen zij weer jaren van hun leven.…
her intreden
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 370 steeds opnieuw beleef ik de wereld
raap mijn vruchten van de dorre grond, onderhandse
afgeronde buigingen
dan weer spoelt mijn waterweg langs
gladde keien, uitgesleten groen en rond
de stamvoet van mijn moederboom
de stenen zijn geteld, hun aantal ketst
op ruwe bodems
oeverloos verlaat mijn weten
en ik draag de vogels naar hun hogere…
Toekomst
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 148 Mensen ontzeggen elkaar toekomst.
Dat doet pijn.
Het houdt mensen klein.
Maar in U mag ik mezelf gelukkig prijzen.
Want onder het dak van sterren,
heeft U grote dromen met mij.
Vreugde vult mijn hart.
Dat ik in uw Naam mensen toekomst geven mag.…
DE ZIN.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 364 Het mooie observeren maakt me rijk
Die krachtige positieve kijk.
Genieten van simpele zaken
Kan fruitig en zoet smaken.
Een blik, een lach of traan
De zin van mijn bestaan.
Waarom zou ik zeuren
Al dat prachtigs bespeuren!…
Spiegels der ziel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 vanuit ieder perspectief
kijken ze dwars door je heen
houden zij je in de gaten
eindeloos turend
observeren zij iedere stap
elke beweging die je maakt
ongekend verlangen
wakkert de nieuwsgierigheid
aan om dit mysterie te ontrafelen…
glimlach der goden
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 155 ik neem wat beweging
in een stilstaande wind
ik vertrek vanuit traagheid
in dit witte wonderland
ik volg met een blik
het zijige blauw
de engelen schudden
opnieuw hun kussens uit
ik herken de glimlach van goden
die overwinteren…
De slak
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 696 Je zou ook kunnen beweren:
de traagheid van de slak.
Maar, in zijn slakkengang,
draagt hij de wereld
op zijn glibberige, natte rug.
Zijn lucht, zijn leven en tempo:
hij draagt de lasten met gemak!…
Etenstijd
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 178 Ik kan het schouwspel uren observeren.
O shit! Straks is de winkel dicht ... vergeten!
‘k Moet vliegen anders is er niks te eten.…
UITVAART
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 1.850 Stilte draagt ver vandaag
ze slurpt de snelweg op
omhult de hamerslagen
in straten vindt traagheid
haar bedding terug,
kinderstemmen kaatsen en
sleutels vragen aandacht
als komma, treingeraas
uit de verte als punt…
Onverwacht genoegen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Mooi is het als je dat
langs de
kustlijn mag observeren.
Het was niet te voorzien,
maar het werd een ware
happening.…
Gladde kiezelstenen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 324 Gladde kiezelstenen
die glinsteren onder het licht van de maan,
die koelte verhalen
en het water doen glimlachen
als in de dagen van de schepping
toen alles nog fris en nieuw was;
gladde kiezelstenen
die verhalen vertellen
van langzaam geslepen worden,
gepolijst
door eeuwen traagheid
en stilte.…
Toch weer een glimlach
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 522 Na zoveel duisternis en dood,
na traagheid van de uren
toch weer een glimlach.
Niets kan hier blijven duren,
ook niet het zwarte, de vragen,
het onbestemd verlangen.
Alles heeft zijn tijd
zei Prediker
en hij kon het weten.
Nu kan ik dus weer
gelukkig heten
en dromen met de ogen
van een kind.…
de traagheid van dit uur
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 417 en in de traagheid van dit uur
het weten dat het licht zal winnen;
de kleine glimlach naar de rozen,
het diep besef dat alles gloeit
en dat geen leed ons klein kan krijgen
en laat ons verder dan maar zwijgen.…