55 resultaten.
Wat ik tegenkwam 3
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 91 Veel wormen vanmorgen
Iemand met arm steunend in kruk
ik los,
een verre jogger
Zwaan, nek omdraaiend om zich van iets te ontdoen
Meerkoetjes
Van groot hoefblad de roze hoofdjes
De netelige brandnetel weer genesteld en
zurige zuring
springende knoppen aan takken
Geelgroen hing gewillig de wilg
De wind blies in mijn gezicht
Dichtgevouwen…
Zeemans herfstlied
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.904 't Geweld van de wervelende vlagen
Verwoest de weerloze bloemen
en plundert de steunende hagen,
De blanke meren vertroebelen.
Had ik nu een nederige hoeve
En kinderen spelende buiten,
Om aan de beregende ruiten
Gedachtloos gelukkig te toeven.…
verzoening
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.710 gangen van een golvend lichaam
bij het geschuur op aarden wanden
waardoor ik languit neergestoken lig
weet ik wat zuurstof betekent voor geluk
overwinterd sta jij liefdevol
naast mijn vermoorde onschuld
lang geleden al gekrompen
toen ze bekeken opgenomen
blind met open ogen doorgegeven werd
je zit nu lachend bovenop de ladenkast
voeten steunend…
In stilte
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.593 Laat het stil worden vanavond
nu de lome lucht drukt op mijn hart
zoals de dreigende avond
toen de dood
al naast je zat
om je te halen
Laat het net zo stil blijven
als toen
na het steunend ademhalen
en de laatste zucht
plotselinge rust
als van dat ene moment
wanneer de weeën stoppen
en de bevrijdende
geboorte inzet
De dood openbaart…
Uren
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.133 Als kreunende ouden, steunende op hun kruk,
Strompelen traag de zware Middagstonden.
Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk,
Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden,
Tekenen rood op schouderen geschonden
Door 't eens zo trots getorste levensjuk.…
Verzet
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 335 Paniek schiep kracht om de pedalen
Van haar steunend, kreunend ros
In moordend tempo rond te malen,
Opstuivend zand versluiert bos.
Hij liet los waar paden kruisen,
Belagers zijn gemeenlijk laf.
Zij was gered, doch vrees doet bruisen;
Angsten wisselen afschuw af.
Haar wereld is aantoonbaar kleiner.…
In een ander
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 67 Of naar diepgang neigen
Wachtend op wat ik nu niet weet
Terwijl onzekerheid aan die onwetendheid vreet
Warmte kan mij doorheen de dag dragen
Terwijl gelijktijdig de zon
Aan de ziel wil knagen
De mens is een dobbelsteen met zes vlakken
Wat moet ik werpen
Om mijn toekomst te pakken
Ik schud aldoor met verwarrende gedachten
Maar ook steunende…
de Mythe van Fatuma
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 740 zij, Fatuma, daagt de goden uit
van achter haar gazen voile
om gelijk een dolende pagode
steunend op haar houten fluit
als bevallige dienende bruid
over haar duistere ultieme
verlangens te verhalen
teneinde de hemelse heerscharen
in een aardse verleiding te noden
zodat zij, Fatuma, hun zaad
in sprekend stof zou baren
waar elke willekeurige…
Rembrandtcyclus 5: anno1640 onbehouwen humor
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 112 gebrul, gesnik achter mijn ezel
steunend, kreunend mijn pardon,
dat ik een flinke kou te pakken heb,
ah-fijn….…
Het duizend talenhuis
netgedicht
2.0 met 56 stemmen 42 wat in
het klein
begonnen was
heeft nu een
gigantische impact
op alle gangbare
maatschappelijke
structuren
de mens is
ontheemd al dan
niet gedwongen
hij is door tal
van gigantische
volksverhuizingen
losgelaten uit zijn
steunende omgeving
verdwaald van roots
en familie ieder op
de zelfgekozen paden
op reis naar het
wonder van…
BAADSTER
poëzie
3.0 met 32 stemmen 5.955 Daar stond ze, steunende op het slanke been,
Zo, dat bevallig zich de heupe rondde,
Nu de armen hoog de dartle lokken bonden.
Daar stond ze, glanzend-wit als marmersteen,
Geheel omsluierd in den korenblonde:
Antieke vaas met gouden veile omwonden.…
de maat die u past
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 495 modestia vestra
(de maat die u past)
hij vond de tombe bij zijn bakermat
en wrong zich steunend door het mangat heen
de wieg in die de grote man omvat
het diep dat leeg en vol atomen scheen
verknocht aan domme machtssymbolen
speelt hij met pistolen telt het geld
nog maanden kan hij hokken in zijn holen
en zich verdichten tot beproefde…
In mijn armen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 494 Ik zie jou staan
In de stilte
Steunend
Op de kilte
Van het glas
Moede ogen
En je adem
En de druppels
Die verbergen
Wie je was
Je ogen worden leger
en ik verlies mijn kind
Maar ik kan het glas niet breken
want dan stort jouw wereld in...
Jou te breken, heeft geen zin.…
Afgedankt?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 349 Ze lag er wat vuilig
Tussen schemer en dageraad
Beland op de koude straat
Verloren op de grond
Toen de hand, rimpelig van oud
In de koele ochtendlucht
Steunend, met een zucht
Het lappenpopje vond
Ogenschijnlijke vodden
Ooit een kind toebehoord
De kinderdroom wreed verstoord
Door regen en zon verweerd
Hij ontfermde zich ontroerd…
Elianne Ardts : celliste
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 376 als ik de ogen sluit en luister
naar Bruchs Kol Nidrei
een lied dat slechts voor even
in de melancholische inborst
van de klankkast verblijft
raak ik geroerd
door haar sublieme techniek
en gepassioneerde gedrevenheid
op weg naar harmonie
tussen emotie
en de unieke tenorstem van dit wezen
dat woont tussen de hemelse krul
en steunend…
Stille heldin
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 749 naast, ruiken
aan de geur van onwetendheid
waakzaam ook haar oren
negerend het versneld gedreun
van haar lijf, op haar hoede
schrikkend van een kinderkreun
avond na avond, jaar na jaar
verbergen als levensdoel
woorden, mensen, eten, de waarheid
negeren van gevoel
innig trots op vertoonde moed
haar lief, actief in het verzet
zelf steunend…
Kikkerconcert
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 336 Gebeeldhouwd uit pure Oosterse jade,
even goud en rijkgroen glanzend,
als ongelijkbenige driehoekjes,
hangen wel duizend stoere kikkers
in het rijk opbollend kroos
van een Hollandsche boerensloot,
steunend op hun vliezen pootjes.…
- De stille maan is zeer bedroefd -
netgedicht
4.0 met 46 stemmen 667 Werkelijk opmerkelijke
stille steunende kracht,
afwachtende droevige
teruggetrokkenheid, die
bitter weinig van ons
nietige mensen verwacht
en wachtend aan
ons venster waakt.…
Sleepnacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren
wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren
door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf.
Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf,
wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon.…
Eduland
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 Uitnodigende klanken van schalmei
Van bügel klarinet trompet klaroen
Voor jong pril onervaren, amper groen
Elkaar waar ook maar steunend, hij of zij
Daar wacht de fotograaf, vooruit, treed aan!…
even bomen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 992 Mijn zinnen zingen met de wind
een eeuwig blijvend zoemgezang
mijn armen zwaaiend op die zucht
steunend en draaiend in de lucht.…
Nóg een keer !
hartenkreet
4.0 met 35 stemmen 263 in haar witte overhemd
terwijl ze alsmaar sneller gaat rijden
en het gedimde licht
brengt haar prachtige figuur in zicht
tekent het silhouet van haar naakte lichaam,
als een schaduw op een beslagen raam,
op de binnenkant van haar hemd
haar hoofd hangt achterover
van genot kreunend
vervoerd lik ik haar harde tepels
ze hijgt in mijn haar, steunend…
Arcanum XV De Duivel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 97 zijn weg
een holle lach schalt
over het moeras van menselijkheid in de diepte
waar tussen poelen van vervreemding,
alles lijkt alsof
waar leven en dood in zinloosheid stranden
onder het wolkendek dat de blik genadig
afschermt van het licht
ligt het land van verknechting
waar thuisloosheid geborgenheid lijkt
de oude man
moeizaam steunend…
Subtropisch erotisch
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 2.841 haar glanzende lippen
Achterover gebogen naakt haar slanke lichaam
Uitgerekte donkere krullen raken het water
Kreunend van genot roept ze mijn koosnaam
Zacht streelt hij mijn natte gladde lichaam
Onze tongen smaken zout en toch zo zoet
Hij brengt me tot ongekende hoogtes
Bemint mij alle uren tussen eb en vloed
Ze slaakt opgewonden steunende…
Mei (Boek I)
poëzie
4.0 met 54 stemmen 7.365 Maar het werd wonderzoet
Te zien, toen Mei daarin haar armen stak,
Ontwakend, oprijzend, zich op het vlak
Van hare handen steunend dat gekraak
Kwam van de schelpen -- op haar teere kaak,
Vochtig van slapen, schoot een zonstraal schuin,
Dat het bloed beefde, van den rand van 't duin.…