38251 resultaten.
Tocht langs het meer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 204 Ik bezoek ‘t graf
van ‘n voorouder, tijd als afstand nergens
zo duidelijk als staande aan graven van
mensen die we hebben gekend.…
Stille tochten
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 76 Zelden waren er meer stille tochten
zelden lieten geliefden het leven,
bij rampen ontelbaar,
ze terughalen is geen optie,
ze herdenken in onze harten altijd,
met stilte,
witte ballonnen oplaten, gebeden opzeggen,
waarna een ieder zijn deur dicht trekt.
Stilte is voel en tastbaar!…
reizen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 77 de eerste reizen
met een driewieler gemaakt
zijn van lange duur…
Suites voor Annemieke XX
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 122 een winteravond
vloeiend uit nooit meer tantra
voor de open haard
laan te rhijnhof vier
ik kan geen afscheid nemen
met een reine geest
wat je aan had
op je laatste tocht dichterbij
kan ik niet komen
zekeringkastjes
en krimpkousen overal
waar ik kijk iets te doen
de tijd is spoorloos
ik vraag het licht van de zon
om een afscheidsbrief…
Pastoraal werker (01)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 207 Maar ze had liefgehad en was begeerd
Toch voelde ze zich enigszins bekocht
Het leven was geen makkelijke tocht…
Leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Laat haar toch verlijden in de tijd
verglijden in het milde onvermijden
van de eindeloze eeuwigheid.
O, als het toch eens mocht
want hier ligt zij godverdomme op de tocht.…
tonen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 440 Daar voorbij de bocht
op zoek
een tocht
Een tocht naar langs symbolen
grotten en gnomen
klanken en tonen
Waar zijn de engelen gebleven
is de rede weg gebleven
nooit niet onderuit
uit fouten
kwam ons besluit…
Jammer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 De tocht der tochten is geannuleerd
Men had het land niet harder kunnen raken
De blaaskapel moet haar getoeter staken
En ook het leger kan weer rechtsomkeert
Er is een laatste hoop die ons nog rest
De Fries zegt: 'Op âld iis friest it it bêst'.…
In mijn stilte
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 290 In mijn stilte zag ik soldaten op het slagveld,
sneuvelen en sterven.
In mijn stilte sloeg de vader de moeder.
In mijn stilte werden kinderen doodgeslagen.
In mijn stilte verkrachtte elke man iedere vrouw.
In mijn eigen stilte
haalde ik adem.
Ik luisterde naar de werking van mijn longen.
Al mijn organen functioneerden nog.
Het lichaam werkt…
Toerisme
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 207 Daar ik in Amsterdam de weg niet ken,
Besluit ik die aan Mokumers te vragen.
Waarna ik ras met stomheid word geslagen:
Alsof ik in Japan of China ben.
Ik trof daar slechts Japanners en Chinezen,
Die mij de weg naar Artis feilloos wezen.…
mijn vele graven
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 3.583 de tochten van mijn vele levens…
het binden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 de tocht langs
zwarte zeeën en
vreemde rivieren
voert niet naar de
plaats waar alles
weer goed komt
waar zwaarte in
gewicht te vangen is
een handbreed
aan dagen laat
vroeger stapvoets
over de brug verdwijnen
naar de overkant
van verloren tijd
een bittere schreeuw
vernielt de keel:
bevestig ons…
Dag van de Elfstedentocht
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 85 De uitzonderlijk strenge winter veranderde de tocht der tochten al gauw in een waar slagveld, waarbij de ene na de andere deelnemer uitviel.…
WINTER?
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 445 Ik vrees: hun wacht dit jaar een hard gelag
tenzij de Tocht der Tochten zwemmend mag!…
In ogen lichtgrijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 196 tocht vocht zich
van buiten
naar binnen
verkilde de sfeer
van stappen
die kwamen
verstilde
het moment
van ontmoeten
in ogen lichtgrijs
blonk het ijs
van begroeten
zonder hand
al die jaren ik kon
me de illusie besparen
van het nieuwe beginnen
het tochtte nu ook
ijskoud van binnen…
Iets dat me duint
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 195 er is iets dat me duint
naar het Wad, de tocht
door het vlakke land
pluimt nog na, na deze
langgerekte dag
toch telkens als ik staar
over het water valt het
me op dat het me eigenlijk
niet meer boeit, alleen
de emotie spreekt nog
uit een andere tijd
maar steeds is er die drang
om weer die kraag te beklimmen
en de witte punten in de…
Obama-lama-ding-dong
snelsonnet
2.0 met 20 stemmen 1.319 Eigenlijk is dit de beste tijd
De lei is schoon en alles kan gebeuren
Er is slechts veel verwachting te bespeuren
Geen bitterheid, geen woede en geen spijt
Maar straks komt die malloot weer van z'n boot
En is het weer volledig code rood…
Uit een wit rode kerst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 185 ik dwaalde
zocht overal contact
raakte muren en bomen
maar niets dat warmte gaf
zag mensen passeren
zonder ogen en lijf
strak in de kleren
voor mij was geen tijd
voelde drukte
om mij bewegen
stemmen bevroren
op mijn ijskoude tocht
wist dat de tijd
stilte ging slaan
merkte totale verstarring
de trein kwam er aan
stond bij de bomen…
Dichtbij en veraf
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 2.796 met veel liefde
werd tijd rekbaar gemaakt
en lange tochten
werden vruchtbare reizen
naar gloedvolle jaren
in natuurlijk samenzijn
tot een laatste zonsopgang
de rietkraag aan de overkant verlichtte
een laatste reis wordt werkelijkheid
het afscheid is zwaar
maar,
de onbekende bekende zwaait
laat de koffers maar staan
een hand…
Libessart toen (1914)
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 603 Hoe ooit terug soldaat
naar wat jij schreef:
een zware tocht de dorpen,
een zware tocht de regen,
een zware tocht we zijn op weg,
we worden ingezet, ik ben benieuwd.
Er was niets meer in Libessart.
De dood die kwam en die jij nog niet kende,
hij was er niet.
Wel was er steeds die mist en andere ellende.…
Sint-Amandsberg
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 Sint-Amandsberg,
eertijds bezaaid
met bloemtapijten
en bloemenserres:
de enige hoogtes.
Sint-Amandsberg,
thans vervlakt:
niet enkel heiligen
schudden er zand
uit hun schoenen.
De bloemenwijk
herinnert
maar met naam
aan het fleurige verleden.
Wie erin graaft,
stoot op
s h r e
c e v n
en stopt wegens snijwonden:…
Racekak
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 301 Hem zouden wij het allemaal wel gunnen,
Als leider naar de eindstreep in Milaan,
Maar deze keer, hij reed nog goed vooraan,
Ging Dumoulin geweldig aan de dunne.
Zo kreeg zijn roze trui voor ieders oog,
De zeven kleuren van de regenboog.…
Red Star Line-haiku
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 518 De Red Star Line
start tocht in de Scheldebocht:
een spoor van tranen.…
rondrit
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 mijn fiets verroert zich
in stugge verbazing, koud is
de weg
druipende bomen werpen druppels
langs mijn pad; de wind speelt mee totdat
ik zeg dat het genoeg is
mijn fiets loopt warm
en aan mijn arm likt - schuchter nog -
de zon
hoeveel kon ik hebben geweten
toen ik – in een godvergeten tijd –
een barre tocht ten spijt
me wel van…
Torens in de minarettenzee
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 147 waar lans en speer
zich kruisten
in religieuze sfeer
het wit en rood
de ongelovigen
bevochten op hun tochten
staan nu de heiligen
in kerken naast moskee
torens in de minarettenzee
enclaves uit de oude tijd
begrensd door ongebreideldheid
van actief overheersen
oude wortels komen bloot
in pijn van lang geleden
sterven wij de tolerantiedood…
DE DOOD EN DE GLADIOLEN
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 925 Kilometers lopen in de hitte.
Nergens schaduw en te weinig water.
Er vallen doden in dit straattheater,
maar de leiding kan er niet mee zitten.
De intocht wordt vandaag helaas gemist;
de gladiolen liggen op de kist.…
Gulden Sporen Negentienhonderd Zestien
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.556 In dertienhonderd en twee
beken naar de stroom, stromen naar de zee,
zó de verdedigers van het vlaamse-gemeente-sisteem, sterk in de strijd,
wal, tegen de aanval van de franse leenroerigheid;
zee-wal, pal, als de Rode Zee ten tijde van de Eksode
was, tocht van godsvolk naar Kanaäan, tocht der Joden.…
PECH ONDERWEG
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 484 mijn beide benen dragen niet zo ver
halverwege de eindeloze tocht staken
zij hun moeizame bezigheid trekken
terug in de schoot van moeder aarde
stuiterend vervolg ik mijn straffe route
na korte tijd verlies ik abrupt mijn hoofd
laat beide armen zowel de sterke als
de lange slap hangen rol de steile helling
af…
een leven verder
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 440 ringloze vingers krabben
de weggedroomde uren
van mijn mager gebeente
wanneer ik mezelf zie
langs dode bomen en
het vergezicht nog verder
dan het veld
dat doodstil ademhaalt
of later, de regen
hol door het lachen
van gebroken tijd
tot de avond komt
en zijn tocht voltooien moet
op mijn kromgebogen rug
voor een nacht vol stormen…
Postmodern?
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 155 Het einde van de tocht
is als de eerste ronde.…