Alle inzendingen over Doodt

varkens hij zag komen op ivoren jacht een mensentroep niets ontziend de massa vluchtend met daarin kostbaar opgebaard het porselein dat werd gespaard plette hij de kast tot gruizelement alsof hij zich excuseren wilde nog trompetterde hij luid voor beleefdheid heb ik ze niet mijn poten die zijn om te gaan dan zijn vale oren wapperend doodt…

de zon is geel maar brandt geen gaten in het doek je ogen kijken maar ze spreken niet geen tranen in hun hoek het gras is groen maar ruikt veel minder dan voorheen naakt is tegenwoordig bloter door de lengte van het been ik schilder nachten omdat dagen me te helder zijn ik zie de pijn die kleuren doodt de grauwigheid…

fluwelen trap in elkaar iemand die het weten kon zei ooit: hoe groot je ellende ook is, bedenk dat het altijd erger kan – en zo bedenk ik nu dat dictator Franco dódenlijsten bij de koffie schreef dat zal deze lapzwans niet gebeuren want dit sujet, deze harteloze schoft woont in een kalm land, een grijze stad waar men liever de tijd doodt…

het is vreemd op de stilte te liggen wachten ergens in een verstijfde kamer waar twee adems elkaar vinden in het holste uur van de nacht weten gedempte gangen zich vervuld van geloof en hoop als vliedende gedaanten bleek zich spoeden naar de plek waar leven en dood in koor hun ontmoeting uitbliepen de geest speelt spelletjes met en doodt…

weer wordt het gif per hartslag rond gepompt trekt rode strepen in een kwetsbaar lijf zonder onderscheid doodt zij meedogenloos de lichaamseigen cellen waarin ook kanker nu verblijft chemo strijdt zonder onderscheid tegen cellen die snel groeien ten koste van hun eigen veiligheid soms ontspringen zij de dans in vluchten naar de luwte…

breken in je ogen tot een valse glans woorden krijgen nu geen kans handen trekken schaduw aan ze boeien licht waarheid kijkt onaangedaan vervuld van plicht je vreet nu energie omdat de verte andere dingen ziet geen rust om stil te staan want anders vallen angsten je weer aan ga maar terug naar wat je wilt vergeten doodt…

Het beekje klatert mededogen, de zon gaat elke dag weer gratis op en wil de wereld warmen die koud werd door onachtzaamheid, door veel te groot berekend leven dat altijd maar de zachte krachten doodt en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.…

jou verliezen is een van de moeilijkste delen, maar dat horen wat je gedood heeft om mij heen dat doodt mij ook!…

in mij is geen poëzie verrezen ‘k ben slechts wat as en steeds op reis door het vuur dat mij niet doodt zie hier, ik draag de dag voorhenen nog in mijn hand ‘k laat niet los al zou dat me wel verheven, verheven bovenal in de zocht van elk gewoontedier neen, laat mij maar mijn eigen piraat wezen die zijn bonte kleuren schouwt zoals…

Als rouw z’n intrinsieke intrede doet doodt het alle voorkomendheden beleefdheden en omgangsvormen Dan ontmoet je de mens rauw als rauwe haring om in te bijten niet in stukje maar als geheel met graat Geen jonge borrel vooraf geen glas droge witte wijn erbij zonder ui, zuur en vlaggenprikkertjes Gewoon natuurlijk bloot met je handen…

nieuws dat ons niet verontrusten kon allesbepalend is het geworden voor wat wij nu doen en laten omdat wij nog altijd niet weten hoe wij dat uitzetten moeten wat het bij ons aangaan doet stom van verbijstering geslagen stilt ons nu het ervaren weten op de nota van winst of verlies is elke waarde ons waardeloos die wat ons kostbaar is doodt…

Men doodt de tijd met oeroude verhalen. Niet kunst schept vorm, de vormen scheppen kunst. Men luistert hoffelijk hoe zich uit wind, Gebaar en ritme -woorden zijn een gunst- Opnieuw het al zo vaak gehoorde ontspint. Niets slijt waar alles steeds opnieuw begint.…

Het beekje klatert mededogen, de zon gaat elke dag weer gratis op en wil de wereld warmen die koud werd door onachtzaamheid, door veel te groot berekend leven dat altijd maar de zachte krachten doodt en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.…

Dit virus dat doodt 2. Kijk toch eens die tijd Veel mensen die zijn gegaan Gestorven met spijt 3. In hun harten die Coronapijn levenslang Als nabestaande 4. Dit virus talrijk Voor veel niet te bevatten Corona verkeerd 5. Geïnterpreteerd Geduid als vijand; half waar Niet zonder gevaar 6.…

een leeuw verscheurt een antiloop en voorkomt zo z’n eigen dood -noodzakelijk wreed een krokodil verdrinkt een gnoe zo komt hij aan z’n eten toe -noodzakelijk wreed een condor vergrijpt zich aan een lam zodat z’n gezin ook weer eten kan -noodzakelijk wreed een dier doodt zodat hij eet een mens…

Ivan de gevoelige voelspriet Van grove misdaden Bevechter van het kwaad Die niets echt zitten laat Zijn taal is zeer apart De zinnen soms verward De boodschap helder wit Rozen in maatje kwart Bloed gruwel wreedheid Wilde de brave mijden Zekerlijk niet meiden Zijn preek gerechtigheid Niet af te laten vreugde Die alle droefheid doodt…

Als niemand de Adonis in je doodt, dood die dan zelf. Zo oud als jij en nog steeds ideale schoonzoon - geen gezicht. Stap uit in Vijftig, stap daar uit zoals je dat in, zeg maar, Zutphen doet, en ga dan naar behoren ouder worden en oud, met bril, buik, haar uit oor en neus, elk jaar wat meer, en kom daar rond voor uit.…

Lege leegte vol met dromen zwarte diepte zonder licht ik sta op probeer te leven val weer terug als dood gewicht duizend dingen wil ik zeggen duizend zinnen vol van haat maar de kou bevriest mijn woorden doodt de kracht niet te verwoorden Ik wil roepen In het donker Naar het duister Diep en zwart Maar de leegte Laat me…

jou Ik heb duidelijk voor je afgedaan mijn ogen zijn daarom vol dauw Ik wou dat je thans luisteren zou bij ‘t nachtelijk stil van mijn hart Dat je oog had voor ‘t vele dauw in mijn ogen door de diepe smart Hoor mijn hart toch, hoe het huilt hoe ‘t weent vanwege zielennood Mijn geluk, het is met leed geruild hoor hoe het verlangen mij doodt…

zij haar greep op de werkelijkheid urenlang wil dragen met het consistent aanwezig zijn perspectieven zijn verdwenen omdat de zon al lang niet meer heeft geschenen het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte vorens te diep in de aarde zijn getrokken bestaan heeft zich totaal ontdaan van uitdaging emoties en gevoel doelloos vegeteren doodt…

wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan Het lichaam is bepaald geen mechaniek Broedplaats van evenwicht, dat is de buik Maar ik pareer, ik kan niet gaan en staan Waar of ik wil als vrouw, dat maakt me ziek Mijn ziel wil passie, maar de bokkenpruik Die door de patriarch werd opgezet Doodt…

ik ben getroffen, verwond een kogel recht in mijn hart verwoesting bloedt mijn ogen pijnlijk gegil doodt mijn gehoor de waanzin van de oorlog beelden gewoon op de tv gewoon, zoem maar lekker in liefst in kleur, alles rood kinderen stuiptrekkend de waanzin van de oorlog een halve aarde verder hete zon schroeit lichamen de branding is…

Het gif van één zo'n vis doodt dertig man. Het vlees is delicaat, men toont zijn moed door stoer te proeven of het lekker smaakt. Toch valt er soms een smulpaap dood. Net goed. ------------------------------ uit: 'Looiedetten', 2006.…

telkens inluist als kwestie van zien en gewen dan geef ik mij aan minnen over als ik jou in voorbodes zie van opgaande lente in perken van prille voorjaarsbloemen ik krokus jou waarin ik wil in al mijn bejaarde overgave trek ik je behulpzaam op schoot lachen wij eigenlijk om niks zie ik je wangen krokussend tinten tot de tijd ons doodt…

al wat de dichter weet tot de dood hem vindt is dat het leed hem kleedt in hem doodt het fiere kind.…

Broedermoord Broedermoord Neerlands Hoop is dood Er zijn alleen nog bange dagen Broedermoord Broedermoord Want wie de vader doodt, die is geen kind meer.…

En dat alles niet voor God, noch voor Allah of Jehova ook niet voor Jahweh, die genoemd met vele namen vrede ons heeft opgelegd maar slechts voor de wellust van een doorgedraaid despoot die uit pure waanzin willekeurig iemand doodt.…

grassprietje ontwaart dat brutaal tussen de tegels zich als rechthebbende openbaart Die tegels heb je vorig jaar vast aaneen gelegd juist om te voorkomen dat onkruid zich daar hecht Een rukje, helaas het sprietje breekt Nu houdt het worteltje voeling en groeit tot m'n verdriet weer aan tot volle spriet Gebruik soda zei m’n moeder Dat doodt…

veiligste oorden zijn voor hen niet veilig waar mensen zich kleden in hun mantels van bont zoals hier de koe dat doet die geen melk meer levert haar wacht het noodlot dat menig dier ook treft na een leven op het erf de weide ook of op stal onontkoombaar is het lot dat in slacht hen wacht al knaagt ons het weten dat honger weinigen doodt…

De duivel doodt zichzelf wel hij blaast zichzelf wel op ik hoef niet met hem vechten God Zelf zorgt, dat dit stopt. Dat heeft Hij vele eeuwen geleden Zelf steeds beloofd, dus kan ik slechts vertrouwen op wat door alle eeuwen door mensen is geloofd.…