Alle inzendingen over Gide

"De dichter heeft slechts één voorbeeld: de natuur; slechts één gids: de ruimte tussen onwaarheid en de waarheid." Voltaire…

hoe ze in de ander schouwde Hij zag hoe haar dat zeer benauwde En dat ze naar alleen zijn haakte Hoe ze steeds meer gevangen raakte Ze zich als mensenschuw ontvouwde Met op haar schouders alle last Van wereld en van dorpsgenoten - Het lukte niet die af te stoten - Leek zij op een gebroken mast Niet één die wist wat er stagneerde Geen gids…

kamer, je ligt in bed, de stad is in jou aan het verdwalen, bang trek je deze grens toe als een rits tevergeefs: het onaardse zingen van de trams voert je mee, licht weerkaatst in de kanalen en scheurt je als een brug tussen twee oevers vandaan, hier heb je me ontmoet enkel om in jou te sterven: als in een donker woud staat een gids…

Een handwerkster, spreker, atleet en een gids, een dracula, witter en breister, een fuifnummer, slijter, kwajongen en spits, een fruitteler, nar en een vrijster: één eigenschap hebben ze allen gemeen: herkenbaar zijn zij aan hun neuzen. Er volgen er veertien. Voor elk is er één.…

Ik ga op een pad, naar een bestemming, zonder gids, maar met vertrouwen. Tjonge wat kun je veel hebben en blijkt dat zoveel zorgen nutteloos zijn en onbelangrijk, in het licht van echt gevaar. Hoop en kracht, gegeven, of altijd daar geweest. Uit zich als het echt nodig is…

Wat is er door je heengegaan Passeerden wij nog de revue Vloekte je zachtjes sodeju Wist je dat je werd bijgestaan Door engel, gids en Veteraan?…

En wilde ontdekken om hem te kunnen geloven dat hij mijn gids en voorbeeld was en is gebleven. Met de woorden die we nog kunnen ruilen. Met de gedachten die we kunnen delen in de momenten die we samen vinden in de tijd die overgebleven is als de stem die we samen spreken en koesteren.…

alle mensen vrouwen, mannen, kinderen een stiltekleed valt over hen neer zij heeft zo'n scherpe blik het snijdt door iedere huid niemand kijkt op of gaat zomaar de zaal uit haar hart is vol vergeving als zij jou aanraakt voel je de gloed van die beleving zij is ongemerkt in ons bloed gekropen zij wijst je de weg is onze dagelijkse gids…

Cernunnos, toon me mijn weg naar kennis en wijsheid; leid en begeleid mijn zoekende ziel; wees mijn gids door de Heilige Bossen van Andersland.…

oud als de waarheid in het heelal Toen ik moest doorgaan bitter proeft die traan na verlies in ons bestaan waarom wij daar staan onder zon sterren en maan Toen wij dat eenmaal konden doorgronden waren wij nooit meer vrij het is te laat hij vliegt door woorden langs blad na blad schat ik schrijf ik sterf Nog een keer tot mijn gids…

Onafgebroken verschilde ze van de Mathilde in het kamertje: ze rekt haar genen, volgt haar gids. Hij is bekwaam, zit wijd in zijn geur verdraagt verkeer. Hij waagt, is niettemin voorzichtig tot op het schichtige. Hij likt de stenen. --------------------------- uit: 'Proefsteen', 2006.…

de dooi zet langzaam in ik glij van wak naar wak ik volg mijn ijle adem die als een etherische gids mij voorgaat op mijn pad de natte sneeuw trekt zoutkringen op mijn laarzen de witberijmde daken geven mondjesmaat hun laatste pannen vrij straks dartel ik kalverblij in een klavergroene weide trap wild gaten in de voorjaarslucht ‘k…

Driemaal moest ik rond de wereld, een der Gratiën steeds mijn gids. Tot ik uiteindelijk de bron bereikte, met over vredige verten uitzicht, lieflijk horizon na horizon. Daar ving ik wederom haar blik, die glimlach al begrijpend. Ik zou zweren dat ze alles al wist.…

op het talud overdag luistert hij, gedegen man naar de bevelen links en rechts ten uitvoer te brengen wat uitvoering werd opgelegd niet voor niets is hij de gids voor wie geleid het doel wil bereiken in de sterren reeds gesteld en ook naar waarde ingeschat na het landen van de zon onder het eenzaam geluid van koor na koor verstomd…

is deze nacht zonder stem en ik mag slechts hopen dat de sterren komen kruien gelang het getijde dat zonder voorwendsels gelegen is tot zeer diep en aan het hart zodat het spreken mijn taal zal wezen totdat de vroege schemer mij de weg zal wijzen vanwaar ik kwam tot aan het eind van mijn vaarwel ‘k wil niet hopen dat vrees mijn gids…

. ------------------------------------------ Uit: De Vlaamse Gids 1996/4.…

De knoestige ziel van gebogen ruggen in lange halen is aan de bodem verpand waar zonderlingen zonder gids zouden verdwalen.…

Daal van boven met uw zegen in ons leven, in ons hart, vul ons met uw gouden regen, wees een gids op al de wegen die wij gaan, leg een woord in onze monden voor de mensen in hun nood, er is vrijspraak van de zonden voor wie zich met U verbonden weet en leeft, laat de wereld van U horen, drijf uw Woord de harten in, laat er hoop worden…

Hij wil ons geleiden op onze wegen Waar we ons ook zullen begeven Gaat Hij mee als een goede gids En blijft ons steeds toegenegen. (uit Mattheus 11-28)…

Als couscous voor een Marokkaan vond je je koers bij De Gids. Jouw klus: krasse verzen storten waar mensen zweren bij Beets. Tegenwoordig, Willem, dicht men emmers emotiepoëzie... Niet ver van jouw gedachtegoed: C.L.O.S.E.! Je past nog naadloos in het heden.…

in je ogen zag ik hoe gedachten dwaalden in het niemandsland zonder gids op nooit betreden paden, geen namen bij de hand we dreven zonder zicht op de schaduw van het licht dat in de oude wereld was gebleven zelfs woorden hadden hun betekenis vergeten er was geen angst het vreemde bleek vertrouwd in het ervaren ontmoetten ander…

vrouw - een kind een huis van steen in een ver land Ik zie je nog maar zelden ben me bewust van steelse blik naar mijn besneeuwde hoofd Moeilijk maal je vlees op losse tanden Ik voel je denken: ze wordt oud Stiekem sluipen we elkaar weer nader naar eenzelfde plan: weg wezen ----------------------------------------- Uit: 'De Gids…

Op de top van Mount Everest gestaan Ademloos van het uitzicht genoten De zon ging onder in het westen In het oosten kroop de nacht langzaam dichterbij Er was geen ontkomen aan Daalde af over begaande paden met de sterren als mijn gids Mijn pad leidde mij naar ongekende oorden Naar onontgonnen woeste gronden Waar de verlatenheid in…

wakker tot zich neemt als sterren hun verhalen fluisteren omarm ik de raadsels die het leven weeft ontvouwen zich mijn diepste gedachten die mij de draden in kennis ontwarren in het donkere diep reist zo de geest langs over elkaar rollende emoties in gulle lach of droeve traan geweven tot weer de nieuwe dag zich kondigt de nacht is de gids…

we vonden het verleden rond zijn zerk een grijze gids sprak wonderschone woorden die bij de ons ontvallen schrijver hoorden ontstegen aan zijn nagelaten werk in trance zag ik de zware steen bewegen en trage klanken rolden uit het graf: ‘het was te kort, m’n taak was nog niet af dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’ ‘vertel ze wat ik nooit…

begin van Mei Maar dan ben ik er wel Helemaal alleen gekomen Zonder luxe, geen mobiel Ik heb nu emmersvol met zelfvertrouwen En een blaar op mijn linkerhiel Ik ga daar vechten met tijgers, En vliegen op een prachtig kleed Zwemmen in turqoois water, In witte broeken zonder rits En nog veel meer spannende dingen, Teminste dat stond in de gids…

Dit bescheiden lijntjeswerk betekent een gids naar stuifmeel- en nectarbaden, waar de bij in duikt, zoektocht onderbrekend.…

. -------------------------------- uit: ' De Gids', februari 2009.…

in rode waas verdween hij in het duister zijn sporen glommen wijkend in het niets nog hoor ik haar liefkozend zacht gefluister stationwaarts treurend achter op mijn fiets het leeg perron liet mij in droef gekluister in ’t vale licht verdween ze als een flits niemand die nu met mij nog praat of luistert weer heel alleen blijf ik mijn eigen gids…

Wees jij onze gids Ik moet nu verdergaan, 't is tijd.…