11661 resultaten.
bloei..
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 420 mijn bloem
heb jij
in knop gezet
dus sterft
het groen
groei maar
de hemel
dichterbij…
Op straat, op een transformatorhuisje
gedicht
3.0 met 48 stemmen 35.703 In de krant: als een zebra gaat liggen
sterft hij
In bed, ik zie weer mijn grootvader
vlak voor hij sterft. Het was
in het voorjaar, de paarden
gingen van stal en hij leunde
tegen het hek.…
Leefruimte
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 87 alles dat leeft is erop afgestemd
steen is harteloos en sterft niet.…
Avonduur
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 82 [Haiku]
klokgelui sterft weg
nevel bewierookt polders
zover het oog reikt…
Verlaine sterft
poëzie
3.0 met 51 stemmen 22.762 Een kamer, een tafel, een bed,
grillige bloemen van ijs
waaieren wit aan het raam -
de nacht staat over Parijs.
Een oud man weet zich alleen,
geen hand die de zijne vindt;
zelfs niet eens de goede troost
van een enkel glas absinth.
De muren zijn verveloos
in het armzalige vertrek,
waar ik, denkt Paul Verlaine,
alleen, als een hond verrek…
als het verlangen sterft
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 507 ik wil zo graag
mijn diepste verlangen
ketenen aan mijn ziel
of strak omarmen
bezingen met
liefdesgezangen
het zegt zoveel
over het aardse lijden
nog meer over
ons menselijk bestaan
we willen de
onontkoombare
eenzaamheid
zo aldoor mijden
ik wil zo graag die
momenten herbeleven,
de tellen van intimiteit,
maar word dan gejaagd…
Ouderdom sterft...
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 427 Ze mijmert wat in het zachte zonlicht
welk haar vale gezicht rimpelig beschijnt
versleten wrijft ze over de leuning
het oude houten bankje toont in aanzicht
de gelijkenis van een beleefd leven...
Ze tuurt in kringels van het water
maalt in herhaling met gewichtige knauwen
haar hand tast in zekerheid haar metgezel
het tweezijdig craquelé sluit…
De glimlach sterft
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.028 Er ligt een mooi evenwicht
Een eigen, klare taal
In het menselijk gelaat
Die het gemoed lezen laat
Achter een onderhuids web van spieren
Zoals angst mond en oog openspert
Een vrouw toont het nog wat meer
Hoewel hun vetlaag alles weer effent
De snelle opgetrokken wenkbrauw
Een bijna onzichtbare groet
Vertraagt als ze over de wieg buigt…
De zomer sterft
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.161 Ik zie de zomer sterven
door het vallen van het blad
de takken kaal en zwijgend
de aarde koud en nat.
Het ruisen van de bomen
klinkt als huilen in de nacht
stille eenzaamheid is voelbaar
en heeft me even in zijn macht.
Maar als ik morgen weer ontwaak
en toch de zon weer straalt
dan is er weer dat zeker weten
dat de zomer nimmer faalt.…
Herfst sterft
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 496 Spektakel kleuren
impressionistisch
getooide afstotende
medusa bomen
Open de blik
fris het gezicht
zwart de stof krakend en
ruisend
bollend
afstotend
nodigt uit
lijdend
Groen loenst
vlijt
vloeit
overspoelt
gedachten
de waas van waar was ik
toen
Mijn alibi
polis toont
onderverzekert zijn
per gestrekte
kwaliteits besnijding…
Mijn dorp sterft
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 643 Mijn bloemrijk dorpje met
uitzicht verder dan een kinderoog
grote lindes langs de laan
reikend tot de hemelboog
Zij is op sterven na dood
Het licht is uitgegaan
van baksteen is de horizon
dampend grasland platgewalst
begraven onder asfalt en beton
Achter de oude ligusterheg
rest slechts het houten kruis
met de getaande tekst
treed…
Urs sterft
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 732 Het lijkt mijn beurt
Te sterven
Ik kan het niet geloven
Mijn medestrijder
Hij haalt mij in
Haalt mij,
Mij, Urs
Urs
Is Dood…
Als een koning sterft
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 970 Waar de maan soms meer dan maan was
maar een ster - die hij deed lichten
als een koning die haar danste
door een ademloze nacht
daar huilt zij nu de sterrenzee
waarin hij viel om te verdichten
er met duizenden - die anders waren
anders dan hij dacht
Zij was de maan - meer dan de maan nog
keek omhoog met hem en zwichtte
voor zijn zachte voetenlicht…
De echo sterft
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 380 als de wind vermoeid
zijn sporen trekt
over het landschap
van mijn dromen
hoor ik slechts gefluister
door nog kale bomen
en slenter
stap voor stap
voorbij de echo
die in stilte is weggeëbd…
Als Kaat sterft
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 647 Er past daar rouw als herfst
voor de zwarte esdoorns
uit zwevend zaad ontstaan
zodat het op kan houden
roekeloos en geschift te zijn
Zonder haar geen zin
meer kunnen vinden
in zonder haar verder gaan
geen rode draad van jaargetijden
bij zonsopgang en ondergang…
Jij sterft in mij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 442 Jij die niet alleen
Met Pasen maar elke
Dag wel in mij sterft
En samen met mij doodgaat,
Wakend de nacht van doodsangst
Doorbrengt, me door de dood
Heen vasthoudt en samen stervend
Tot nieuw leven komt in een
Leven dat echt is, waarachtig,
Waar niets gekunstelds meer aan is
En waar we samen drinken
van het water des levens
Gelouterde…
De golfslag sterft
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 141 Het is wanneer ik op het strand loop
- daar waar zand en water elkaar raken =
en de golfslag rond mijn voeten sterft
dat ik nadenkend kijk naar waar ik sta
de grond die mij eerst stevig droeg
lijkt verdronken te verspoelen en
aan draagkracht te verliezen
onder mijn aarzelende stap
maar dan zie ik de lijnen
voor me…leidend naar de einder…
N. sterft
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 364 Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen
met tepels groot en hard
zijn billen als van draadstaal
blonde lokken die wuifden in de wind
in zijn hele postuur wat onbehouwen
ontegenzeggelijk was hij het godenkind
hij overtrof ons allemaal
wij huilden dan ook brutaal
alsof wij streden om wie de grootste smart
totdat zijn dood werd…
En het verdriet sterft
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 In mijn hart, 'mi corazón'
doden de muzikanten
met liefdesliedjes vol zon
mijn verdriet, 'muere la desazón'
Met gesloten ogen dansen we
in marmeren weelde
onder een versierd plafond
beelden zien op ons neer
Iemand neemt mijn hand
laat me rondjes draaien
mijn ziel zweeft omhoog
schudt zijn tranen af
en strekt zijn armen uit
als een…
Sterft egoïsme
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Zo sterft ons aller zonde,
die Eva nooit begon.
Zo openen zich nieuwe hemels.
Zo ontstaat een nieuwe aarde.
Zo sterft egoïsme.…
Als de dichter sterft
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 96 als de dichter sterft
dwarrelen er woorden
uit de bomen
en huppelen
kwatrijnen
jamben
en alexandrijnen
dartelend voorbij
en daar wat verderop
bloeien verzen, rijm en strofen
op de hoge wei
maar
de dichter is niet meer
zijn pen is nu verstild
en de wereld
een beetje mooier
weer
zo is het goed
zo had hij ’t zelf gewild…
goede vrijdag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 402 vandaag
sterft
de dood
met volle
overgave
op hout,
niet uit
het lood
de mens
kan zijn
dorst weer
laven…
vuurverloren
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 501 een geel
blad
valt
uit het laatste uur
september is verdwenen
en in een gedicht
sterft
een roos,
onaangeroerd…
nooit sterven
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 1.489 zo sterft hij
voor ons
nooit!…
Verkleuren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 109 het gevallen blad
houdt zich niet stil
in tegendeel
het kleurt de herfst
terwijl zij een
langzame dood
sterft…
Kapisteijn
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 54 Natuurlijk is ondergetekende wederom schatplichtig aan onze fabelachtige, ingenieuze, technisch begaafde, ongenaakbare, doch bij tijd en wijle toch ietwat eenkennige eeneiige tweeling Theo en Danes, die hun licht hebben laten schijnen over het laatste uur van de brokkenpiraat in de Arena...
________________________________
KAPISTEIJN
Ooit voer…
De levensbel klinkt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 503 Hier sterft onze haat en nijd.
Voel hoe zelfs afgoden zwijgen.
Hier sterft tegenstrijdigheid.
De weg, de waarheid en het leven.
Hier wordt vrede opnieuw geboren,
de opstanding van waarachtigheid.
De duivel heeft de strijd verloren.
Luister, de levensbel klinkt!…
Christus stervende
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.896 toeft gij te bezwijken,
Nu Jesus vast bezwijkt, nu uwe Koning sterft?
Daar hij het leven derft, wil ik het ook gaan derven:
Maar hoe hij meerder sterft, en ik meer wil gaan sterven,
Hoe mij een voller stroom van leven overvloeit.
O hoge wonderen!…
Christus stervende.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 256 toeft gij te bezwijken,
Nu Jezus vast bezwijkt, nu uwe Koning sterft?
Daar hij het leven derft, wil ik het ook gaan derven:
Maar hoe hij meerder sterft, en ik meer wil gaan sterven,
Hoe mij een voller stroom van leven overvloeit.…
DRUK LEVEN IN STILLE OMGEVING
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 137 Tusen kale aardkluitjes
parelt slechts één sneeuwklokje.
Het weiland is leeg,
omheind door prikkeldraad vol
plukjes schapenvacht.
Stukjes houtskool
liggen door het bos verspreid:
vergane eikels!…