Alle inzendingen over Toen, nu en vooralti OR herinneringen

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Echter mijn hart gevuld met vrede, want in het leven heeft elke herinnering een rede.…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

In ‘t weiland stond een vorstelijke stier En Bertha achtendertig liep te grazen Voor boter, karnemelk en Goudse kazen Hij sprak: ‘Hola...Wij heten Willem Vier’ ‘Jij wordt mijn Koeningin’, loeide hij luid Maar Bertha zei: ‘Holland is toch je bruid?’…

Hoe ga ik je missen? Hoe ga ik iemand worden zonder dat jij mee verandert? Hoe word jij zonder mij? Wij zijn dezelfde persoon in een ander jasje verschillend in alles wat essentieel is maar vastgelijmd. Zal ik te veel naar buiten gaan, en jij teveel naar binnen? Zal ik teveel zeggen, zonder jouw hand op mijn arm? Ik vind dit zo eng…

Als ik terug kijk op hoe het vroeger was, toen we alles nog moesten bereiken, we met zijn allen nog zaten in de 1e klas, als ik daar nu op terug durf te kijken, dan zie ik tot mijn grote spijt, dat ik nu niet meer durf te dromen, of te denken aan een mooie tijd, want die van vroeger zijn ook niet uitgekomen, ja dan zie ik hoe mijn verwachting…

Fraaie seringen Een herinnering aan jou Het zachtruikend lot…

straten Je was alleen en leek verlaten Je liep daar door de regenstromen en leek vanuit het niets te komen Ik zag je lopen door de straten Verder had niemand je in de gaten Het sneeuwde en je had het koud en opeens leek je heel oud Ik zag je lopen door de straten Langs de plekken waar wij eens zaten In de sneeuw en in de regen en kwam de herinnering…

De herinnering aan haar, die mij mocht baren en me ook heel plotseling verliet. Vele golven gaan door me heen. Ze doen mijn lijf trillen. Maar het maakt me niet meer zo alleen. Zelfs als ik dat zou willen.…

kun je ze nog herinneren die avonden aan de kust. en kun je me dan vertellen waarom dat vuur ooit is geblust.…

Begin van het einde, Nog niet dood maar herinnering. Het komt overeen met het ander, Het vers einde en een vers begin. Ga nu weer opnieuw het leven in. Ik hoop dat ik niet zal leven op enkel en alleen een herinnering.…

een lied zo zacht een herinnering lijkt op een lach ik zie een meisje alleen verlaten er zijn zoveel problemen maar dat ene mogen we niet vergeten niet vergeten die herinnering…

voor mij herinneringen met zoveel waarde ~*~Gerde~*~…

Herinneringen bijgeslepen in mijn hoofd werkplaats van de tijd…

Je lach die met goud op je gezicht was geschreven herinner ik me in flarden, vaag en altijd maar even Je naam daarentegen met mooie grote krullen geschreven is me tot op de dag van vandaag altijd bijgebleven…

Het blijft zo pijnlijk zo tastbaar dichtbij en elke nieuwe dag voel ik je nog bij mij Tijd die verstrijkt en toch went het niet ik moet nog zo leren leven met mijn verdriet Het voelt zo anders zo onheilspellend kil mijn leven verandert zonder dat ik het wil Niets is terug te draaien ik mis je lach en je traan ik ben nog steeds verbaasd…

Niets liever dan de liefde voelen, de oorlog Aan de smart Verlangend naar de nog onbekende herinneringen die al bekend zijn in mijn voorgespiegelde herinnering…

te schrijven te schrijven over muziek om de herinnering te laten beklijven de herinnering zo uniek om de taart te proeven de smaak van zoete koek maar de herinnering beklijft niet daarom valt het doek!…

Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

Ik herinner mij zijn grote handen Ik herinner mij ook zijn sigaar Ik herinner mij de sigarenrook Ik herinner mij zijn kachelpook... Ik herinner mij zijn vette soep en ook zijn zaterdagse schollen maar ook herinner ik de immer vette troep In keuken en op tegels, maar ook zijn heerlijke kippenvleugels...…

Herinneringen komen boven ik had het niet willen missen nee voor geen goud 'k zal het ook nooit wissen en ik glimlach ...…

, en ligt beneden Nu gluur ik voor even naar de hemel want daar ligt mijn beste herinnering zij, mijn liefste, zorgt dat ik even wemel en de zon zorgt voor haar glinstering…

De Klappers die staan roerloos langs de post En in de verte hoort hij kamponghondjes blaffen Hij had zo graag nog even willen maffen Maar het was tijd,zijn maat moest worden afgelost En even later loopt hij de hondenwacht Met in de arm, op scherp zijn dienstgeweer Hij vreest gevaar, en dat komt altijd weer Benauwder nog dan overdag--dat is…

..en in mijn geest bewaar ik steeds de herinnering aan jou aan hoe je lachte hoe je keek en aan wat je zo graag wou nooit zal ik nu die lach weer zien en je bescheidenheid maar in me blijf je wel bestaan ook al ben je "uit de tijd"..…

Kan ik me niets meer herinneren waren misschien dwaze verbeeldingen over trouwe liefde die zo op de tocht van de straat, in drift en onbeholpen bezield denkend aan jouw armen met een ander om de eerzucht vocht.…

laatste wat nog rest van jou Maar de mooie herinneringen die jij me ooit hebt gegeven zitten dieper in het binnenste van mijn ziel dan de eenzaamheid ooit zal raken…

herinneringen weer gegeven op albast vergeetmenietje…

Aan het strand van Tanganica blikkerde mica in het zand. In de schaduw van de palmen hinkten we naar de waterkant de voeten heet van zonnebrand. Aan het strand van Tanganica viel de wind vaak op het meer. Dan rezen hoge golven op en neer. Wij duikelden lijk hondjes over die reuzen, en dan weer. Aan het strand van Tanganica…