Alle inzendingen over boekje

Dicht men sociaal letsel in een politiekbetoog dichterlijk toe Getuigt dit het dichten van een ongelijk in exces Draaiend gelijk de stroming van het moment vereist betogen zij hun wazig gelijk Politici de dichters in metafoor bij uitstek…

Dan zit ik stilletjes in mijn hoekje, Verscholen achter het gordijn, Ik lees nog maar een boekje, En weet dat eenzaamheid mijn lot zal zijn.…

gebukt onder zijn schulden vindt hij euro’s op de straat en soms wel eens een gulden waar nog Beatrix op staat bewaart ze in een doekje onder sokken in zijn la schrijft ze bij in een boekje -heeft ie zeker van zijn pa- om dan één keer in het jaar zichzelf te trakteren op een blikje kaviaar net als al die rijke heren gebukt onder zijn zorgen…

eenmaal omvat poëzie een avond dodende lezer die een meedogend boekje valse trappen op en af draagt tussen zijn overspoelde wijnkelders en een badkamer zonder spiegeltroost waar een vrouw zich volgeschreven inlaat met veelkoppig schuim dat een beeldtaal opkloppend vanonder de deur uitrukt alsof in zijn wanruimte nevels neerdalen…

ook dit jaar zal hij er staan met versierselen door de jaren heen vergaard die voor ons nog lang niet zijn verjaard zoals engeltjes, kabouters, een vogeltje... helaas zonder staart, lichtjes, zilveren, rode en paarse ballen waarvan er zeker weer enkele uit de boom zullen vallen en onder de boom een ietwat beduimeld boekje, met…

Maar als ik er geweest zou zijn, dan had ik eigenhandig, helemaal onder aan de lijst, nog even jouw naam in je boekje geschreven.…

mijn kleine zwarte boekje der wrake van ieder waar ik nog niet klaar mee ben en zeker aan de beurt gaan komen!…

ik zag je op zolder met in je kop weer de kolder uit het verleden je raapte daar woorden voelde de angsten die je leven vermoordden kroop in een hoekje in je handen het boekje met namen die bleven jij bent gegaan zij zijn gebleven maar zonder enig teken van leven je groette met ogen bad mededogen maar wist dat de hoop zich…

Mijn vrouw heeft ooit een beeld gemaakt, een meisje met een boekje. Van op de straat kan je 't niet zien, het staat net om het hoekje. Ze zit daar onbeweeglijk, je hoort zelfs geen gefluister. Toch val 't mij op dat de kabouter, heel aandachtig luistert. Hij blijft beleef op afstand staan, leunend op zijn schopje.…

vooruit wellicht zal het hem lukken als hij de aanval stuit de koning lijkt tevreden zijn dame schuift zich vrij het paard nog onbereden de toren aan zijn zij een loper, licht hooghartig, staat stevig op één been hij stuurt en vindt dat prachtig zijn tegenstanders heen maar ergens in een hoekje loert plotseling gevaar pion, als in het boekje…

tijdens het zoeken naar de sfeer van kerst ontmoette ik het kleine koude meisje het boekje was een vod uitgelezen en kapot toch lichtte het weer op in haar laatste zwavelstok zag een oude stal compleet met koningen en al van hogerhand moeten ezel en de os weer uit het pand met alle overvloed omgeven lijkt de mens nooit uitgegeten…

ik zag het boekje met gezangen heiligen die op hun sokkel al eeuwen aan pilaren hangen rook de geur van dennenbomen tussen wierook en de hoogste orgeltonen bad zonder te denken de vertrouwde woorden zat en knielde naar het ritueel behoren maar mijn geest vloog als een vredesduif de brandhaarden voorbij waar kerst kapot geschoten…

ogenblik vond ik mijn naam gouden en zwarte kruisen keurig op een rij het leven van afgelopen jaar ging mij voorbij tot een witte hand verscheen de vinger wijzend op het boek een donkere stem vertelde mij het zit met jou wel goed heb nu een eigen exemplaar met goud en zwarte kruisen de sint komt ieder jaar dat boekje…

hij vuurt vele vragen af ontsnappen zal je niet gehuld in oude regenjas wat lichtjes excentriek een wapen hoeft hij niet gebruikt alleen gezond verstand hij is mijn grote favoriet van misdaadfilms allerhand zijn boekje en zijn potlood heeft hij altijd bij de hand zo legt hij vele feiten bloot en voegt ze in verband als alle puzzelstukjes…

Ze wist niet goed waaraan ze was begonnen, En vond de Britse royals heel gemeen, Vandaar dat zij met herrie daar verdween, Om nu in California te zonnen. Na hertogin, haar vorstelijke leven, Blijkt dramaqueen haar op het lijf geschreven.…

Het boekje met cijfers achterlatend in de trein, Door naar verder.…

Ze heeft een boekje 'Duits op reis' en kan daardoor de taal verstaan. Suppoosten spreekt ze gaarne aan. Hun antwoord stelt ze zeer op prijs. Dit blijkt heel klaar uit menig vraagje gesteld door haar. Men noemt 'r Aagje.…

Ik wacht en ik wacht, Ik ga maar een boekje lezen. Het moment dat ik geroepen word, Dat zal zo wel wezen. Maar ik wacht en ik wacht, De tijd tikt genadeloos door. Ik wil het juiste doen, Maar waar doe ik dat nog voor? Ik wacht en ik wacht, Mensen gaan mij voorbij. Ze hebben het ongetwijfeld slechter. Wat zegt dat over mij?…

op mijn balkon in d e zon krantje, koffietje, boekje in een zonnig hoekje een nazomers genieten vanavond nog even de plantjes begieten van beneden aan de weg komt verkeersgeluid naar boven gaat dat mij van mijn genieten beroven?…

(eerste les uit ons fictieve boekje 'Handhaving der liefde voor beginners')…

streelzacht waaide de lentebries zijn kleuren langs je al getint profiel je lach oogde lichter rood dan je had gewild op het buitenpalet dat met de frisse voorjaarskeus paars geel en pril groen rijkelijk gevuld was en ons omringde zover het oog reikte zelfs de onverwachte warmte van de zon liet ons buiten het boekje van…

De meningen die ons bombarderen. De waarheid die ons achterhaalt. Het zogenaamde nieuws dat mensen moeten maken. Doet ons alles. Doet ons niets. We gaan eraan voorbij. Niets te hoeven doen. Veel te kunnen. Veel te mogen. Niets te hoeven laten. Het leven is een zinvol spel. Toen we onbewust geboren werden. Als toevallige bedoelingen…

zeg me niet wat ik schrijven moet dit is jouw boekje niet, noch kan jij in mijn hoofd kijken en tevoorschijn halen wat nodig is om hier en daar een punt te plaatsen nee, jij niet, absoluut niet maar je mag wel luisteren terwijl de woorden zich schoorvoetend over mijn zenuwbanen fluisteren en zich nestelen in jouw oren waarop ik, eerlijk…

Liefde voor Lochem Laat ik duidelijk zijn Lochem is lekker lui(eren) lekker lummelen lieve liefde lieverd, ‘n lonken, om te lonkt ook zelf ligt levendig landelijk, de Achterhoek landenrijk: Nederland, Duitsland, Belgie leerrijk, is historisch lindenrijk, bomenrijk lol, heeft bovenal “Lachen om Lochem” ‘Lach of ik schiet’…

. ------------------------------------ Openingsgedicht uit het boekje 'Houd je nog een beetje van me' van Henriët Freezer.…

Op het moment dat je weerloos bent slaan ze toe in niets te vergelijken met wilde dieren de beschaving uit het boekje literatuur voor ambtenaren en jij in het verdom hoekje ze laten je liever bodemloos dalen in het dwalen van verhalen leggen je geen strobreed in de weg als je weggelopen bent van hun rede op het moment dat je om hulp…

Is het de bedoeling dat ieder volgens het boekje leeft, of is het maar net, hoe of je het boekje leest? Is het de bedoeling dat men adviezen geeft, of staan we aan de kant en doen we daar het meest? Net als de beste stuurlui?…

De zotten gaan hun boekje vaak te buiten bij mensen die hun vrije mening uiten. Al vele Nederlanders zijn het beu. In 't lage land zijn uitgestoken nekken het doelwit van pistolen, vuur en messen. Er dreigt te kort aan onderduikadressen. Hoe kan men zich beschermen tegen gekken? Nog even en het hele land duikt onder.…

Gij die dit boekje zo eens openslaat, En gij die er in leest, en gij die even Aan 't lezen en aan 't blaren zijt gebleven, En die het dan weer vriendlijk liggen laat: — Ik heb die verzen niet voor mij geschreven Met al die rijm en moeielijke maat, — Voor jou — ze zijn voor jou juist kameraad Met zorg gemaakt, gedrukt, en uitgegeven: — Ik…

Wonderkind met je bruine ogen Je zwarte haren gebruinde snoet Voetbal is je grootste passie En het zit gewoon in je bloed Met je voetbal doe je trucjes Geeft elke bal precies op maat Schiet hem recht in de kruising Bent de topscoorder uit de straat Soms komen er mensen kijken Uit een land hier ver vandaan Die van alles in een boekje schrijven…