Alle inzendingen over dankbaarheid tonen

Tonen die we zelden zuiver horen. Hier, in onze eigen achtertuin, dromen onverwachte dromen. Vandaag heerst hier de vrede. Nestelt zich een duivenpaar. Leeft de werkelijkheid van hoop.…

Irak’s chemische wapens zijn terecht! Blair heeft op Jemini snel geprobeerd, Of ze wel echt zijn. Ja het functioneert, Want niemand die kan horen zingt zo slecht. En net als in de oorlog weet je als Er Engelsen bij zijn dan wordt het vals.…

Zwaar stapt, in zijn blauwlinnen broek En gapend lichtgeel boezeroen, Toon, om een soepkip op te doen In ’t nachthok; ’t fluiten flapt tot vloek Als plots een Barnevelder kloek Fladdrend en kaaklend zich verraadt.…

Maakt het uit wie het dicht de wind of een ander, zijn slepende regels stemmen niet hondser en wie ze nog opschrijft is mij om het even, de stad raakt vergeten. Wie het je aanzegt, lood om oud ijzer. Maakt het je enig verschil waar ze bleven de zomer de schemer november de dagen. Kan het je schelen wie in je huizen voetvegen narrige wezens…

Er is vanochtend over 't spaargeld afgesproken dat men de centjes die u daarin investeert voor honderdduizend harde euro's garandeert dus heb ik snel mijn laatste afschrift opgedoken want als mijn bank bezwijkt dan heb ik nu 'n claim maar ja die ton.. dát is nog even 'n probleem…

Geen standpunt, geen partij, gebakken lucht zo sprak haar waakhond Kay-Kay van der Linde dat vrouwtje Rita dat niet leuk zou vinden was 't volgende bedrijf in deze klucht ontkennen had geen zin, de zaal zat vol getuigen dat rijmpje had gelijk; de TON die viel aan duigen…

Dankzij het zonlicht en zijn machtsvertoon, heeft de natuur weer een andere toon.…

Daar voorbij de bocht op zoek een tocht Een tocht naar langs symbolen grotten en gnomen klanken en tonen Waar zijn de engelen gebleven is de rede weg gebleven nooit niet onderuit uit fouten kwam ons besluit…

Een trompet met vol geluid vibreert het leven, lage tonen als som geteld, in verleden tijd vergeven werd in medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door vreemde werelden, dragers van het lopend vuur, verkondigen wat bewaard is in zandloper van de natuur, dáár worden nieuwe klinkers gevormd, van onbestaande woorden, waarover…

Daar ga je Grote, kleine brommertman Op de verre reis de ruimte in De helm vast op het hoofd gezet De kinriem stevig aangesnoerd Daar ga je Grote, kleine brommertman Op de verre reis de ruimte in Geef gas en hou je ogen op de weg Je handen stevig op het stuur. Dieho…

Dus autochtoon en allochtoon geschrapt We mogen ze niet langer meer gebruiken Het zou naar ongelijkheid kunnen ruiken Nou weet ik niet of u het nog wel snapt Maar in de omgang gaat het toch gewoon Niet om zo'n woord maar om de juiste toon.…

overlevensstrijd Dwars door de gevaren ben ik langs afgronden gegaan Wars van navelstaren heb ik alles doorstaan Een orkaan van de gedachten die zich verdringen in de luwte van mijn geest dachten verwachtend aan hoe het gisteren was geweest Maar lost het iets op je verwachtend af te vragen hoe en wat je ook bezint en welke toon…

ik toon mijn verslagen ziel dewelke mij telkens schoffeert wanneer mijn innerlijk zwijgen zich opoffert aan de beweging van de dag, die weer ontredderd langs de oneindige horizon telkens tracht om balans vinden - ergens tussen hemel en aarde - er hangen graven tussen de grauwe nevels waar de dood zichtbaar in een snijdende taal wordt onthaald…

ik heb klanken geschreven stukjes textiel ermee in gewreven het laten drogen aan de lucht die in kleur haar dankbaarheid drukt in de wollige melodie van de windregenbogen kleurt het mystieke spel van lichte tonen waarbij het totaal aan frequentie wit is en decibellen stilte benaderen waar in het aardse extremen elkaar naderen…

streven Geef mij vandaag en iedere dag een dag om niet te huilen geef dat ik dan hopen mag nooit ergens te hoeven schuilen Geef mij vandaag en iedere dag een dag om stil te zijn geef dan dat ik denken mag aan alle verdriet en pijn Geef mij vandaag en iedere dag een dag vol zonnigheid geef dat ik dan zingen mag een levenslied van dankbaarheid…

Verraden en geslagen Tranen van verdriet Waarom nou toch verlaten Een antwoord komt er niet Wat was is gaan vervagen Verdwenen in de tijd Waardeloos geworden Omdat je het vermijdt In schoonheid vroeg gestorven Verdronken in een wel De allermooiste hemel Muteerde in een hel Gebroken en vernederd Vertrouwen broos en teer Gebrandmerkt…

hoe kan ik je bedanken voor wat je hebt gedaan voor al die keren dat je naast me wilde staan hoe kan ik je bedanken voor de keren dat je kwam en voor een deel mijn zorgen op je eigen schouders nam hoe kan ik je bedanken voor de dingen die je zei ik zeg het maar met bloemen en een dikke kus van mij…

generatieklovend viel ik mijn ouders af normaal toch afstand evolueert evalueert wat eens was sinds zij samen een graf delen ben ik eindelijk mezelf ben ik dankbaar voor mijn bestaan…

Steen der wijsheid met de post gekregen van een meer dan goede vriendin in de hand gewogen bewogen gedragen de kracht gevoeld de energie gekregen om door te zetten naar lichaam en ziel en geest te luisteren dankbaarheid, liefde en warmte voor jou, die wist datgene ik nodig had een naam noemen hoeft niet ze leest met haar hart en ogen…

Nee, je weet het niet, en toch Je bent nu in mijn nabijheid, brutaal stal je mijn blik Je zette me aan het denken, ik moest of ik wilde of niet, vanwaar kom je? Ik heb de deur niet horen slaan Mijn knieën zijn slap, de uitstraling blijft koel, toch? Maar waarom lach je dan? Toen je eenmaal uit mijn gezichtsveld was ben ik gek geworden…

Dankbaar voor deze mooie parel des leven welke mij met zoveel liefde door hen is gegeven! En, iedere dag, hoop ik op eeuwigheid oneindigheid een klok, zonder tikkende tijd, God, ik wil ze echt -nooit!- kwijt. Kan ik hun die parel weer terug geven opdat we voor altijd.... ach...ik wens hun gewoon -het eeuwige leven-.…

Door ijver en vlijt altijd tot helpen bereid wie het ook aan jou vroeg je vond dat het was nooit genoeg Nu na een leven vol gave van dienst ben jij diegene die onze dankbaarheid verdient nooit liet je ons alleen staan daarom zal de pijn jou te verliezen nooit overgaan.…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd…

Een hele periode terug lukte het me niet zo best Van lieve tante kreeg ik erg veel steun, ze verzond me deze tekst. Je afkomst kies je niet, je toekomst wel. Mijn ouders benaderden de perfectie; ik werd nooit rot verwend. Strenge scholen bezocht, basis werd gekend. Opgegroeid in een warm nest, dat haalt heden een krantenkop Papa en mama…

Dank aan de boom tussen mij en een sluipschutterskogel Ik weet niet hoe het kwam dat het gras een paar seconden eerder bewoog voordat de Vietcong zijn geluidloze geweer ophief. Er volgde altijd een stem die me vertelde welke voet ik het eerst moest neerzetten Bedankt voor het afweren van de kogel tegen de anarchie van de schemering. Toen…

Een lange minuut daalt grote dankbaarheid neer -- Hemelse streling.…

Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor deze winterdag al giert de wind en doet hij de ruiten trillen. Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor alle vriendschap en verbondenheid al zijn er ook conflicten, misverstanden... Hoe zou 'k niet dankbaar zijn al gaat de zon weer onder en is een dag voorbij.…

Ik staar naar de wolken en geniet intens. Problemen zie ik in de verte verdwijnen. Ik hoor het zachte suizen van de wind. Wind, op weg van hier naar nergens. De zon breekt af en toe door. De eerste bladeren vallen. Het gaat zo regenen. Ik ruik de herfst al. De winter komt. Zo ging het en zo gaat het. Zo zal het altijd gaan. We leven nog…

Uit liefdesnat geboren in pure reinheid, zuiver als een regendruppel net niet meer vasthoudend aan het blad, gleed jouw klein leventje uit mijn schoot. In perfectie van langzaam ontwakende schoonheid werd jouw prachtige creatie eindelijk aan mijn moederhart ontbloot. In die ene minuscule trilling ontglipte uit jouw zachte donzige lijfje…

in mij de herinnering opent zich in de stilte dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef…