177 resultaten.
Gemiste kans
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 448 het nog kon
Maar er was altijd wel iets:
Te laat, te vroeg, te koud, te donker
Ik had moeten weggaan
toen de dooi intrad en
het smeltwater in beken stroomde
naar het dal
Waarna de katjes van de hazelaar
Kwistig met hun stuifmeel strooiden
Ik had moeten weggaan
nog vóór de zwaluwen weerkeerden
uit het verre zuiden
en de egelantier haar frêle…
Doorschijnend
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 46 je jurk raakte
doorschijnend
aan je frêle
figuur dat blond
gecomplementeerd
werd met een
stralende lach
je ogen zouden
zo kunnen zijn
weggelopen
uit de mooiste
verleidingsscene
in de geschiedenis
van elk groot theater
in dartel licht
dansant bewegen
wist je ieder
een goed gevoel
van eigenwaarde
te geven omdat jij
talenten…
En elke ademteug
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 227 Het is wanneer ik achterom kijk
en een kind zie staan
wiens uitgestrekte hand naast licht grijpt
dat zich kwijnend aan de voeten hecht
voor het als schaduw groeit
ver boven frêle schouders
lippen beven zie
bij het proeven van de wind
die zwijgend ijs legt
rond een tere mond
of het stille neerhurken in duister
zonder…
Knipoog
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 182 (In een haiku-treintje)
Kwetsbaar, gevoelig
is zij al vanaf dag één
Echter sterk in doen
Broos en sensitief
door de bomen nóg geen bos
Uiterlijk soms hard
Gecompenseerd door
fragiel, frêle innerlijk
Ingebouwd goed hart
Korz'lig, soms kribbig
delicaat, indien nodig
'k Herinner mij noen
Nacht in wit satijn
daarna een New-York-minute…
Slikken
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 98 Ik wilde dat ik vliegen kon
naar een land op verre afstand
vroeg engelen hun vleugels af te staan
soms komt er eentje op
m’n frêle schouder zitten
even vragen hoe de dag is vergaan
ik vertel van mijn zoon
zijn Parkinson en ons verdriet
en steek een kaarsje aan
na een poosje komt rust
duidelijk voelbaar over me gedaald
moet alleen een…
Archaïsche torso?
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 114 Ik zag nooit haar werkelijke
gelaat, waarin de appels rijpten,
haar contour sneed door mijn blik,
gloeit na in een ondergaande snik,
waarin de ogen blijvend glanzen,
gehouwen uit het frêle marmer, bespot,
beschadigd, rond smalle mond, het
verlangen geaderd, onverzadigd, als
een witte ster die losbreekt van z’n
voetstuk, geen misvorm in…
Nevelig herfstmorgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 230 Nader kwam je over velden als
witte sluier verhullend wat deze dag
weer brengen zou in frêle gedaante
gerezen uit het water als schone nimf.
Gouden glans schijnt over je
golvende haren die strelen wuivend
vlaktes en vallen als serpentines
in lokken door lommerrijk blad.…
De dauwoedemen leven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 285 verdwijnen in het niets
ik ken geen bergen die hoger zijn
luchtkastanjes nog niet gerijpt
in hun stekelige huis vallen te vroeg
blijven ongeraapt kleven
en leiden de herfst
naar weer een ongerept seizoen
het genieten van die kleine klankkastjes
die niet willen weten van het grauw, het grauw
dat als staar het licht verdrukt
in het frêle…
Transplantatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 347 Ze kijkt beduusd rond
bukt en strekt haar hand
ze wil plukken
maar het lukt haar niet
een onzichtbare macht
verlamt haar hand
de adem vertraagt
en stokt in stuifmeel
ze hoort een gedempte stem
kleurrijk ruisen
de onuitgesproken mare
verbloemt niets
het open veld juicht
lenig vleit ze haar frêle lijf
tussen paradijselijke tinten…
Geluk als web?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 90 Geluk is een meervoudig
equivalent, enerzijds een gewogen
prijs in frêle draden gesponnen
door de gevoelsspin verleid,
raak ik de samenvatting
van een droom langzaam kwijt,
een ingekorte zaligheid, waar ik
de behoefte van wederkerigheid
in herken, anderzijds als het
handvat alsnog breekt, het genot
in werkelijkheid verbleekt,…
Anoniem?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 53 Op een bankje
begroeid met mos
ze zat roerloos
gefixeerd op
de stilheid van
haar natuur, haar
verloren
blik verzonken
in spiegeldelen
tussen geest
en haar frêle gestalte
in een wit geklede
wattendeken
verpakt in de kwaal
van het geleefde leven
de mond gesloten
geen zinnen zonder
eenzaamheid, toen
ik de ontmoeting
verbrak…
De eerste dag
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 548 Een tortel drinkt zich leven
aan een waterplas
en breekt het frêle spiegelbeeld
van hoe het eertijds was
of moet geweest zijn...een koor
van kinderstemmen, fris en uitgeslapen.…
De dagdroom voorbij
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.428 ~~~
ze heeft de soul in haar lijf
en het ritme in haar benen
staart dromerig voor zich uit
terwijl ze zonder aarzeling
de juiste toon inzet
zwoel is de sfeer en
zinderend de lucht
haar frêle postuur
op dat ruime podium
lijkt zo nietig, maar jee
wat is ze groots
geen gebroken spiegels
-she ain’t superstitious-
maar geloof in zichzelf…
Prelude
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 396 In stralend blauw heb ik gemis gevoeld
veel meer nog dan ik ooit vermoedde
waar nevelslierten frêle en zacht
zich aarzelend kleefden aan wat zon
Grasgroen oogde voluit de brede laan
nog zoveel malser dan ik ooit kon vatten
waar ochtenddauw na vurige nacht
me welkom heette aarzelend en fris
Aan romig wit heb ik me gulzig gelaafd
nog meer…
Kluwen?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Een kleine vlieger, rustend op de
frêle schouder van de vrijheid, tegen
het contrast van het firmament verkend,
ontrolde ze het ragfijne touw van haar
dromen, waarna zij - voor mijn oog als
toeschouwer - de "gedachten kluwen"
ontrafelde en de binding brak.…
Blanco blad
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 236 Ik schrijf de stilte op mijn huid
en voel hoe het frêle broze
in zijn lot-gebondenheid
door neergepende inktkogels
kan breken,
terwijl mijn zwijgzaam schrijven
soms wegzinkt in de plooi van het leven
en ik met gesluierde ogen
kijk naar het breekpunt
tussen praten en zwijgen
vertrouwend op de onafhankelijkheid
van het vrijelijke bestaan…
luchtig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 109 vanuit een zelfgesponnen buitenkant
zweef ik als de jonge zomers en ik laat
dit leven aarden,
in de grond van mijn bestaan
er vliegen vogels mee
hun zachte vleugels zingen van de zwaluw
in een ranke luchtbeschrijving
lijkt hun dans
de ondertoon van gaan
ooit, als de seizoenen kruisen
trekt mijn lijf haar sporen mee
maar haar frêle…
zen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 370 ik hou van Oosters
van de traagheid van tai chi
van frêle geisha's en draken die geluk brengen
van sumo, ikebana en origami
ganesh vind ik een leuke god
boeddha mag er wezen
en ook Confucius
en de dalai lama
en uiteraard
gelakte eend
gewokte kikkerbillen
en dan nog bami en nasi
en sushi en sashimi
hopen kroepoek
zelfs komboecha als…
Onvergetelijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 De gebaren zullen me vertellen,
wellicht bij het frêle lamplicht
over bladeren in de jaargetijden,
over gezichten die verdwenen zijn,
hoe sterren spontaan zijn gewist.
Je gebaren zullen me vertellen
over bladeren in de jaargetijden,
luister, weet, ze lopen uit, ze vallen
vervangen door helderheid
nee nooit, echt nooit vergeefs.…
Vlucht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 64 en nergens op aarde
je leeft op een tak
die aldoor breekt
en je glijdt met gevoel
te vaak in een wak
terwijl jij zelf voor ieder
zo boven alles uitsteekt
je lippen spellen die woorden
die mij ten diepste raken
niet zomaar een zucht
neen, het is voor mij tot heden
getuigen van een ongekend baken,
in het nu ervaar ik jou
doorheen je frêle…
verloren paradijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 121 onder ruisende bomen
nabij de grote steen een
kleine nimf in afzondering
frêle handen maken een
mythische reidans met
stokjes over onbewogen graniet
takjes bedachtzaam
gedraaid en verschoven:
een bezwerende offerande
het zachte prevelen
de geheimzinnige tekens
van een priesteres in trance
daar is plots grote zus
die trots…
Courtoisie vitrage
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 791 Het Winterland leek schilderij
zelfs het gras deed geen concessie
brak frêle af van de impressie
de sporen van het ijs in mij
Het lentekind kwam aangefloten
vrolijk smolt ze bij `t ontdooien
m`n gelaat in zachte plooien
tot mijn zaadje was ontsproten
Sprietje groeide uit tot halm
waar ik eind`lijk in kon klimmen
om mijn kleur te laten…
Duizendschoon
hartenkreet
3.0 met 60 stemmen 2.013 sluimerend van liefde
Geurend als een bloesemboom
Duizendschoon in tederheid
Liefdevol streel je mijn wang
Kroel je mijn wilde krullen
Fluister je als vlindergezang
Duizendschoon in dromen
Visioenen laten mij zweven
Jouw stem zwoel vol passie
Door liefdesklanken omgeven
Duizendschoon diep van binnen
Waar verlangens stil ontwaken
Als een frêle…
gesnoeide bloei
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 638 De passie in zijn ogen broeit
bij het zien van haar bevalligheid
hij raakt het frêle beeld niet kwijt
dat koppig op zijn netvlies gloeit
Haar bloeiende bestaan vervloeit
als ‘n scherp mes ruw in leven snijdt
en hij - van dwangmatigheid bevrijd -
zucht dat d’r schoonheid hem zo boeit
Hij laat de arme dagen lijden
tot zij vermoeid het hoofdje…
Lichtval
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 288 In die bloedrode zon
van een ondergaande dag
zwemt een frêle zwaan
rond een verlaten nest
waarin het steenei
met de verloren verwachting.…
Zij die ik noem mijn Berk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 503 De al grijzer wordende Berk
nazomert in het frêle licht
waar de kruin tot ver over de kim
de wereld overziet en in de dagen dat ze stierf
werd tijdloosheid enkel bevrucht
door de dragende kracht van haar bast
ik omarm het kurkachtige trots
en spreek mijn leven in haar jaarringen
en ach, haar stem die ik slechts denk te horen
geeft mij de…
Een verlangen voor dit kind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 375 ( voor Yaël )
in mijn gevouwen handen
leg ik de woorden neer
een verlangen voor dit kind
zo frêle nog, ontvankelijk teer
dat het in Gods toewijding
beschut mag groeien
dartelend, vrij als de wind
toch als een faire bloem mag bloeien
Zijn hand telkens mag vinden
in het gedruis, de doolhof
die richting mag kiezen
vol spirit, brengend…
Hanen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 151 Neergestreken in
herfstgevlochten schijnsel
waar onder en boven
een achterhaald bestaan leiden
de zwierige zuidenwind
ongekende luchtstreken meevoert
en de vale zon tinten tovert
de IJssel meandert langs
zware en ijle dijken
het grijze water graast oeverloos
wil het vuur beteugelen
op frêle vleugels aangebracht
een uithijgende ranke…
Raamzicht
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 72 de fauteuil spant strak om haar frêle lijf
hij draagt haar het liefst op een mooie dag
over zijn rimpels doet ze geen beklag
het raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf
ze houdt van het panoramisch uitzicht
het madeliefje die uit haar knop springt
het voorjaar die haar liefdevol bezingt
en inlijst in het opkomend ochtendlicht
zijn strakke…
mijn vriend,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 273 spreken en afstanden
zich verzwelgen in een onzinnig geluid trilt jouw
mond en ratelt het oude hart als
nooit tevoor en stigma’s als vulkanen herrijzen
hoe kan ik toch jouw tuin gaan wieden
als steeds een beving mij verjaagt
en lieden die de muren willen dragen
op gescheurde fundamenten is de tol
het hoogst wanneer de zon in het frêle…