Alle inzendingen over gestreken

De zakkenwasser Vervuilde zijn woorden En wilde voor schone was spelen Maar automatisch kreeg hij de kleren Ingezeept, verbleekte hij op het gras voortaan Door de wringer was hij gegaan Over zijn wasbord werd er gestreken Hij werd gemangeld en bekeken Al schoon en gesteven Hij mocht dan wel tobben Was ….was dat leven Was hij heet, was hij…

nog schetteren trompetten schreeuwen sprekers hun lof over de partij blazen bazuinen finale tot vendels en vlaggen worden gestreken en zonder peiling de uitslag wordt bekeken folders vertrapt ballonnen geknapt in achterkamers gonzen verhalen konkelarij giet water bij de wijn het etiket pluche kent zijn eigen venijn de coalitie…

niet de ochtend of de avond maar de middag valt mij zwaar groente schoon aardappels geschild vlees gebraden alles staat klaar huis geboend kleding gestreken boodschappen binnen wassen gedraaid vuilniszak buiten bloemen geschikt wat knoopjes aan een vest genaaid dan neem ik even een rustmoment voel moeheid in ieder gewricht zet mij neer…

zacht huilt muziek haar lied op je huid eenzame tonen van een enkele fluit violen vlagen in strijkend meeslepen dragen gestreken emoties voorbij de tijd daar waar bazuinen de andere klanken verruimen en hoorngeschal weerklinkt tot diep in het heelal laat je dragen door de melodie ontvlucht het aards bestaan drijf mee en…

nog waait jouw vlag zijn de kleuren sprekend maar het doek heeft zijn beste tijd al gehad glans en souplesse zijn gaan lijden door de levenslange gang van onze vier jaargetijden ooit heeft de mast een wimpel gedragen die is gestreken toen rugzakken overbodig bleken het mechaniek kreeg later onherstelbare averij door een constructiefout…

jij hebt naar je handen gekeken vingers die veel hebben glad gestreken het werken gewend maar in het minnekozen niet op waarde gekend het is de warmte die afschrikt in het totale overgeven ieder wil nog even een eigen stukje privé leven kom je te dichtbij dan voelt dat niet…

slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en zij in blozende ijver als zij zich buigt over de vijver van zich getuigt, in deze zacht gestreken…

nog geen dauw in de verse blaadjes wel een vroege honingraper die de tere pas gestreken eenling bezoekt met een zacht gezoem op rijm de schetser zalft de huid die geen trots herkent in de ogen van de spiegel waar gisteren de dader was van het nog onbesponnen huid, misschien maagdelijk doch zeker onbevreesd een machine op geluid, toekomst…

Gek van verlangen Ik wil je eeuwig bij mij, houd je gevangen en laat je niet vrij De lakens gestreken Gespannen en strak Ging jij naar die ander Met ‘t grootste gemak Gek van verlangen Ik wil je eeuwig bij mij Houd je gevangen en laat je niet vrij Ik probeer je te bellen maar heb me vergist Je mobieltje gaat over één oproep gemist…

de oude gevels hebben het licht gereefd een dag geleefd terug van de uitreis zijn zware zeilen gestreken neergelaten aan een verlaten rede een smalle gracht meert donker af schemer schommelt op de kade het spiegelbeeld van een boot wordt gedragen over de romp rimpelt water hier wordt niet meer gewoond of verhuisd uit nissen…

Glad gestreken ligt het gazon op een zondag in de zomerzon witte tuinstoelen onder een gele parasol een schaal aardbeien en kersen op tafel en een kruik met parelend water blauw bloeien de verbena's en wit de abutilon onder het vallend goud van een middagzon.…

Ze stappen rond op stijve poten pluimage glad gestreken, koppen in de nek, korte snavels qua volume grote bek. Zij pronken met de mooiste veren, geen die hun zangkunst evenaart of aan superioriteit kan tippen. Ik zie hen gretig pikken naar malse prooien in het gras. Ze jatten al wat glanst en bergen dat in bescheten nesten.…

Het witte doek ben ik naakt gestreken, geen kreukel verleden op zoek naar bestaansrecht. Jij warmt je voeten aan het lijf in de kamer maar praat met de spiegel Het doet er niet toe. Want is houden van niet een doel op zichzelf? oh zij was Frans dus "je t'aime"…

Het tafellinnen gestreken Geordend is het bestek elkaar proostend aangekeken warm is deze stek Rijkelijk vloeit de wijn Gesprekken zijn gaande dit moet voor eeuwig zijn Ik houd me nog staande Oh…groene olijf met rode piment ‘k word een aangeschoten wijf die de weg niet meer kent Kaarsen in de luchter brandden gestaag door ik wil…

en om mee te helpen met het opplooien van gestreken zakdoeken. voor de verstokte drinker valt het hoogtepunt op maandag. als hij niet uitkijkt dan, heeft hij een bizar gekapte kapster aan zijn houten been. en staat hij de rest van zijn leven haarkrullen samen te vegen.…

als een bruid zo lieflijk en pril van verlangens gestrekt op een strand van scherven van glas en schelpen en vogels verlamd met de ogen al starend uit andere tijden achter de dagen door omstanders belangeloos de haren gestreken de handen gevet en verbonden en de dorre benen van kleding gevild maar te laat geborgen haar stem nog rustend…

Je bent lief sprak hij onbewogen Maar ik heb alles nog eens overwogen Als jij zo door gaat met mij te behagen Is dat automatisch om moeilijkheden vragen Altijd ongevraagd het bad vol laten lopen Kleding ondergoed naar jouw keuze kopen Altijd die gestreken overhemden spierwit Begrijp je niet dat er ook een eigen ik in mij zit Dus laat mij…

ik lees de rode loper in het gebaar waarmee je schrijft me schraagt in mijn stiel die me nagenoeg laat strompelen over het glad gestreken beton ‘k ben niet zo behoeftig en bedreven of zeg maar gedreven in het feit dat ik met dubbele woorden spreek en telkens vergeet te zwijgen als het woordenboek meer dood dan bladzijdes draagt ik zie…

Valse plooien Tussen plooien van emoties waarin zorgen waren verborgen bewoog zacht een sluier heen en weer zag soms de realiteit niet meer nam alles goed in ogenschouw het een en ander glad gestreken bleef hier en daar een valse vouw de diepte kreeg ze niet meer glad de spiegel echter zei het ware deed me openbaren en ervaren dat…

De zeilen zijn gestreken, mijn anker groot en klaar, zuiver en helder is het licht, de kust komt reeds in zicht. Toch blijf ik nog wat varen, mijn leven goed en stil. Er zijn nog zoveel waat’ren, die ik nog bevaren wil.…

Doelgericht gestreken, en naar het blauw gedragen, het licht volgend vanuit een mensenhand.…

Hij heeft er mee gestreken. Haar trots gekrenkt als door een vlammend zwaard. Haar kracht komt weer. Het mes zal zij ver steken. Straks ligt hij keurig opgebaard.…

Het bloed in de aderen drijft naar leemten en hiaten achtergelaten in kerkers, die het smachten verstomden vlaggend weigerend tot overgave fier, jong en zonder aangezicht het paard dringt door tot de horizon blikkerende zwaarden en tumult begeleiding van gezellen in vol ornaat vaandels gestreken ondergang uitstervend in streven naar gelijkheid…

magere hoop bevestigd aan mijn onvermogen, als havik die z’n blik verheft naar een loden lucht en een vierkante zon, waarin z’n talent wordt besmeurd, of wat daar nog van over is, en te licht met ervaringen wordt geleurd, wat maakt dat ik stik, blijft dit geestesoog op een oneindig doel gericht, wat aangeeft dat er niets is gebeurd, gestreken…

waar Je vloog zo laag dat ik je kon grijpen Drie whiskies lang probeerde je vergeefs je hitteschild te koelen Terwijl ik zoetpratend naderde viel je radar uit en begonnen al je boordinstrumenten te flikkeren Ik sloeg toe voor je opnieuw controle kreeg over je zwalpend toestel, dwong je met zachte hand te landen op mijn bed van vers gestreken…

Twee jaren zijn voorbij gestreken Sinds jouw levenslicht werd gedoofd En hoewel men zegt dat je voorgoed bent verdwenen Heb ik dat eigenlijk nooit echt geloofd Had ik maar meer voor je kunnen betekenen Dan had ik het schuldgevoel dat ik nu heb Voorgoed met je kunnen verrekenen Men zegt dat gedachten vervagen Tot schimmen uit het verleden…

je kunt een zakdoek horen vallen papa snikt op de radio treurige muziek mannenstemmen zeggen sombere dingen over nooit meer klokken luiden papa droogt zijn tranen morgen gaan we naar de maliebaan marcheren de soldaten de oranjeband met leeuw en het soldatenpak ze liggen klaar gestreken mama moet alleen de broek…

Onzeker als zij is geworden is goed niet goed genoeg voor haar dus dient de laatste rimpel steeds gestreken.…

Mijn vuile was nam je mee naar je huis, en gestreken bracht je het weer mee dan bleef je nog even zitten breien, en ik, ik keek weer t.v.…

het leven wankel, onzeker en alles misschien Struikelend over verdroogde dromen aan haar flanken de ruïnes van huis en haard de omhelzing waar ze nooit los van zal komen de wijdse leegte waar ze nu in staart Ze heeft haar hart al opgeschoond verdwijnen wil ze, het overzeese breken haar woning hier is uitgewoond de grijze vlag voorgoed gestreken…