Alle inzendingen over janken

Wat zou je snikken, huilen, janken, brullen. Was ik maar dood, wat zou ik smullen!…

Alsjeblieft, verdwijn nu uit mijn leven uit mijn hart en uit mijn dromen ik geloofde weer heel even dat het allemaal goed ging komen Niets bleek minder waar jij bent door en door slecht dezelfde egoïstische leugenaar waar ik niet langer voor vecht Ik voel nu onderhuidse haat en kan wel janken bovendien ik wil dat jij nu weg gaat en jezelf…

Sla, jonge sla Kopland zou janken mocht hij -naast mij- kijken naar de lege bedjes in de moestuin van mijn pa sla, jonge sla uit de volkstuin van mijn pa werd een kropje kleiner gemaakt door de uitspraak van het Hof alleen Zaad met een Europees certificaat of een torenhoge boete wanneer u zelf aan ’t kweken slaat lust u nog peultjes…

Maar ik kan er wel om janken, om al die mensen ginds en hier. Hier hebben we alles en daar niets. Wat is het toch stom grote mensen zijn DOM. Maken ruzie en oorlog, en vechten tot de dood, en wie kan straks weer puinruimen?? HET KIND WANT DAT IS DAN GROOT.…

Waar heb ik dit aan te danken Samenhorigheid om van te janken. Zoet,ik wil je nimmer kwijt Ik kende voorheen voldoende spijt. Een vriend te vertrouwen en om op te bouwen Kon ik jou maar beeldhouwen. Schattie, dit had ik echt nooit meer verwacht Iemand die steeds lief is en altijd lacht.…

'k Wil wel eens janken om niks of juist om alles wat er gebeurd en heb wel eens in stilte om het leven even getreurd. Maar altijd, net op het randje zie ik de zon weer verschijnen de lucht weer opklaren en de wolken weer verdwijnen.…

Honden huilen, katten janken, het zal geen uur meer stil zijn. De vleermuizen gaan ultrasoon een weg van verloren trouw.…

. -------------------------------------------- Zo'n trainer wisselt echt niet voor de lol, De beste speler zit nooit op de banken, Inwendig mag je onbedaarlijk janken, Maar scheld zo'n coach nou nooit de botten vol. Alvorens er verblind op los te slaan Was in dit beest de trainer opgestaan.…

Ik hak een gat om een gaatje te vinden, er stroomt water uit het beton, ik hak erin tot ik niet meer kan en dan hak ik verder, een groter gat in het beton, sorry beste buren sorry ook voor jullie plafond maar het lekt en ik kan wel janken dat ik er mijn vinger niet in kan steken alles is zo goed geregeld met buizen en werkende kranen…

Als vrijwel dagelijks het nieuws Altijd wordt bepaald door vormen van terreur De tijd uur-na-uur wegtikt Met geadresseerde bombrief bij de deur Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken, terwijl onze wereld rücksichtslos zichzelf immer en altijd zal blijven herhalen...?…

sirenes janken witte jassen hollen gele koffers met blauw licht ogen dwingen mensen kijken slikken stikkend in een laatste adem benauwder geel dan blauw een kou die nijpend wordt rust bloedt bindend echo’s doven stilt het licht een lege straat keert grijze kar zwart afgevlagd er is weer haast zij weten hoe de laatste…

Als vrijwel dagelijks het nieuws altijd wordt bepaald door vormen van terreur de tijd uur-na-uur weg tikt met geadresseerde bombrief bij de deur Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken terwijl onze wereld onmens'lijk zichzelf immer en altijd zal blijven herhalen Oorlog, geen structurele vrede Grote vraagtekens van de natuur Onvoldoende…

van god en alleman verlaten stond het huis weer in zichzelf te praten zij was vroegtijdig oud verzakt en buitenissig de tuin verwilderd grauw naast de schuur een rariteitenkabinet van wat bij afval was gezet een vage schim achter een vuil gordijn kon wel een bewoner zijn het janken van de hond dat bij schemering luguber klonk weerhield…

mijn angst heeft vingers van een droom gekregen ze aaien teder en ik lach onverhoeds verkrampen ze en scheuren dat wat ik als kwetsbaar zag ze graaien buiten zinnen met nagels in mijn geest wat heel voorzichtig was geheeld blijkt nooit echt dicht te zijn geweest ik gil de werkelijkheid te hulp jank badend in mijn zweet verbijsterd…

Ik hoor je dan wel soms janken en ga dan naar je heen. 12 Jaar lang was je m'n trouwe vriendin en je zo te zien doet me pijn, maar ik beloof je echt, jouw laatste periode zal ik er voor jou zijn.…

het luisteren, hoe jij vertrouwen schepte in het leven ik wil je bedanken voor alle zorg die je als vanzelfsprekend, zonder de juk af te werpen, droeg ik wil je bedanken, maar ik ben te laat, jouw heengaan... te vroeg ik zal je bedanken in een gebed waarin mijn eerbied en respect voor jou tot in de hemel reikt maar ik wil alleen maar janken…

in ’t kort je geboortedatum aangeven Vier cijfers voor de belangrijkste vakken Vier cijfers die je trouwdatum aangeven Vier cijfers, voor de geboortedatums van de kinderen Vier cijfers, om geld uit de muur te kunnen halen Vier cijfers om je boodschappen te betalen Vier cijfers om te kunnen tanken En nu vier cijfers om te janken…

Ook straks houd ik als ieder Het aardse voor gezien Geen keus Het is een moeten Een noodzaak bovendien ’k Zal huilen, janken, schreeuwen Al is het ook mijn tijd Het vele dat ik liefheb Raak ik ten volle kwijt Of zal er in wat komen gaat Ook plaats voor liefde zijn Als dat zo is heb ik geen angst Ik vrees dan niet de pijn Mijn hoop bewaar…

Samen is alles prettiger, leuker en aangenamer Vertellen,lachen of een potje janken,kortom warmer. Samen zijn is dan geborgenheid en tederheid Steeds weer pijn doet het, het nemen van het afscheid. Samen broederlijk delen of geven 't Voelt rijkelijk en tint je ganse leven.…

Misschien moet ik die ivoren toren maar eens bedanken Ik leerde er veel en hoef niet meer te janken!…

Mijn grote huis is kil en leeg jouw stem druipt nog langs de muren ineens was het stil en je zweeg jouw leven mocht niet langer duren Mijn grote huis heeft liefde verstoten jouw geur hangt nog aan de bank mijn hart heeft zich afgesloten geen tranen meer als ik jank Mijn grote huis is naakt zonder jou ik word met stil verdriet beloond ooit…

Mijn grote huis is kil en leeg jouw stem druipt nog langs de muren ineens was het stil en je zweeg jouw leven mocht niet langer duren Mijn grote huis heeft liefde verstoten jouw geur hangt nog aan de bank mijn hart heeft zich afgesloten geen tranen meer als ik jank Mijn grote huis is naakt zonder jou ik word met stil verdriet beloond ooit…

ogen bloeden van verlangen foto's van de zwarte bloemen deel ik uit, voor wie maar wil nieuwe wereld kom handjes klappen in de stilte niet zo hoog geheven kindernagels krabben leegte meisjes janken iedere morgen kom, jij reus vergeet je olie en je winsten lever in die ruwe dood verbrandt je moordend tuig bewaar haar ogen in jouw hart…

Lovely Petra, de dood, sleutel die omdraait in oogcontact en ik dans en ik jank en ik kras en ik bijt van me af maar sterf niet in één moment ik krepeer eigen schuld, dikke bult fikken van de honing ik die te stom ben om te spreken ik kan dit niet geloven ik wil dit niet geloven ik mag dit niet geloven ik moet dit niet geloven…

Wij missen ongeboren geliefden niet, voor hen janken we geen traan. We voelen troosteloos verdriet, wanneer mensen ons ontvallen. We kennen de felle pijn, wanneer een geliefde ons verlaat. Maar wat uiteindelijk blijven moet, is troost en is dankbaarheid. Voor de lieve mensen om ons heen. Voor het onbegrepen feit, dat we bestaan.…

Dag lieve vriend, in je houten kist, oh als je nou eens wist, de zon schijnt met bleke stralen en ik sta met enorme uithalen te janken als een kind. Dag vrind.…

angstig kijk je om je heen je stem klinkt nu strijdlustig je vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt mijn hand om weer jezelf te voelen het doet je pijn omdat je geest niet weet wat anderen bedoelen je wilt je lichaam terug het janken…

onrustig je kijkt angstig om je heen toch klinkt je stem strijdlustig vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt me hand om weer jezelf te voelen je doet je pijn omdat je geest niet weet wat anderen bedoelen en wilt je lichaam terug het janken…

Wil je stoeien, lachen, janken? Dat geen zin zijn gelijke kent, Volume immer fluctueert, Verbergt niet dat je onmiskend, Iedere dag, ieder uur leert. Straks komt de volgende fase, Dichterbij dan we verwachten. Eerst een woordje, dan een frase, Weergave van jouw gedachten.…

De hemel brandt, nevels rukken op, de seinen slaan neer -- Iedereen leeft langer dan de wereld waarin hij opgroeide Hij moet zich terugtrekken of veranderen De wachttoren is onbemand in de verte janken er honden Deze stad mag niet meer bestaan zoals ze was, haar theaters zijn overbodig verklaard De laatste spelers zien toe maar nu…