Alle inzendingen over losgeslagen

Niet teniet te doen Losgeslagen poems in misschien wel recent opgeslagen dromen die inmiddels allang mijlenver van elkaar reeds zijn verwijderd Opnieuw een poëet naar een ander echelon betrekkelijk jong, maar tevens helder even zuiver als de ongeschreven brief…

haar kuisheid beroofd en ging het kokend bloed in het arme kind tekeer maakte ‘t lijf zich gereed want wie de satan looft is kansloos, die passie kent geen enkel verweer de overweldigende gedachten deden haar zeer maar smoorde in de kiem al de morele bezwaren het was niet wie of wat, maar wanneer ze kreeg haar bezwete borsten, de lange losgeslagen…

ik voel dat chaos rondwaart wacht op momenten om onverwacht toe te slaan beelden razen caleidoscopisch voorbij de tijd geeft alles vrij zonder verbondenheid het gif gist onderhuids in wanen van de dag uit losgeslagen menigten vooraan het ergste tuig zij rappen marsmuziek uit oude oorlogsdozen zwaaien vaandels met een vage link aan…

kerstmis in zicht alle huisjes verlicht dennen met ballen bijna feest voor ons allen een kribbe vol stro de os en de ezel op de piano voorbereiding voor kerstnacht want het kindje wordt verwacht veel losgeslagen volk in zaken iedereen wil het meemaken vrouwen sleuren met zakjes met daarin gekleurde pakjes cadeautjes onder de boom…

door de glazen van ver voor gisteren, het klopte op de eenvoud waarin anderen zich gedroegen alsof het de parels waren die zelfs schitterden in het vale filigrein van tekortkoming en ongefilterde pijn afijn, het is gelukt, de bodem onder mijn voeten kent geen aarding meer, losgeslagen als een tochtige termiet is mijn paradigma meer dan…

de maatschappij is losgeslagen alleen de sterkste benen kunnen nu nog de weelde dragen van macht in rechtvaardigheid egotripperij was te kwetsbaar gebleken alleen in groepen waarbij ieder hetzelfde eet en ook de info over samenleven weet dat geeft een kans om te overleven omdat het functioneren in een groep andere en meer mogelijkheden…

nooit zal ik weten wie mij slaat ik ben de ontembare wilde in het grote Niets en mijn bloed is even goddelijk als volmaakt losgeslagen in een Nirvana vol dolgelukkig apengekrijs.…

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…

Geen mensen meer gevierendeeld gepest, getreiterd, weggekeken weggedrukt of uitgeweken losgeslagen en geband, uitgescholden of verbrand Maar in een land van poezie, met liefderijke woorden van mensen met gezond verstand, daar wil ik graag als dichter zijn om in dit dichterlijk bestaan als thuis te kunnen wonen.…

Ronddwalend in de grauwe kamer aangezien voor kale akker is het wakker worden in de nacht van zwarte honden die losgeslagen voor haar stonden achter dichte deuren opgegaan in vlakheid van de muur onvindbaar voor toppen wrijvende vingers haar lach snijdt in het niets en hoort ze stemmen onverstaanbaar lispelend waar haar moeder is…

Mocht je aan het einde van de straat Soms een Beer tegen het lijf lopen Pas dan op voor zijn klauwende poot En haast je twee zalmen te kopen Mocht je onverhoopt het pad Van een losgeslagen Olifant kruisen Wees dan waakzaam voor zijn slurf Verschrik hem met wat witte muizen Mocht je geheel tegen de verwachting in Tussen een groep Elanden…

heeft nooit eens stil staat nooit eens de tijd neemt slechts af en toe stapvoets gaat als jochie denk je wat nu is gaat eeuwig blijven oma opa pa moe andere familie vriendjes ze blijven voor altijd rondlopen in mijn kijkdoos niemand wordt ouder totdat oma overlijdt en je begrijpt – het is een leugen een grote leugen je zit op een losgeslagen…

Nu begint mei te lopen net als de vorst loopt zich al een tijdje continu te pletter tegen hopen toegemetste lucht eigenhandig geboetseerd met water vooral veel gist en voor hem te veel klei Nu verwelken zijn kristallen groen geel rood bruin uiteindelijk grauw de losgeslagen hemel herademt als gerepareerde klaplong Ja vanaf nu zijn…

een vermeende getuige krijgt een dwangbuis omgegespt hij wijst nog naar de bolbliksem een kolk van plasma losgeslagen elektronen de minnaars verzwegen hoe zij verstrengeld als twee egels door het koren rolden alleen de klaprozen bleven overeind…

In de tragiek van hun losgeslagen ankers, vermommen hel en hemel zich tot een nieuwe zaligheid, ook als zee en oceaan elkaar verslinden zullen metaforen zichzelf weer vinden.…

met het anker losgeslagen windstil in de haven drijven wij toch langzaam weg naar volle zee drijven wij weg en geesten reizen mee het kalme water klotst zachtjes tegen het schip dat vaart onder de vlag ik zink in mijn liefde voor haar een matroos speelt een lied op zijn gitaar voorlopig nog geen land in zicht de haven inmiddels ver…

Als een bliksem viel het nieuws mijn leven binnen Wilde zoveel zeggen maar wist niet waar te beginnen Terwijl jij jouw zonsverduistering voor je zag Leefde ik verder, zonder iets te vermoeden die dag De dood kwam op je af als een losgeslagen wild beest Het is een wonder maar jij bent het lot te slim afgeweest Mijn engel, vergeet alle ruzies…

Voort ging hij door de drukte van een losgeslagen piratennest, hij sleepte zijn depressie mee, zijn schaduw, zijn doem en nergens kon hij zijn ballast kwijt. Nergens en zeker niet in de Paulus Potterstraat nummer zestien ( wie snoept er nu van zijn geest, die door de muren en de balken is ingeslikt?…

Hij die ^*#<^ kraai, die losgeslagen nare gek, nam zo'n klein wollig eendje in zijn smerige bek. Het beestje piepte, toen hoorde ik het niet meer, hartstikke dood, moedereend at gewoon door, alsof er niks gebeurd was.…

Hij deed niet aan halfnaakte waderij In parkvijvers van het noorderplantsoen 't Was ook geen losgeslagen dwalerij In 't centrum van de knusse oude stad Waar allengs verder aan de horizon De bouw steeds minder sprak tot de verbeelding De kubussen van uniform beton En polychroom glas, bij het oud station Sinds mijn vertrek naar de rijzende…

Eindelijk, de stadsverlichting Bakermat van Alcatel AKO's vol Da Vinci Code's Supersnelle DSL Losgeslagen tienermoeders Dixons blues of budget Dell Peuterstrings zijn in de mode Febo friet met frikadel Kijken zonder koopverplichting Tasjesdief, politiecel Voetbal achter de decoder Tien mag niet, maar Talpa wel Preparaten, vage poeders…

overjaarse zondag er ligt miserie op de ronde tafel meelijwekkend en ook uitdagend onder gefronste oude mannenblikken breekt de stilte in duizend stukken onder het gevloek van een verliezer of drie, ellende loont soms wel op klein scherm in een hoek hoog boven een vuile toog bespuwt Frankrijk haar premier met studentikoos protest en losgeslagen…

en waarom niet ze staan sterk in het gelid de hele dag en week ik geef ze beweging en ontsla ze van gehoorzaamheid aan de verroeste toetsenist die kijkt over zijn bril naar het op en neer gaan van de noten hij is nu degene die tussen zijn tanden het alleluja sist uit alle hoeken en gaten vliegen engelen aan omhelzen de losgeslagen…

Want aan winnaars en –vae victis- de overwonnen honden went geen losgeslagen woord. Want nooit is alles rond, de vernietigende omvang blijft te groot. ----------- Antikriegsblues (Rhythmisches Klagelied, mit Stiefelstampfen gesungen) Bis zum nächsten Befehl kein Gebet kein Wiegenlied tröpfelnd aus Mutters Zitzen.…