Alle inzendingen over made

Diep in het zwarte hart van Vlaanderen op een bed van maden en rottend vlees ligt de haat bij de nijd te zinderen, genietend van pijn en van spijt. Zwoel, hees, de Vlaming likt des Vlamings holtes. ’t Vlees rot, de wet maskeert de identiteit. Maar zie hoe fors de nijd de haat nog splijt! Eilaas!…

Personally, if all site owners and bloggers made good content as you did, the internet will probably be much more useful than ever before.…

De kantjil uit de Oost: made in Taiwan. Het brekebeentje leeft slechts in de nacht. Alles is groter, alles is verdacht. Gevaar, gevaar! Zijn staartje trilt ervan. Hij heeft dan wel het lichaam van een haas, maar niet het hazenhart. Hij overleeft door moed en slimheid, iedereen de baas, vertellen de legende om hem heen.…

soepel draven Mij met u aan een heldere beek te laven Elkaar te strelen en het zilt te zoeten Zacht hinnikend uw minnares te groeten Genietend wat aan poëzie te schaven Te gaan weer over niet geijkte paden Weg van de wegen die het gros verkiest Onder de blote sterrenhemel zwijgen Niet opgezadeld zijn met schop en maden…

Een vrouw heeft hier gewoond, haar geest in brand, de geur in gordijnen bewaard. een man alleen, bij leven vergeten, de hond aan zijn voeten tot maden vergaan. Ik schrob de vloer, gooi meubels weg, een menigte staat klaar. Met duizend stormen ze de trap op, als één dringen ze binnen.…

“Ik had de verrekijker gepakt om naar de vogeltjes te kijken. Maar die zag ik niet. De blaadjes zag ik wél. Toen heb ik naar de blaadjes gekeken.”…

"Aken en Keulen zijn niet op één dag gebouwd" maar uiteindelijk wel gebouwd, oerdegelijk gebouwd. Amsterdam en Brussel zijn wellicht op een dag verbonden Want Italiaanse treinen rijden uiteindelijk op tijd!…

Ze hebben me met nylondraad vastgeknoopt Aan een haak in een slachthuis Gevild ook want mijn huid brandt Fantoompijn in de vierde graad Ik durf niet kijken Naar het rauwe vlees, de naakte pezen Een hart dat door de ribben stulpt Er wolkt een ijzeren stank op De beul is me vergeten Zo word ik verlokking voor de maden Alhoewel Ze bevriezen…

je strot dat noemt men dan het toppunt van genot ik zou hem liever bij het afval kwakken en kijk eens goed, hij is nog rood van binnen daar zit ook nog een flink stuk ruggengraat nu krijgt mijn maag het werkelijk te kwaad hoe kan een mens zo’n marteling verzinnen “geen haring”, roep ik uiterst vastberaden nog liever hap ik in een emmer maden…

ingelokt door krullend haar weerspiegeld op het plafond achter de ingang, hoop ik een wonder te ontdekken niet gelovend in een boze betovering die mij verkracht op een kille oesterbank rillend lig ik op het spijkerbed dat mijn huid openhaalt terwijl ik de mantra herhaal Het is niet echt, de messen die bijna vallen, de horror van de maden…

' Zei stresskip Sietske uit Hardegarijp 'Mijn zusjes slikken ook geen Pfas-zaden Wij houden het bij verse Drentse maden!'…

Het oog dat alles ziet Elke blik, zucht of schreeuw, Is eindelijk onder de mensen Elke streling of nare trek Elke trilling van de huid Het goudstof van uw wensen Pure data voor een Zwerm van slimme bots, Wervelend om onze lijven Als in een koker geschoven Is er geen ontkomen aan Dit grote schrijven Als maden snuffelen zij Aan het…

onze hond blaft en springt een patrijs vliegt op de geur van het dennenbos gaat met ons mee we gaan zitten en genieten samen van de stilte een paddenstoel kleurt zijn omgeving eekhoorntje glipt weg het rendiermos herbergt de torren zwart en wit gestipt we gaan dichterbij, knielen kijken naar al die vormen dit is GODS SCHEPPING MADE…

nu opstaan nu beginnen nu weggaan niet verspillen echter regen loomheid factoren tegen weggaan verstrijken uren langzaam zonder te bereiken zonder spoor…

Als een rookgordijn wordt opgeworpen Om aftakeling te verhullen Als takken verder spelen in mineur Kaal en troosteloos in de wind Als de schrale zon een schaduw wordt Een schim van lang vergane glorie Wanneer gure regen mijn gezicht teistert Bergen blaren de weg onzichtbaar maken Wanneer fluitende wind in mijn oren blaast me influistert dat…

Wind door losse haren Verlichting voor verkleurde huid Ogen achter bruine glazen Vluchtend voor de felle zon Zachtjes rolt de branding Op het ritme van de wind Tegen een kakafonie van kreten Meeuwen vechtend om een vis Luie wolken drijven over Wit als zand tussen blote voeten Palmen in hun eeuwenoude dans Omringd door een overmaat aan blauw…

het gevoel van de branding die in mijn hoofd aan stukken slaat opgefokt en rusteloos niet in staat om iets te doen hang ik rond en doe ik niks waardoor het alleen maar erger wordt hoop wordt wanhoop in seconden en wisselt net zo snel terug een gevoel van machteloosheid omringt me als een deken verstikkend en verstrengend niet in staat hem…

Buigend op een vraag slaan plots de stoppen door kennis lijkt verdwenen holle stilte achterlatend krakende gedachten brekend op problemen niet in staat te noemen wat ooit geweten is tikt de tijd lijdzaam voort leemte lijkt steeds leger onder groeiende wanhoop blijft het antwoord bijster…

na een flitsende start van puur extase bemerk je niet de wisseling plaatsmaking voor gewenning eentonig drammen wil je alleen nog doorgaan wanneer alle lust verdwenen doorgaan als lol nog slechts herinnering doorgaan met puur drang als drijfveer steeds maar al denk je diep van binnen nog één keer daarna wordt het anders vandaag…

Met verbazing kijkend naar de wereld Als een vreemde in mijn hoofd Een nieuwgeborene Alle kennis verdwenen Staar met afgrijzen Naar een bodemloze put Hoe ben ik hier verzeild Wat doe ik hier? Voel de cocon Hermetisch afsluitend Verstikkend in mezelf wil ik schreeuwen Vechtend tegen apathie Ben ik radeloos om niets Om alles…

Mijn hoofd is leeg, mijn hart verdwenen Ik denk aan het ontbreken van gedachten Voel het missen van gevoelens Ben als een robot, maar dan zonder taak Dobber in de leegte van mijn hoofd Op zoek naar een glimp, een flikkering Iets dat duidt op leven Iets dat me zegt dat ik nog besta En niet als mislukt uit het boek ben gegumd Waar ging het mis…

Vraag mij hoe het ervoor staat met het leven En ik zal zeggen: Mij gaat alles goed Ik heb over niks te klagen Er is niks wat mij verdriet Toch is er iets niet in de haak Ik kan de vinger niet op leggen Maar het lege gevoel in me dat groeit Gevoel te leven zonder reden Gevoel te leven zonder hart Te leven als een robot, die puur zijn taken doet…

als een droom verschijn je ten tonele als een engel verlicht je mijn wereld echter voor jou ben ik een toevallige passant een van die schimmen in het dagelijks bestaan al treft jou geen blaam want hoe vaak heb ik je blik niet ontweken mijn ogen weggedraaid om maar niet te onthullen wat ik werkelijk voel dus begraaf ik mijn gevoelens…

pijlen schieten je droom aan stukken als flarden werkelijkheid zich opdringen nooit meer wil je wakker worden nooit meer wil je opstaan voor altijd blijven liggen hier waar het warm is en veilig eeuwig door blijven dromen in een roes van onbezorgheid je probeert de droom nog beet te pakken als een deken over je heen te trekken maar het is…

zand door mijn vingers onweerlegbaar onomkeerbaar ongrijpbaar als de lucht luisterend naar zijn eigen wetten slepend als stroop vluchtig als vuur onbekommerd over de gevolgen gaat hij alsmaar voort zonder immer om te kijken of even in te houden onverminderd onbevangen gaat hij door maar naar waar?…

Dichten is niet zoeken naar letters niet denken aan woorden niet vormen van zinnen dichten is openstaan openstaan voor wat je geest je influistert luisteren naar de klanken van je gevoelens en het golven van je emotie dichten is gevonden worden gevonden door de woorden door de woorden die je zelf niet zocht maar die je overkomen…

kleine eeuwig brandende vlammetjes een baken van zekerheid wetende dat zij er altijd waren om licht te geven in de duisternis om warmte te geven in koude tijden zachtjes flikkerend in een plotse windvlaag maar onverstoord verspreiden ze hun licht klein doch standvastig weerstaan ze alle testen van het leven voor niemand bang…

Hallo xxx, Ik zal er in ieder geval maandagmorgen zijn. De zon komt inderdaad te vervallen. De paraplu’s hoeven niet per se. (In onze liedjes regent het niet.) Zoals afgesproken komt de regenboog links te hangen. De aap wordt door xxx meegenomen. Tot maandagmorgen. xxx…

mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind, je bent pas twaalf jaar oud Maar goed, Ik zal je een keer laten vallen Wanneer je op het ijs aan ’t schaatsen bent Je breekt een rib en krijgt het aardig koud Ik zal wormen en maden…

als ik ooit dood ga als het dan per se moet… dan wil ik onder de grond geen vuur maar aarde liefst zonder kist zodat zonder enig beletsel maden wormen microben schimmeldraden nematoden doodgravers en pissebedden mij verkleinen en verteren tot hapklare moleculen in mijn dode hand houd ik een kastanje die ontkiemt terwijl ik verteer die…