Alle inzendingen over mijn zoon vindt het

GEVONDEN HEBBEN Geen naam meer willen geven aan alles, maar bedenken hoe het zou zijn, als meer gezwegen minder uitgesproken gezegd Een warm plekje zoeken in de zon energie in je voelen stromen en binnen vinden wat al zo lang gezocht is honger krijgen en eten wat je vindt…

een bloem twee drie vier of vijf zelfs een heel boeket het maakt niet uit hoe groot hoeveel maar dat weeë zachte en zo warme gevoel erbij van voor en door de gever aan mij maakt ons allebei ook al is het eventjes toch maar weer een beetje blij…

heb licht gevangen zag het hangen aan kaarsen en lampen pas in de ochtend ging het verdampen in de rijzende zon keerde weerom in duizenden kleuren van bloemen en planten heb pigmenten gemengd schilder met verf die in licht haar vrijheid weer vindt…

in het uitspansel vol vuren en zonnen springt de bevlogen zoon van een zonnegod de oogkassen versierd met schelpen van de hemelse hangbrug de tovenaar zonder vangnet vindt vaste grond na zijn vrije val geen dood te bezweren in deze krakend koude duizend-en-een-nacht…

jij plukte kleuren uit het hart van de bloem wat bleef was de steel nog wiegt ze in reiken naar zon op troostloze wind omdat niemand haar kinderen vindt jij zomert kleurloos plukte je vrij want het hart dat jij koos is herfst en dood al voorbij…

Ik hoor je naam fluisteren in de wind ik voel de zon hem in mijn hart branden heel de wereld zal veranderen door de naam de naam van een kind Ik zie een paar reikende handen die de onze niet vindt Is het een schande nee als het maar – maakt niet uit door welke ouders dan ook – zal worden bemind…

vader ging vaak uit vissen aan de oever ving hij eenzame stromen van verre gedachten van alles van wat diep in hem verborgen was nu opent de zoon op zolder de dichte dozen van zijn vader hier vindt het kind vroeg of later het woord dat hem bevrijdt en levend is als water…

Zo vliegen vogels vliegens vlug naar oorden waar de zon wèl schijnt. En schijnen zal die zon ook als de zon achter de wolk verdwijnt. De wolk is echter niet van mening en vindt een weg die ons niet zint. Maar zinnig zijn de wolken wel want zo wordt door ons de zon bemind. Kleine dingen worden groots als groot wordt klein gemaakt.…

Geen mens, geen zal ooit weten wat ik draag diep in mij Zelf zal ik nooit vergeten de hemel die je zei Het donker dat je lachtte je tranen kille wind De zon die je verachtte geen reden die je vindt De maan zal het ooit zeggen de sterren smelten al begrip zonder uitleggen ontstaan van het Heelal…

Een bloedbad aangericht in Parijs, en hier is Mark toch echt niet wijs, op het nieuws liet men zien, wie er tegen was misschien. De koning liet zelfs van zich horen, maar Mark zei via schrift het naar te vinden deze terreur, ach zei Ivo, geen malheur, we gaan niks opschroeven zijn niets van plan, waar toch zitten de hersens van…

nergens wordt het later in de tijd die zich verhult met omlijnde schaduw trekkende bewegingen, een uitgewoonde cirkel die september tracht te ontwijken door de vensters voor even te sluiten het bladerdak ontrafelt minitieus het ontsproten jeugdig licht dat gespleten de eindigheid voorziet van baldadige invasies welke de chromosianen…

Of vindt u het vanzelfsprekend dat de zee niet van iedereen is? Vindt u het normaal dat uw zoon maar op 1 september naar school mag? En gaat u spontaan opbiechten aan een beller die zich voorstelt als contactonderzoeker dat u vorige dinsdag druk in de weer was met uw minnaar of minnares met naam en adres?…

lig op veren wolkjes op een hoge wind hoor toch het huilen van een eenzaam kind zie het lopen op vaal strand verloren in veel zand schreeuw over golven voorbij het tij verbaasd kijken zij allebei het tegenlicht ontdekt de zoon de moeder vindt haar droom…

nu zij haar naam op handen draagt met vingers in de mantra van een stil moment vergeet haar lichaam, dat de zon zijn stralen zendt en de wind uit alle hoeken zoekend rond haar benen slechts verdwenen ontij vindt dit kind haar heiligdom nog ongezuiverd huivert, onder zoveel kou…

de steen zeilt over het water kringen versus kringen gaan ze over in elkaar de zon schittert op de golfjes terwijl de steen langzaam afdaalt zijn weg vindt naar de bodem 'n strak blauwe hemel waardoor de treurwilg in knop de rust weerspiegelt in het kabbelende water *…

de steen zeilt over het water kringen versus kringen gaan ze over in elkaar de zon schittert op de golfjes terwijl de steen langzaam afdaalt zijn weg vindt naar de bodem 'n strak blauwe hemel waardoor treurwilg in knop, de rust weerspiegelt in het kabbelende water…

de komende geboorte van je eigen zoon zal je vader nog meer indalen in je ziel en zijn niet bij leven maar wel voelbaar de grootvader van het kind, wat je vrouw draagt en zal bevallen overlijden en geboorte verlaten verdriet en komende vreugde gefeliciteerd met het a.s. kind, je zoon a.s. vader…

Mijn vader droomde ervan ooit een groot voetballer te zijn hij werd chauffeur van een bus ik droom ervan ooit een groot dichter te zijn het is dezelfde cyclus altijd gevangen altijd klein maar een groot verlangen.…

Jezus, daar gáán we weer! Ombudsvrouw Kalverboer heeft aan traditie en kinderlol lak. Voor deze zoveelste zwartepietluttigheid gaat deze dame voor straf in de zak!…

Beeldschone Maxima Smaakvol haar kledingstijl Iedere keer weer iets Fonkelnieuws aan Wat ze ooit draagt is een Herbezienswaardigheid: Vaker hetzelfde zou Nóg beter staan!…

De zon speelt op onze huid Als jij me in je armen sluit. Blauwe vogels zweven in de wind als jouw mond de mijne vindt. De wind ruist door de bomen als onze gedichten bij elkaar komen.…

Lachen van binnen huilen nergens kunnen schuilen, zou je een vlinder willen zijn die ook verlangt naar warmte van de zon en zoekt naar een rustplaats voor de nacht. Zoek ook naar een plaats zodat je net als die vlinder de rust terug vindt in je hart.…

zij hebben luchten met lange vluchten kleur gegeven wolkten soms met groepen in een fladderend ontmoeten pas toen de zon hun kleuren bleekte en de warmte was vergeten kozen zij voor lange pozen rust vleugels nog gespreid wachtend op de wind die in meevoerend waaien voor hen een laatste rustplaats vindt…

in het zachte parelmoer van schelpen ruist de zee je stem zingt boventonen op het schuim van golven mee nog zijn je haren droog en waaien in de wind het gouden blond van zon dat je alleen in holland vindt je ogen spreken warmte in hun diepste blauw samen door de branding maar de zee is stervenskoud…

mijn vlinder vindt de beelden die wij samen deelden vindt wie ik was voor ik onze gedachten las vindt de glinster in onze ogen de lach om onze mond die sterren naar de hemel zond vindt het besef van waarheid van echt onderscheid tussen goed en slecht zoek mijn vlinder en vindt ons gevoel het is weg verloren ergens onderweg…

Op een landweg uit de wind waar men zelden vlinders vindt stond een stroman die verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe…

de zon de wereld brandt alom toch kan het mij nog schelen dat mensen elkaar zonder weten kelen maar ben tevreden als je door de wind van deze woorden het kind weer vindt dat ook in jou is meegeboren…

En in de avondstonden hebben nooit sindsdien de zonen van de zon de ondergang gezien zonder dat hen de wonde kwelde van voordien. ----------------------- uit: 'Rebis', 1989.…

Oogverblindend ruim en hoog een solarium gelijk een spiegelzaalpaleis een vlaggenschip der zeven zeeën het opalen huis der Zonnegod Zie daar komt Phaëthon - is hij wel echt de zoon der Zon?…

De zoeker vindt nimmer zijn bevredigend eind. die gaat voor het betere, waar de zon nog meer schijnt. Ik ben als een kind met vele hoeders, het eeuwige kind. Dat eens naar tijd een plaats zal worden gehoord door die hoeder, die de bescherming van één leven verwoordt.…