Alle inzendingen over nadien

eens geknield de drie koningen wachten gewaarschuwd voor de geboorte ener koningszoon in lappen gewikkeld gedoemd tot de doornen kroon Ook toen dwarrelden sneeuwvlokjes zij verenigden zich te samen tot een deken in smetteloos wit toonde hen het totaal van een serene onschuld en waarschuwde reeds voor het ongewisse En nu 2009 jaren nadien…

Een steen werd geplaatst, was begin van het gebouw, waar Gods Woord zetelt, wordt herdacht met feestvreugde, zeshonderd jaren nadien.…

samen rond de dis na tijden van gemis eindelijk het weerzien en tussen hen in het 'misschien' glazen worden gevuld en het geduld al zo lang op de proef gesteld maakt plaats voor ongedurig en vurig elkaar aanzien en misschien nadien opgaan in elkaar de avond nog jong…

Het officiële document nog binnenhalen hoe ook dat moeite kostte Nadien even naar ‘mijn overheid’ gegaan voor een bericht De digidee deed niet mee En toen ‘k er eind'lijk was, zag ik geen bericht Vluchtelingen zonder al die codes lijken bijna vrijer Toch verlangen ze naar een status en een digidee…

Ze zou zich nimmer meer snijden had zij zichzelf laatstelijk beloofd Ze was anders dan andere meiden om haar benen en ach..dat hoofd Ze zou nadien om het leed wenen om ‘t groot verdriet lucht te geven Ze voelde zich echter zo alleen en ze was lelijk, werd erin gewreven Ze zou het snijden voortaan laten haar bloed nooit meer laten…

Deze dagen kan ik helaas niet echt alles zo vergeten, alsof het collectief geweten, ogenblikken zijn vergaan. Niet langer vertellen hoe gesprekken bij die barakken ook ontstonden, toen jij met hese stem zong: "Opstaan." Zingen we nu luid: dood de vijand met dat "eens" geweten, herkennen wij nu 't goede, naast tierende felle volkswoede.…

zullen we dan maar de uren gedogen die ons resten samen nesten en de eieren leggen die ons verstand zo prachtig en nadien alles weer vergeten? of zouden we de volmaaktheid kennen onder al wat is gewoon verborgen achter de grenzen onzer ogen oren, neus en geest ook de grenzen aan de wereld? zullen we? zouden we?…

De nacht nadien verdween, een ontluikend begin alsof de wereld haar noden nooit gekend heeft, mijn boodschap niet had mogen ontvangen. De eerste voorzichtige schreden vervolgen het verdwijnen.. hoe kon ik denken, dat haar adem ons weer feilloos zou vinden, mijn besef voorgoed zou veranderen..…

Zweden maakt' ons sportiever terwijl Guernsey verliefdheid porde < toen, binnen twee jaar nadien brak haar goed hart een rovend hart werd ware liefde in diepe rouw gekanteld >>>>>>>…

Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag En dat het in het langszijgaan was als Een adem van lieftalligheid die Haar nadien hulde bracht Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag Bij barre nacht mij niet verlaat Haar die mij in haar smalle handen draagt Die mij - kwam ik te vallen - schraagt Ach sprak die A maar naar mijn ware ik Maar ja…

’ik hou van jou ervoor, erna en ondertussen en terwijl altijd vanaf ‘t begin en nog meer sinds nadien en ook veel later hou ik van jou in mij mij diep in jou, de eenheid die wij samen zijn want jij bent ik en ik ben jij tijdens de tover van begeerte en de liefde’ zeg ik ’liefde is verlangen’ antwoordt zij ’en ik verlang jou na en voor…

meer dat ben jij waarachtig niet waard Van jou kreeg ik een maagzweer dus liggen je brieven in de haard Mijn tranen zijn nu opgedroogd ik schrapte je naam uit mijn hart Verdriet dat zich had opgehoogd kleurde mijn dagen louter zwart In al je brieven leek je de schat die voor mij ‘t einde moest zijn Een mooi en onbeschreven blad bleek nadien…

. _______________________________ SANS RANCUNE Ook lang nadien heeft menigeen gedacht Das war einmal, nie wieder, zelfs geen haat Heeft ons in '74 gebaat We waren superieur, maar misten kracht Na onderduik, verraders en verzet Heeft wraak ons wel gevoed, maar niet gered 5 mei 2022 Maxim…

Ik vergeef je je fouten je kon ook niet alles voorzien Bovendien is het gemakkelijk om te praten, nadien Ik zou je kunnen vertellen over de drama's in mijn leven Maar zou ik mijzelf hiermee een betere jeugd kunnen geven?…

Precies de plek heeft hij gezien: de auto reed een dag nadien het water in. Soms is er vage lampenschijn uit ramen waar geen huizen zijn, alleen maar grond.…

Ik zag hoe hij door mijn hart ging lezen… en mij liefdesmedicijn gaf, die zou genezen zijn liefde was zo groot en heel oprecht en kort nadien werd de wonde helemaal gehecht!…

filmmaker worden verkocht De kerk, pillen, drank, scheiding, incestschandaal En de dood van Hermien- veel te vroeg- Er was altijd wat en het is allemaal Voor een filmverhaal meer dan genoeg Het duivenlied leek wel de kroon op het werk In het leven van Gert en Hermien Maar toch werd hun naam onverwoestbaar als merk Door de doffe ellende nadien…

verleidelijk winkelt de straat dringt ongemerkt haar kleuren op aan argeloze passanten warm vertellen geuren op delicate wijze hoe laat het is nodigen uit tot een kleine dis maar niet nadien etalages hun snuisterijen hebben getoond appellerend aan de smaak van de koper verlokkelijk is bling bling dat opgepoetst straalt en artistiek…

contrasterende stilte is nabijheid niet meer dan een reiziger zoals een vuur in beweging dat naar buiten groeit, bezit neemt van een opgaande zon die dronken van dwaasheid het tijdelijke beleeft en de horizon vleit met zomer en lichtjes, zo welkom als het raam waardoor je de zee hoort zingen, tot diep in dromen en het begeerlijke van het water en nadien…

zeulen met die tas sprong soms even op het gras keek niet naar het 'niet betreden' ben vergeten wat we deden dacht dat het belangrijk was afgeleiden, vlammen in een glas tot er distillatie op zou treden stof is onderwijl vergleden wat ik leren moest, begreep ik pas toen onwetendheid mij de das omdeed, om één of andere reden bleef nadien…

Mijn oudste dochters stierven kort nadien Op kostschool heerste toen long tbc God nam mijn kinderen allen voor mij mee Zou ik ze in de Hemel wederzien?…

Want de tijd voordien heeft mij ingewijd; en de tijd van nadien heeft mij van zijn beklemming bevrijd. Ik ben van die tijd; zonder voorkennis van deze tijd. Ik heb de uitkomst van deze tijd niet voorbereid; maar de gang haar te beleven, doet mij niet in spijt leven.…

Ze werden in een blikken trommel opgestapeld en we genoten nog lang nadien ervan. Bij het laatste kniepertje werd ik altijd zeer weemoedig en wilde ik de tijd een flinke slinger geven.…

Soms blijven ze flikkeren als een neonlicht Dan toch gaan ze eens uit, opgenomen waar alle woorden vandaan waar alles in rust, verweven met elkaar tot niets meer rest En ik nadien opsta, nadenk wat ik dacht Maar ook hoe nieuw hoe mooi de wilgentakken wapperen hoe vol de boom vol blaadjes als sneeuw de straat bedekt voeding is…

in de kamer wees hij waar de tafel stond hoe de kinderen hier hun eerste stappen zetten, dagelijks geluk van rust en geborgenheid; thuis rustte nu in muren overwoekerd door wingerd, wilde hop lager de varens, oude mossen, witte lelies de trap hing moederziel alleen; boven was gezonken in de hel van geweld en haat een rode kastanje had als…

in de kamer wees hij waar de tafel stond hoe de kinderen hier hun eerste stappen zetten dagelijks geluk van rust en geborgenheid thuis rustte nu in muren overwoekerd door wingerd wilde hop lager de varens oude mossen witte lelies de trap hing moederziel alleen, boven was gezonken in een hel van geweld en haat een rode kastanje had…

in de kamer wees hij waar de tafel stond hoe de kinderen hier hun eerste stappen hadden gezet; dagelijks geluk van rust en geborgenheid; thuis rustte nu in muren overwoekerd door wingerd, wilde hop lager de varens, oude mossen, wilde lelies de trap hing moederziel alleen; boven was gezonken in de hel van geweld en haat een rode kastanje…

Als we nadien gelukzalig samen liggen, Dan streel ik even lief door je haar, Schilder een tedere kus op je lippen En fluister zacht, Gelukkig Nieuwjaar.…

Een week nadien, ‘t was wasselijk weer, bewoog nog slechts zijn norse kop over de wiegende maïszee. En opgelet ! nu volgt het dak, het zinken zet zich door. Hulpgeroep wordt niet gehoord. Nog eenmaal meen ik iets van hand of hoofd te zien. Verzwolgen is het huis nu helemaal, vergaan met man en muis, zowaar.…

beheersen 'k Heb mijzelf echter altijd Goed tot red'lijk goed in de hand De controle heb ik Eigenlijk altijd gehad Echter zonder dat ik wist Dat jij onze aarde Bewoont op de wijze Van iemand die verlangt harts- tochtelijk te beminnen Terwijl liefde haar van alle Kanten lijkt t'ontglippen Herinner je die avond Met al die nachten nadien…