Alle inzendingen over omdraaien

Veel wormen vanmorgen Iemand met arm steunend in kruk ik los, een verre jogger Zwaan, nek omdraaiend om zich van iets te ontdoen Meerkoetjes Van groot hoefblad de roze hoofdjes De netelige brandnetel weer genesteld en zurige zuring springende knoppen aan takken Geelgroen hing gewillig de wilg De wind blies in mijn gezicht Dichtgevouwen…

Onder lakens denken, je nog eens omdraaien verlicht Lachen. Hoe vaker hoe beter je mond in de goede Stand zal staan als deze dag een toneelstuk speelt. Denk dan aan de allerlaatste stond, de zonnigste. 20-1-2007 -(16.30 uur) 24-01-'62…

Al zal er ergens nog een laatste strootje liggen Begraven onder kilometers zand van geschiedenis Ook Hij die voor onze zonden het loodje moest leggen Gaf na z’n dood door aan de mens zijn grote ergernis Want met de juiste woorden van de kerk Het op de juiste toon intoneren, het vakbekwaam zeggen Dan Hij zelfs zich in zijn kribbe zou omdraaien…

Gek, hoe iets een totale omwenteling kan maken, van 90 graden naar 270 graden kan omdraaien, van positief naar negatief gaat, een verandering maakt.…

Licht als een zwaluwveer werd deze jongen Ik was een bij, zij bloem, het kon niet stuk Marie, zij werkte in een crêperie Het liefst zag ik haar buiten het fornuis Trok ik haar mee naar zomers feestgedruis En neuriede voor haar Cette Melodie Zij was het aan wie ik mijn liefde schonk Een meisje moest wel heel erg op haar lijken Zou ik mij omdraaien…

geen twee daarin trok iemand buiten tijd en plaats mijn levensloop en zelfs een scheve schaats kan ik niet rijden, klokvast loopt hij mee de grens van gisteren en morgen, mee de muur van toen en straks die tegendraads gedrag onmoog'lijk maakt, ik huppel aards- gebonden tijdgebonden langs die schee maar als ik weldoordacht de knop omdraai…

gaten en gleuven, met dotsels, kroezen en poezeligs of zich schuilhoudt in mazen en lakens of puilt uit pakken omvatsels, het is almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende lichaam je onzichtbaar opwinderig lichaam je zonder schaamte aankomende lichaam je lawaaiig klaarkomende lichaam je zich naar mij omdraaiende…

Soms denk ik: ‘k wou dat ik dat kreng niet had gehoord, of dat dat rot signaal ook zelf een keer te moe was om te starten en mijn ochtendhum te tarten door haar onophoudelijk, oorverdovend gillen op een uur dat ik mij liever nog eens omdraai om te chillen, mij verbijtend, zelfverwijtend dat ik vóór het slapen gaan dat stomme ding weer heb geduld…

De b is kil, dik en onverschillig, ik moet denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai…

leeg door zwaarmoedigheid heb niet de veerkracht van Clint Eastwood heb wel twee pistolen langs mijn dijen maar die richt ik liever op mijzelf doe alsof ik mijn geliefde geheel afwijs maar in mijn hart droom ik het tegendeel hoe meer ik de mensen eerlijk tegemoet kom hoe meer zij mij met de nek aankijken en het liefste mijn nek wreed omdraaien…

De Hells Angels houden ons gevangen, we sluipen door eindeloze rotsgangen van een mysterieuze sekte, kom, collega-dichter, laten we de goeroe de nek omdraaien en veinzen dat we lid willen worden van de Hells Angels.…

belletjes) en de rode kleur (bessen) kan Ik werd wakker met jouw handen op mijn ogen en je lag achter mij zag de schuine bovenkootjes van je pinken, keek in je open palmen en las je handen, levenslijnen rijkdom en verdriet en hoeveel kinderen wij zouden krijgen Jij snikte achter me en drukte je gezicht in mijn nek en ik kon me niet omdraaien…

Nooit liet je me in de steek, de warme deken van 'k ben thuis, overviel me immer bij 't omdraaien van de sleutel... Heel wat momenten heb je meegemaakt, leuke, saaie, lieve, speelse, 't bonken op de trap als een puber weer eens in brand vloog, 't slaan van de deuren, niets was je te dol.…

Het zijn eindige tijden era’s kukelen over de rand van de afgrond so long buddy, doe ze de groeten als ik me straks omdraai - niet alleen, nooit alleen – stonden wij met onze rug naar de toekomst.…

Ik wou me omdraaien, hem vastpinnen op mijn netvlies, zo zou ik hem altijd herkennen. Nonchalant draaide ik me om, er was niemand die mij volgde alleen mijn schaduw. Mijn eigen ik had me gezelschap gehouden. Claire Vanfleteren ©…

kan amper nog zitten laat staan opstaan en op de fiets zonder stang afstappend voor elke drempel elk bruggetje is mij te hoog en iedereen laat ik inhalen wacht ik keurig bij elk stoplicht stapje voor stapje en zo voorzichtig mogelijk op de treden van de gang-trap m´n voeten veilig neerzettend op een stevige ondergrond me kreunend omdraaiend…

verwondingen ik zo moest verbinden dat enige genezing mogelijk was hoe vaak heb ik mij geen beterschap beloofd vooral niet ziek, zwak en misselijk te worden als ik aangesproken werd op afwijkingen van seksualiteitsbeleving en/of morele levensovertuiging het liefst hadden ze me op de ic opgenomen in diepe coma gebracht voor weken wel veel omdraaien…

ik voel hoe zachte handen warm knopen in mijn nek ontwarren spieren zich ontspannen, mijn hoofd loom op een kussen rust behendig kneedt hij teder mijn blanke, witte huid de geur van olie plooit een deken in het schijnsel van de maan waar muziek danst in golven op het ritme van de nacht zijn adem stokt als ik me plotseling omdraai, mijn naakte…

Ze lokt en ik gehoorzaam, kom haar nader en zwem, totdat ik moe, me omdraai op mijn rug. Met borsten nat van maan drijf ik terug naar man die wacht, me afdroogt en me kust.…

Wees niet boos mijn lief Als ik straks ga ben je nog In mij Kwijnt het beeld van je bleek Gelaat in schaduwen Van tederheid Wees niet boos mijn lief Omdraaien en zwaaien Zal ik niet Als ik straks van je ga, beetje…

champospot vluchten met natte voeten mijn kamer in mij met haar nek bekijken en alsof ze thuis was hooghartig de deur uitgaan gekleed in haar mantel van licht uit massas volgspots zouden mijn vrienden de druppels die van haar lijf parelden oprapen en met grote ogen en hangende tong roepen mevrouw u bent iets vergeten hopende dat zij zich zou omdraaien…

gespannen schouderbladen Mijn tintelende handen jouw gespannen, lange lichaam je lippen en vochtige adem over mijn uitgestrekte nek Bewegingen die in elkaar overlopen waar ik begin weet ik niet meer waar jij eindigt ook niet zenuwachtige hitte verspreid zich in onze aderen We golven onder de zware deken die onze naaktheid toedekt tot we omdraaien…

ieder naar vluchten neigde; ’t latent onheil voerde ons naar afkeer Geen nacht was hierna stiller dan toen geen nacht was daarna ooit zo duister Jouw lippen vroegen mijn innige zoen zoals bleek uit jouw zachte gefluister ‘t Onbekende onheil naderde gezwind stap na stap zweefde het almaar dichter ‘t Naderde als gedragen door de wind ‘t omdraaien…

Zo ook dat van jou, terwijl je op een kruk naar meer adem snakt, maar weerloos gemaakt alleen nog je rug kan omdraaien.…

Hij maakte zijn eigen wereld wel, met als manifest het omdraaien van dag en nacht. Verhulling. Vermomming. Onnavolgbaar. Maar een blinddoek maakt anderen nog niet blind en die zagen meer dan hij ooit wilde, vandaar zijn exentrieke kluizenaarsbestaan.…

handen wassen handhaving herstellende hoesten holte van je arm hotspots huisarts(e post) huiselijk geweld intelligente lockdown immuunsysteem intensive care internet isolatie Italie kerken kinderopvang Koning, de koorts lock-down mantelzorger media medicijnen minister minister-President mondkapje Nederland noodopvang omdraaien…