6414 resultaten.
dwalend hart/ontheemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 265 Dwalend is mijn hart
ik wil de verlatenheid
begraven in grotten
om op zoek te gaan
naar vaste gronden
om weer te leren leven
en lief te hebben
zo dat mijn dwaaltocht
ten einde is.…
stil op straat
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 537 Tralies bederven het zicht
Spullen zijn verdwenen
In de etalage brandt wat licht
Mijn reis maar weer vervolgd
Op weg naar het feest
De trap weer opgelopen
Ik ben in de stad geweest
Zonder mensen lijken gebouwen
Verlaten en koud
Niet meer dan een berg stenen
Op een hoop weg gestouwd
Het is stil op straat…
gedroomde reis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 gedroomde reis
het gewicht
van de taal
verdween
toen ik
net als
de zwaluwen
in het
wolkendek
oploste
een laatste
blik op
aarde liet
me de
zeeën zien
op de
bodem
van een
verlaten
bootje
schitterde
een schelp
in de zon…
Vogel ( ode aan Slauerhoff)
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 384 Ik droom de reis
naar het verlatene
er te landen
als een reiziger buiten de tijd
Zonder ticket of bagage
snel als het licht kan zijn
langzaam als een oude vijver
overal thuis te komen
Ik droom de donkere wouden
de kale witte sneeuw
alle plaatsen tegelijk
keer er alle beelden om
Geen gids weet nog
Waarheen die reis zal gaan
Varen…
ABRAHAM
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 2.887 , Abrahams reis
van Ur naar Kanaän (1850).…
Osmose
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 171 Ik zag haar bij de bron
duizend schonen in het gras
oase in bloesem en groen
leek het precies zoals het was
water, satijnen waterplas
gedronken liefde zoveel dat kon,
verdroogd, verdronken in de woestijn,
reeds verloren, voordat je het
verlaten moest, tranen getemd
in een ander gezicht, om te zien,
je bestemming in een
osmose van licht…
Die nu al niet meer leef
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Te vaak al
In het zwaard
Gelopen van
Wat zich leven
Noemt, leven
Dat stukje bij
Beetje mij verlaten
Heeft zodat ik
Nu al niet
Meer leef -
Eerder leef ik
Hierna weg bij
Het oude leven
Op reis naar
Mijn nieuwe
Horizon waar in
Dit leven geen
Sprake meer van is…
woestijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 363 turend naar de kim
ingepakt door stofwolken
zie ik kamelen…
Woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 328 Verdwaalde tranen
doorkruisen uitgedroogd zand,
vermoeid en eenzaam…
woestijn
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.041 alleen in de zon
de vlakte
zonder branding
een sterk visioen
misschien
een luchtspiegeling
groeiend
verlangen
naar water
stikkend
in het koude zand
zonder later…
in de woestijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 286 als ik roep hoor jij mij niet
het zijn jouw vroegste oren
waar in ik blijkbaar
dode klanken schiet
wat kan ik nog zeggen
als ik niet in het heden
kleuren kan schilderen
dan raak ik toch verloren
of wordt mijn tong
van woorden afgesneden
schoonheid dreigt
bij voorbaat te verwilderen…
Woestijn
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.519 perfectie van deze drieëenheid
Handen gespreid ontvankelijk voor de zon
lichaam in de wind met een luisterend oor
Je wereld die ik kan zien tot aan de horizon
wanneer ik wil elke dag een toneel in metafoor
Onderwijs mijn begrip voor dingen die ontgaan
duw je wind in mijn rug zodat ik niet verdwaal
Schitter je zon naar me toe en vertel me woestijn…
woestijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 144 blik op oneindig
en verstand op nul
zwerf ik doelloos
langs de vluchtlijn
naar de einder:
lusteloze grens
tussen grijze lucht
en braakland
in het zand
verwaait mijn spoor
in de verte
is de laatste luchtspiegeling
reeds verzwonden
tot leegte…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
Dromen van 'n industrieel Hawaï
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 502 Woestijnen van wuivende winden
betokkelen z'n slaap
en verdwaasd klautert
hij aan wal
Op marmerwitte galerijen
van gekauwde steen
'n verlaten interesse
deint een machinaal aloha
doelloos op en neer
In 'n schicht van hebzucht
lanceerde hij fortuinlijk
'n ontspoorde industrie
en was weer een
illusie rijker
toen hij jammerlijk
werd…
Over ruimtereizen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 362 Nu de mensheid gaat vergrijzen
Is er nog meer vraag naar ruimtereizen.
Om te weten hoe het zit
Aan het einde van de rit
Als we definitief afreizen.
In de ruimte
Heeft u nog de ruimte.…
De laatste rit
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 391 Daar lig je dan, de deksel sluit voorgoed
zien zullen we je niet meer.
In de wagen volgen we de stoet
voor de allerlaatste keer.
In de zaal kijkt iedereen naar je foto
een kiek waar je minzaam op stond
Toen was alles nog heel normaal
was je tevens nog kerngezond
De laatste rit die we samen maken
jij liggend en wij rechtop
daarvan is echt…
Ontmoeting
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 666 Binnen het afgebakende zwijgen
verraadt elk geluid, hoe miniem
een daad van verstoring
het struikelt binnen
vraagt welke dag het is
maar in de woestijn hebben
dagen geen namen
we spreken in gebarentaal
over de doorwaakte nachten
het vergeten doen we in de ban
het hunkert naar de contouren
van het verlaten landschap
naar de verdwenen delen…
Onverstaanbaar
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 835 Een warme stille woestijn
sluipt langzaam in haar hoofd
Mensen staren en gebaren
Alsof geen van hen gelooft
dat zij kletterende watervallen voelt
niet hoort.…
Het leven.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 451 In het noordelijkste dorp op aarde
In het graf van een stad
De gerafelde brand van de woestijnen
Waar niemand kan leven besta ik
En besta ik alleen
Mijn voedsel maak ik uit niets
Water uit marmer, vuur uit een rots
Gebrand, verhard, gelooid
In het lege blazoen van de wereld
Besta ik, het leven.…
Stilleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 628 in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt
een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 347 En wie van
hen de glans van de woestijn doorstaat,
slaat bressen waardoor een brede
toekomst zich stromen laat.
Voor de kinderen uit Faranahé ( Haute Niger )
Ons bezoek in januari 2013…
Verdrinken in nergens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 99 En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar
aangrijpingspunten
om mij omhoog te trekken uit
dit dodelijk moeras van nietszeggendheid.
Dit zou kunnen...…
De jagers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 268 is hij te laf
ik kan ze niet ontlopen
zij volgen mij overal
wanneer ik thuis vertrek
dan komen zij van stal
wie liegt vangt medestanders
wie zielig doet
krijgt krediet
het slachtoffer kan smeken
en krijgt dat vertrouwen niet
de leugen zit geworteld
in de aarde van
hun brein
zij blijven volgelingen
en ik roep
in een woestijn…
queeste
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 82 woestijnreiziger
zonder kaarten en wolken
zoekt waterwegen…
het erven van de dood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 428 de hitte loeit in
as van vele dagen
myriaden zingen hoog
een droog geluid
vibrerend in de stekels
van verdorde distels
de laatste tranen
blinken in het zout van
witte meren, het verdriet
is hier al eeuwen oud
dit leven lijkt gedoemd
te sterven maar het erven van
de dood is weer herboren worden
uit de schoot van de woestijn…
Leestekens in een landschap
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 91 in het verrafeld landschap
aan de rand van het bestaan
zweeft een gier om de dode
ontdaan van het zware pak
gaf de dood hem vleugels
verdwenen verten
van zwervende gedachten
de tijd met duizend wijzers
uitgewist in de horizon
in de open levenloze ogen
het stukgehamerd hart
staat het landschap geschreven
laat in teisterende wind…
het water
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 179 rijken baden nog in weelde
de rivier is een naamloos
graf voor jodenkinderen
een zoon uit ‘t water
gered en voorbestemd
bevrijder van slaven
onbegrepen en gekwetst
eenzame in zijn woestijn
thans herder naast god
wat had hij een medelijden
met de onsnapte naar egypte
die stierf door blinde haat
verraden en gekruisigd
verlaten in…