Alle inzendingen over uit het dagboek van

Dan maar knopen in mijn zakdoek Balpenkrabbels op mijn hand Memoblaadjes in mijn dagboek Advertentieteksten in de krant Tatoeages op mijn billen Wasemhartjes op het raam Extra veel geheugenpillen Non-stop inprenten van je naam Spiekbriefjes op vele plaatsen Viltstiftteksten op de plee Je zult het bijna zielig vinden Overal neem ik je mee…

.' ------------------------------- uit: 'Dagboek van een dader'.…

De secondes tikken weg met ensembles in de ochtend door gevoelens van dauw is jouw dagboek geopend.…

De gaten gevallen in mijn dagboek graven zich een tunnel naar de Aarde (Geo versus ego) Ik wentel om mijn eigen as De zwaarte houdt mij vast en voert gloeiende gesteenten aan als lava zich vloeiend tot manna morst Zoals het dorstig hangen Aan de moederborst Als ik kijk in de Spiegel, stroomt poreus water aan het begin van…

Westertorenklok toe sla nu even niet door de verscheurde stad luister toch en fluister dicht gespijkerd bonzend hart in doodsangst strak gesloten daken muren en plafonds ademtochten wasemen langs geblindeerde ramen schaduwen passeren kapot getrapte deuren er schrijft een meisje met gesloten ogen: dat haar dagboek lief is…

Ik aarzel lang, rechtop in bed, bedenk dat net als ja of het het woordje bang vaak in mijn dagboek staat, maar dapper is mijn broer en zelf ben ik een held. Dat helpt. Opstaan is de kunst. Meer dan een paar ochtendzoenen heb ik nood aan stoute schoenen. ----------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

het is een mysterie voor me het spel gaat door voor de gebruikelijke beloning en extra uitgaven vertrouwelijke informatie zie ik in het dagboek staan dit is mijn onderzoek het gaat verder niemand aan ik contoleer alle vensters graaf in de modder je komt het allemaal tegen bij dit soort kolder euro-tekens in je ogen kun…

bleek aangestuurd, wellicht door het hart ikzelf volg een onbestemde gedachte in witgrijs omhuld het is dat mijn glazen zijn geborgen in een schaduwkleur, anders was ik enkel een aardse geest wachten wij op de ontmoeting waarin ons gevoel met hoop wordt gevuld; in de dromerige afwezigheid waar het de leegte zelf is, die uit zijn dagboek…

Je geeft me niet meer wat er nodig is eenzaamheid speelt het wrede spel met de tijd voor wat het waard blijkt er staan ook geen aantekeningen meer in het dagboek dat ik maakte over vriendschap verleden tijd is verdwenen in de sleet iedere ochtend wanneer ik wakker word aanschouw ik nieuwe dauwdruppels het lijkt alsof er iemand moest wenen…

Veel is al gezegd en mogelijk Nog meer geschreven Over dit icoon met lichte Hoge stem als tegenwicht Tegen al het heersend macho Masculien gitaargeweld Waar haalde zij de tijd vandaan Voor al wat zij had meegemaakt Schetsen autobiografisch Scènes van haar reisnotities Vast te leggen in haar dagboek Neer te pennen in haar schrift…

Verhaal ook over hun verhalen en bewaarde dagboeken. Doe op die wijze mijn afkomst als de tweede generatie hun bloed gedenkend om nooit te zwijgen uit de doeken.…

van woorden ingeblazen door een muze in een luisterend oor door te schrijven wordt zij dikker van een writer´s block geen last daar zijn andere schrijvers voor hoor ze klagen in hun kast soms zingen ze vals in koor van ach en wee en weer ach maand in, maand uit, dag na dag aan hun geef ik de goede raad hou toch gewoon een dagboek…

Haar wilskracht kende weinig grenzen de pijn verdreef zij met een lach een schittering had zij in haar ogen haar liefde sierde elke dag Zomer schreef zij met vette letters in het dagboek van haar leven bloemen fleurden altijd haar huis door kind of vriend met liefde gegeven De winter met zijn te korte dagen verteerde zij niet zo goed zij…

Ik herinner me jouw ogen toen je op het bed zat hoe ze keken in die van mij je lippen glimmend nat overwogen me te zoenen en kwamen dichterbij we voelden ons vrij in jouw vier muren en je bed hartstochtelijke vuren tot en met het einde ik moest gaan maar ik wist dit houdt niet op dit blijft bestaan Ik droom een soort dagboek vol…

En geen zonsondergang om tegemoet te rijden, geen dagboek om in te lezen. De uren volgen zich genummerd op. Sterrenstof! Een kamer vol van sterrenstof!…

Zoals het gebeurt, vermaken wij de herinneringen, zo is de barre tocht, rechter – linker hand ineengeslagen onbeholpen religie uitgevoerd, waarin menig dagboek is verbrand, verhoedt de werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht…

Zoals het gebeurt, vermaken wij de herinneringen, zo is de barre tocht, rechter – linker hand ineengeslagen, onbeholpen religie uitgevoerd, waarin menig dagboek is verbrand, verhoedt de werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht…

het was midden in de nacht, de heldere maan verlichtte, mijn levenspad maar ook mijn dagboek, waar ik trouw mijn dagen in verhaalde want dat beschouw ik als mijn plicht. zo geheel toevallig of moedwillig, dacht ik plots aan jou, de gedachten kwamen uit het niets, over hoe het vroeger beter was.…

Ik ben niet bang, herken kaftan en kaft het handschrift dat verbonden mijn hart ook zijn dagboek uit en begrijp de manier waarop zijn delen zo gedeeld als geheel de getallen en letters samenkomen dit jaar. Beleef uren en deze nacht het weerlicht.…

ze bracht in de ruimten die mijn hart vulden met gemis jonge nieuwe scheuten tot leven met minuscule, ja bijna onzichtbare prentjes uit haar zo fragiele album of, het had ook haar dagboek kunnen zijn ze bracht de leegte waarin ik me telkens verstapte terug naar de vaat waarvan het schuim worstelde met mijn vingers naar een teil met water…

verdiend Is mijn ziel straks als een vlinder Het laatste maal met familie Straks voor altijd verdwenen Nu de laatste keer dat ik ze zie Een laatste liefdevolle blik voor diegenen De witte kolk komt dichterbij Geen weg meer te vluchten Geen beweging mogelijk voor mij Niks te doen dan m'n laatste zucht te zuchten Mijn nieuwe dagboek…

Ik houd een dagboek bij Daarin schrijf ik elke dag Mijn gevoelens over jou Die ik je niet vertellen mag Elke avond voor het slapen Neem ik een klein moment Fluister zachtjes in woorden Hoe belangrijk je nog bent Schrijf zinnen vol emoties Letters vol liefde geschreven Over intense leegte die er is En de tranen in mijn leven Vertel…

onvermijdbaar aan de staart ook hadden jockeys moeite met de vaart het rode kruis moest dikwijls hulp verlenen waardoor m’n kans op rijkdom was verdwenen op Duindigt heb ik nog geen sou vergaard nog triester staat het met m’n liefdesleven de ware kruiste nooit mijn levenspad ik deel mijn bedstee met een zwarte kat geluk wordt in mijn dagboek…

voor neel zonlicht vloeit in amsterdam over de rivierenbuurt tussen uitgelaten kinderen streelt de schoolmuur de letters van haar dagboek in kleuren van wolkenluchten waar anne zo graag naar keek trouwens ook niet anders kon zij verdween voorgoed met de ziel van merwedeplein en jekerstraat een trage dodelijke stroom op deze dinsdag…

Maar nu ik zesenveertig ben lees je aan een stuk door het volledige Geheim Dagboek van Hans Warren, wat ik je graag cadeau deed. Mijn leven had net zo goed meer kunnen zijn, dat geldt voor de meesten, heb ik ontdekt, we zijn in wezen geen tragische uitzondering. Het liefdestekort is van allen. Join the club.…

Met dagboeken in je nachtkastje en memo's dat en wie wel of niet de dood had weerstaan, met bundels met namen en herinneringen over mensen die met een groot hart deelden. Muzikale ritmes met schijnbaar gemak toverden uit losse pols je wangen rozerood konden kleuren.…

Mijn hart hongert naar leven dat ik uit de dagboeken alleen niet aan mijzelf kan geven.…

Terwijl jouw handen het leven afsluiten Tel ik de rimpels die de jaren hebben ingesleten Die rimpels zijn je herinnering Jouw getuigen, dagboek en geweten Ze vertellen van een broze, sterke vrouw Met een kinderloze zoektocht Naar religie, gerechtigheid en geluk Van een mens dat voldoening In het simpele zocht Kleine eigenaardigheden WCblokjes…

ontkomen, telkens loopt ik tegen het telraam van de tijd door vlijt en menig overdaad het kind in de keuken eet niet uit mijn hand, zelfs blikken trommels heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam spelt ze de uren in de wasem van het raam, daarop is haar echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want ik ben het enige dagboek…

vandaag is de dag dat jij twee jaartjes telt nieuwe dingen ontvouwen zich buiten box en ledikant ik wens jou pret en plezier met die malle gewoontes van de oudere mensen die wat niet mag jou leren ik wens je een dagboek dat herinneringen stapelt van geluk, vreugde en gelach voor als je later terugkijkt met een papa en een mama zo…