Alle inzendingen over uiteen gaan

Aan mijn voorzichtige voeten dwarrelen ze voorbij sterrenstelsels in schemervelden ze vallen stralend uiteen om opnieuw te verrijzen in het universum van naderhand Twinkelen past alleen in duisternis en in witte pronkgewaden door onzichtbare straalstromen spatten ze als kiemen uiteen Het afleggen van het oude leven om te herrijzen in…

hij haar vraagt zal zij gaan en blijven staan voor die haar dat vroeg…

Samen kwamen ze aan het pad geen schaduw bracht hun doel uiteen welke stappen welke richting gaan, de aanzet, een beeldige verschijning doet hun aanwezigheid kleuren.…

werd gehouden - Desintegratie die als bevrijding Voelt, maar die ook mijn eigen Identiteit in stukjes Uiteen laat vallen…

zou ik haar vragen om in het terra van de dansende coulissen, geuren parfumerend langs de Arno, mee te gaan naar Piazzo della Signoria gevels met witte luiken zijden jurken, losjes en nonchalant over de schouders, bandjes zichtbaar, glimlachen neergelegd in marmer waar pioenrozen uiteen vallen, de maan zijn sikkel kwartiert…

laat ons gaan..ver..uit elkaars leven. Laat onze "liefde" zweven.. Als een luchtbel, hoog in de lucht. Kijk, zei zij,..met een verlichtende zucht... ...onze luchtbel spat uiteen... voel je die druppels om ons heen..? Dit is ons laatste restje verdriet.. want meer dan dat.. was er niet. ...hij begrijpt haar wel..…

De klok knipt door de ganse dag verdeelt hapklaar bros in brokken ‘t zijn voor vele levens breuken vol vierkwartsmaat als dans of duet een laatste traan trekt traag een spoor spat gevallen tot slot uiteen zuchtend zwevend ga ik dan heen wat was het waard was de waarde van wat ik daar heb nagelaten onbetaalbaar mijn tijd…

' Schreeuwde de druppel nog voor hij op mijn hoofd uiteen spatte En ik liep door alsof ik niks had gehoord Want zo ben ik Soms ben ik doof…

Ik zal sterven in eenzamen wateren Schreeuwen van pijn in de branding Uiteen getrokken worden door de stroming en een eenzaam en nutteloos bestaan hebben…

Une nuit de Mai zong je in te verleidelijke kristallen van mauve En rood scheurde jij mij Als een der wellustige Mainaden in scherven uiteen als een weerloos bloot in een bloedig bed van bederf Ik spatte uiteen in abstracte lusten zoog beelden die ik enkel kende uit een vage en sneeuwwitte droom Het kostte je geen drank…

Bij kleuters klinkt geknars en geween : hun favorietengroep valt uiteen. Studio 100 is niet verwonderd : die trutten waren een blok aan hun been !…

nooit meer uiteen Jij en ik zijn met elkaar voor elkaar Jij en ik; op het eerste oog, Meteen…

Ze zwaait met haar fonkelende staf en wil gaan toveren, maar... De zon verdwijnt achter de wolken, mijn droom spat plotseling uiteen, want heel even waande ik me, die prachtige fee in de zee.…

ik heb stilte hart gegeven voor dagen en weken een veilige schuilplaats tegen woorden die zich steeds herhalen in torenhoog stapelen zonder uitzicht te geven op een nieuw perspectief uiteen vallen om weer stof te kunnen geven voor hun eigen replica’s een plaats waar letters hun nieuwe fundamenten gaan leggen die in begrijpen…

Later Die morgen lijf vol lust 't Verdriet van uiteen Met gebiggelde, maar bovenal zoute Tranen die blijven gaan hoewel 't tempo door verstening wordt vertraagd Slechts ten goede Daar in genevelde dampen zonder gloed Weerschijn dus voor altijd in krochten schuilt…

wit naar zwart in éénn keer ben ik kletsnat en spat mijn schilderij uiteen door een wolk die zomaar verdween.…

de tijd is de wind die blaast en uitsterft in donker water een gaan zonder terugkeer het onoverwinnelijke valt uiteen een gaai vliegt krassend langs de takken uit het ijzer dwarrelen vonken neer het geruis van koude populieren een zwarte sluier strekt zich uit over de aarde en bedekt haar met bitter as uit de wolken kruiken gevuld…

Golven spatten uiteen, bedekken mijn gezicht. De zilte smaak, van tranen, van water. Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

de westenwind scheurt over de duinen wolken uiteen het land wil blauw en een gouden zon hoopvol kijkt de badgast een vakantie tegemoet…

Wendy is van een dochter bevallen Het kabinet is uiteen gevallen Gouden plakken in drietallen En in de zee, zwemmen nog steeds hordes kwallen!…

De causses zijn hoog Haar erosie diep De rivier is daar vol en woest De keien hard De forellen in 't dartele water Ze blijven Ik kom en zal weer gaan Die beweging is echter zover uiteen In tijd Gemis van een stem Een heldere lach De wenkbrauwen gemaakt gefronst Het lukt je nauwelijks Het is een herinnering Nu ver weg Die afstand en…

Van deze wereld zit ik te dromen en zou het willen geven aan iedereen maar als ik wakker ben,en mijn ogen open spat heel die mooie droom voorgoed uiteen.…

vuurwerk spat uiteen in bont gekleurde kringen als de herinneringen van vandaag worden ze langzaam vaag - en morgen, morgen zal de merel weer opnieuw gaan zingen.…

Later die morgen lijf vol lust 't Verdriet van uiteen Met gebiggelde, maar bovenal zoute Tranen die blijven gaan Hoewel 't tempo door Verstening wordt vertraagd Slechts ten goede Daar in genevelde dampen zonder gloed Weerschijn dus voor altijd in krochten zich schuilt…

ach, praat me niet van wolken in de hogere sferen die schaapjes zijn te mak om daar te kunnen existeren ze hebben nog geen poot om op te staan vloeien zo uiteen en laten zich door wind oplossend gaan wil je echt met sterren gooien schepper spelen, het heelal ontplooien zwarte gaten vullen en de nova's laten brullen in hun stervend…

blaas me weg als een veer spat uiteen opgeblazen trots bellen zo groot en toch teer 1984.…

In de nacht kwam hij hij vond zijn weg moeiteloos hij bleef en voelt als brandnetels vernietigt alles op zijn weg de rots spat uiteen laat me laat me toch.…

Waarom ontwijk je dan mijn ogen, kijk je me niet aan, ik voel me voorgelogen, je zei dat je nooit zou gaan. Maar ik heb nu dat voorgevoel, dat je me gaat verlaten, je hebt alweer een ander doel, het is voor het laatst dat wij hier nog samen zaten. Zal er dan ook geen afscheid komen? blijf je zwijgen over je verdriet?…

Rimpelend wateroppervlak Draaiend bewegen Af en toe een luchtbel Langzaam verdwijnen In diepte en duister Laat los Laat maar gaan Het is goed zo !…

Soms zou ik willen vertrekken Verder dan ogen kunnen reiken. Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…