Alle inzendingen over verdergaan

een ijskoude golf omspoelt mijn voeten en brengt mij weer bij zinnen terug naar de realiteit verdergaan nu , zonder jou mijn leven herbeginnen…

afscheid We zijn allen door eeuwigheid bedrogen Ik weet: we moeten verder de weg gaan die voor ons is gelegd Waarom lijkt de mijne zo eenzaam Sta ik alleen voor dit gevecht We zeggen: nooit zullen we vergeten maar de waarheid komt met de tijd we weten dat het zo zal zijn we zullen verliezen zonder strijd Ik wil gerust opnieuw beginnen Verdergaan…

Ruim baan, en weet: Wie stilstaat kan ook verdergaan. ---------------------------- uit: 'Zwijghout', 2000.…

Wees niet bevreesd, God is je nabij Hij laat je nooit alleen verdergaan En blijft jou in Zijn gunst gadeslaan Hij zegt steeds: “ Kom maar tot mij”. Wees niet bevreesd, geloof in Hem Die hemel en aarde geschapen heeft En nog alles onderhoudt wat leeft Luister dan maar naar Zijn roepstem.…

het schuren van tradities en verwachtingen ze lieten ons op vakantie gaan maar we liepen over strak gespannen zenuwen te genieten van het uitzicht over de baai waar mensen ongedwongen plezier hadden zonder gif in hun bloed In de buitenwereld is hij een vriendelijke man ik was zo verliefd Ach Kaja, kleine Kaja hoe lang nog zal ik zo verdergaan…

Maar hij moest droevig verdergaan: het zwakke hart, dat nog niet wist, wel opmerkte de tuingeluiden in mineur: Bruder Martin, schläfst du noch? Hörst du nicht die Glocke? Hier begon de angst van negen symfonieën en de dood.…

Wees jij onze gids Ik moet nu verdergaan, 't is tijd.…

Je bent mijn man, JC, maar hebt mij nooit bemind Het was of ik als non aan houten kwam te hangen Je zweeg me dood en hebt voor mij nu afgedaan Ik ben het wachten moe, wil solo verdergaan Ik ben wel oud, maar mijn habijt ga ik vervangen…

slechts pijn en het verdriet van leven niets voldoet aan de verwachting geen mens beaamt de zin van mijn stom bestaan ik weet het is 'normaal' en ieder mens vindt hindernissen maar het blijft raden, het blijft gissen tot hoever je moet gaan ik blijf het liefste hier op deze plaats niet vooruit en niet achteruit 'k wil niet meer verdergaan…

Zo wil ik met jouw verdergaan Nog onmetelijk ver en lang: Onze handen vaak in elkaar Onze lippen steeds weer op elkaar Onze boosheid soms tegen elkaar Onze liefdessappen heerlijk geurend door elkaar, Onze tranen aanwezig voor elkaar Onze voeten altijd op de eigen weg…

kantelen en een ophaalbrug opaalblauwe stenen vloeren verlokken mij ook mijn paard en duiven worden aangetrokken in't midden van een grote zaal een blonde fee zo goudblond, zo mooi een duif gaat zitten op haar arm ze wenkt in een ogenblik sta ik voor haar een woord van u, o lieve fee geef mij een leven in uw leven laat ons samen verdergaan…

Soms hoeft het eventjes niet meer en verlies je de zin van het leven Langzaam stroomt de energie weg en toch blijf je steeds maar geven Dan moet je stoppen en verdergaan mensen en dingen achter je laten Het gevoel terug vinden van ooit het leven zit soms vol met hiaten Zoek evenwicht en rust van binnen wat je ergens op je weg bent verloren…

Geschaafde knieën, te vaak gevallen; Leren verdergaan tegen beter weten in, Schichtig omzien, naar mogelijke omstanders, die bedekt plezier beleven; Aan leed wat anderen pijnlijk ondergaan.…

Het jaar 2000 Komt toch ongemerkt als In 1993 De wereld verrassend zal verdergaan.…

Het water stroomde aan Geen druppeltje werd er gemorst -Nou ja, wat spatjes op de borst- Zie daar: De Oceaan Het nieuwe land dat zo ontstond Lag nauwelijks één tel braak Het kiemde rijk aan boerenbont En strooide vrucht en zaden rond Ter schoonheid en vermaak Jahweh bekeek de klus voldaan En zei: ~Wat ik vermag Dat noopt beslist tot verdergaan…

een echte vader die weet wat hij doet ik droom dat ik, als een orkaankracht vernielen kon dat verwoestende jaar toen die storm kwam in ons leven en jij jouw liefde gaf aan haar ik weet dat al die mooie dromen nu moeten ophouden met hun bestaan want jouw droom....die leidt een ander leven die wil met ons niet verdergaan…

Hoe moeten al die familie's nog verdergaan? Al die mensen rennend over de straten.. Vluchtend voor hun dood.. Niemand van hen, had deze wereld mogen verlaten.. De wereld veranderde in één grote schaduw van rouw.. Iedereen vol angst en verdriet.. We zagen zelfs beelden van springende mensen vanaf dat gebouw..…

Ik zie mijn leven voor mij staan, voel de leugen van mijn existentie en het bedrog van het daag’lijks verdergaan. Hijgend had ik alles willen bekennen: hoe de dagen in elkaar vervloeiden, hoe pijn mij soms verteerde, hoe diep ik ben gezonken en ten slotte aan alles ben gaan wennen.…

Ik mocht jou leren kennen in deze tijd; jij zal altijd verdergaan, blijven bestaan in mijn geschriften.…

rotsen dus veel steen ik voel ineens daar moet ik heen het is een panoramapunt, kijk om mij heen al kijkend zie ik vergezicht voel een heel intens gedicht vol weemoed en vol droefenis vraag me af, waarom dat is al zoekend staart het licht mij aan waarom, waarmee is het begaan ik blijf hier daardoor heel lang staan hierna kan ik blij weer verdergaan…

Zou het helpen, zou het ogen en oren openen Of zouden we ook dan schouderophalend verdergaan En denken het zal wel, we slikken gewoon die waan Totdat het onszelf treft, dan is het met de STILTE gedaan.…

achtergebleven is achter de deuren van de veelgekleurde wanen die mijn leven tekenden Niemand draagt de schuld Niemand is de oorzaak Niemand weet het Ik vertel het je alleen Het is allemaal herinnering en heeft geen zin in dit web te blijven hangen Nu is mijn bestaan Gedragen door de Wind Staande in de Kracht Van het Eeuwig verdergaan…

En met Herman van Veen en Tineke Schouten kon de stad in deze traditie verdergaan. De Nederlandse letterkunst kende in Belle van Zuylen en Gerrit Achterberg Utrechtse schrijvers en dichters van een grote waarde en heden met Ingmar Heytze behoudt de stad binnen de letteren zijn plek op de aarde.…

elkaar Met woorden en gebaar Dan denk ik even Zal ik je toch wat aandacht geven Jij luisterd En er word nog nagehuiverd We komen weer wat dichterbij Met zijn tweeën zij aan zij Ik vergeef het jou Jij denkt er nog over na nou Je zou zeggen het wordt niets meer En het gebeurt keer op keer Jij vraagt aan mij wat ik wil Met jou wel verdergaan…

mag op een bankje aan de overkant om daar te kijken en te volgen wat jullie eigen cracks nu doen het leven kent geen vacuümpomp die ons jouw afscheid afweren kan toch blijf jij eeuwig in en bij ons als familieman, vriend en zanger een man van kennis en van zorg en de samen beleefde avonturen blijven ons gekoesterde pagina’s bij het verdergaan…