Alle inzendingen over verpand

Woonde ik maar in een oud huis zonder opsmuk met gammele kasten, bedden, ramen en kieren, waar soms muizen door kwamen maar ook de zoete geur, van vergeten geluk Nee het is nieuwbouw waar ik in woon strakke hoeken, tafels, wanden alles volgens een uitgemeten patroon ik kan er mijn hart niet aan verpanden Doe mij een pittoreske boerderij…

Ik die de woordjes vergelijk met de Macedonische geleerd in een veel vroegere tijd de Balkan, waaraan mijn hart ja nog steeds verpand…

'k Heb u mijn hart verpand. Mijn taak vervulde ik blijde Waarheen ook plicht mij riep Uw geest was 't die mij leidde; Daarom vergeet 'k u niet. 'k Hoor nog de lieve, hel're klokjes Bij zinkend avondzon Als schaapjes keerden van de heide, En moeder met ons zong.…

De dorpeling Is met zijn hart verpand Aan daar waar hij geboren is Hij kent De weilanden De vergezichten De boerderijen De kerk De oude school Hij is getrouwd Met zijn vroegere lief Dat is zijn hartendief Zijn maat Die dezelfde taal spreekt De kern van het dorp kent Niet gauw met Nieuwe ontwikkelingen meerent Ontzag Heeft Voor dat…

te weiden Deswegen schiet ik vol bei lach en traan Geplengd door dezen doch meer nog door genen Aan gene zeide van de overkant Der styx waarheen de zwaan van tuonela Bij charon met twee zilveren floreinen Desteids haar stervensuur aan had verpand…

Ik zie het meer als wondermetgezel met zelfgekozen en geheime codes het magic touchscreen als een wonderlamp van Alladin, Alice in Wonderland een jonkvrouw met haar polychrome grillen kaleidoscopisch, wat ze maar zou willen In een woestijnlandschap als een nomade heb ik mijn hart al drieëntwintig jaren verpand…

t Debacle van deze dag is het noemen niet waard, er is geen grond om het op te leggen, zijn handen laat hij ook vandaag gewoon zijn handen verpand aan zijn lijf bloot van aard ontspruit nieuw leven.…

Als een hart reden geeft tot spreken heeft Piggelmee hem er al aan verpand. Zo'n kabouterman wordt met node gemist; wanneer die van het ene op het andere moment uit zijn woonomgeving wordt weggegrist.…

't Heeft wel vierentwintig uur geduurd En op het lege blad getuurd Gelukkig was ze nog niet weggegooid want 'k voelde zonder haar me flink berooid gewend zo aan het spiegelen met haar bijkans waren we een trouw en innig paar En toen, opeens en in een Brabants boerenland zei ze me welkom als van hogerhand en ja ben nu opnieuw aan haar verpand…

Mijn lippen aan het glas verpand Al sinds je bent verdwenen. Je nam wel snel de benen: Ik krijg mezelf maar niet vermand. Jouw weg was glad Mijn ogen nat Ik zag je amper gaan mijn schat. En nu ik naar mijn woorden zoek, Voel ik het vallen van het doek. Hoor me zachtjes wenen Om alles dat ik had.…

Het glinsterde en glom vandaag in het firmament het lot is er geland en heeft er eventjes wellicht onverplicht toch heel kort een hart verpand tussen de seringen en sneeuwklokjesboom aanbeland. Oh mensenkind met je smalle snuit liefde komt er soms op die tedere manieren uit.…

Toen ik jou daar in het gras had gevonden, begon ik mijn eerste zonde, mijn hart was verpand, door liefde overmand overviel het mij daar te stonde mijn muze was toen geboren kon haar met mijn muziek bekoren hoe ik haar ook schreef, in mijn handen wreef, voelde ik me toch verloren jouw leven was daar, ik hunkerde almaar van jou in mijn…

Een vruchtbaar zacht weidegroen landgoed in liefde verpand aan veel harten speelde een eenling veel parten die sprak zonder vriendelijke groet hij omheinde de wei en zijn boze tong zei dit hier is van mij de menigte raakte confuus en verstoord besloot toch een beetje verbolgen “we zullen uw voorbeeld maar volgen” palen ze werden de grond…

Twee mannen mannen die hun weg vonden in een nieuw ochtendland praten over hun toekomst na al wat in de vreemde door hen werd verpand. Twee mannen vergeten soms heel even hun nuchtere verstand, wanneer zij hun hart voelen kloppen voor het moederland. Twee mannen, zij overleden ergens in een vervreemd land.…

roekeloos zwerven zonder toekomst met een vaag verleden vertrouwd met de brand van zon jenever maar zelden ontheemd en soms gekweld door het zout en de pijnen van schepen van hout en mannen van ijzer de zee beweegt als een groen kleed op schuim geweven plooien zuigen vol leven breken ongetemd langs smaragden ketenen in gedachten is hun hart verpand…

Leert het je vanuit de onmetelijkheid van het wijde land waar jij wel of niet al schouwend je hart hebt verpand. De prachtige sleedoorn die je ziel kan verwonderen als kind naast wat al is bezoomd waar je ziel al van had gedroomd.…

verschiet waar menigeen wel wat in ziet De koude winter geeft gezelligheid waarbij je tot gezelschap bent bereid Met aan 't eind't oud en nieuwe jaar en aan goede voornemens is geen bezwaar Gedreven door 't winters leven dat ons zowel kou als warmte geven is 't genieten van 'n sneeuwsprookje in 't land waar we ons hart aan hebben verpand…

Kon zij het zich uitbreidende stadspark met hertenkamp zelfs niet gratis aan de gemeenten Zuilen en Utrecht verpanden. Gedurende de crisisjaren verschafte het stadspark aan de bevolking werk; ging het 'het Julianapark' heten in de omgeving van de Oranje kerk.…

wist ik niet wat het was, jij hebt mij altijd geboeid Maar al vroeg wist ik dat het onmogelijk zou zijn Hoe graag ik dat ook wilde, vasthouden kon ik je niet Jij was eerder een vrouw dan ik een man kon zijn En daar ging je, voorgoed, naar een ver land Op zoek naar geluk, naar vrijheid en gebondenheid tegelijk Je had je hart aan een Italiaan verpand…

Zij had haar hart aan een ander verpand, in een klap verpletterde ze mijn waan. Zo te zien gaat al het verdriet hand in hand, mijn God wat heb ik toch misdaan?…

O Zeus, o Hera, sta ons bij straks drijft Deucalion voorbij het roer ligt stuurloos in mijn hand mijn klauw heb ik aan 't lot verpand Nochtans heb ik één hartewens breng ons naar het theatermens Maestra Felice is haar naam geen pauper maar Napolitaan Zij's inventief als nooit tevoren zoekt voor haar stuk nog tien tenoren zij kan echt…

Het klinkt ongeloofwaardig want eenieder prijst z’n lief de hemel in, maar ik heb echt mijn hart verpand aan een godin. Met mijn nuchtere verstand laat ik me niet gauw bekoren, maar degene waar mijn hart voor brandt is echter echt goddelijk geboren.…

de druppels van de troosteloze regen In een kleurrijke regenboog tot een harmonieuze zegen Je begrijpt de ware essentie van liefde warmte en genegenheid zo prachtig Het kan niet anders of het komt op je levenspad alleen heel krachtig En anders niet Omdat de ander dan de bijzondere waarde ervan niet ziet De gelukkige aan wie jij je hart verpand…

dat hij Vaders beeldtnis uitdrukk’, in de oprechtheid van ’t gemoed; in de gaaf der eedle Dichtkunst, op rechtaarde deugd geplant; in de zwelling van dat hart, aan de liefste gâ verpand! Ja, mijn broeder! Moog dat telgje, opgegroeid in ’s hemels gunst, uw gebied steeds meer verbreiden in het Godlijk Rijk der Kunst!…