Alle inzendingen over vervuld

Een prijs van niks voor een vervuld verlangen, Haar schoonheidsideaal: twee appelwangen.…

het licht in mijn ogen raakt langzaam vervuld  met duisternis het spijt me voor dit gemis.....…

het verhaal van mijn leven in één wens geschreven vervulde dromen oeverloos vergaan zachtjes mijn verdriet in vloeiende tranen stil is de pijn als wanhoop schreeuwt in gekregen tijd door liefde omringd waar dromen zelf als leven vergaan…

Je ogen verward vervuld van verdriet pijn in je hart je trekt het nu niet Strelend over je lokken wordt mijn hals langzaam nat van jouw snikkende schokken huil maar uit, lieve schat Voor jouw diepe leed heb ik dan geen medicijn maar wel de belofte gereed dat ik er voor je zal zijn…

Nee, dat geldt slechts het Catalaanse deel En buiten de arena's mag nog veel Ze zijn echt niet vervuld van dierenrechten Men wil slechts een - schijnheilig - statement maken Om de rest van Spanje in de ziel te raken…

mijn ogen tranen en de lucht is vervuld van zoveel bloesem de wind jubelt om mijn oren brengt het zaad bevruchting en leven ik nies in een wolk van kleuren die de velden verspreiden ik vervloek de maaier en prijs de wilde bloemen die mijn ziel ontroeren…

Ik til ze op mijn schoot en span haar snaren tot ze kreunt en trilt zoals ik wil dan  streel ik haar strak  gepolijste lendenen Ik  verstevig mijn greep en ontlok akkoorden vanuit de donkerte van haar buik tot heel de kamer  is vervuld van haar geluid dan pas demp ik haar snaren    …

Ik lag daar in het gras en zag mezelf in je pupillen je ogen, je lach, jij dichtbij mij en je vervulde me, omhulde me onze zielsliefde die zo woordeloos kan doorvoelen, hoe je me ontbangt en ik toch oneindig mag bedoelen kan zoeken naar woorden hoe dit alles, alles, zo groots en fijn hoe het kan voelen hoe liefde kan zijn…

Dan vangt zij de fonkelende ster die nog nagloeit op haar kille blauwe handen nog vol van licht, zuiver als kristal en zij spreekt haar wens zonder woorden Haar hart is vol van eenzaamheid in de zwarte kille nacht wanneer haar wens niet wordt vervuld en zij zal sterven, of breken van kou…

Droom van genegenheid, van vervuld verlangen en opgegeven strijd. Droom van vriendschap, van verdwenen rangen en de laatste stap. Droom van dromen, van niet alleen te staan en onbevreesd komen. Droom van staken, van vredig slapen gaan en kalm weer ontwaken.…

Herfst en winter vervulden mijn hart. Nu voel ik lente en zomer in volle pracht.…

kiezels zijn te gek om bloemrijk vervuld nazomers te betreden niets gaat er werkelijk niets boven zwijgen en dan wandelen over het slingerpad langs de amstel elke stap die je zet hoor je jezelf knarsen niets hoef je te doen dan het in lucht verheffen en laten dalen van je schoen…

Onrustig is ons hart, dat is geweten: vervuld van zorg en pijn, verdriet en rouw; we zoeken naar beschutting bij de kou en worden door de liefste zelfs vergeten. Maar er is Een die ons wil dragen altijd voort; onrustig is ons hart, maar er is ook Gods Woord. Op het feest van Augustinus, van wie die aanvangszin heel bekend is.…

hier weet ik me gedragen in deze paradijselijke tuin stilzwijgend vervuld van euforie vergeet ik al mijn vragen hier in dit lommerrijk waakt de zon als een gevierde vorstin hemelvogels schakeren, flatteren als oogappeltjes tussen het groen hier is waar ik bemin me met het leven verzoen *Beeldentuin Dehullu*…

nog nooit zo vaak gehuild om niet begonnen liefdes zelf bedachte illusies gevoelens van verlangen nimmer gestarte relaties van onvervuld geluk toch blijft de glimlach en het hart geopend met deemoed en geduld de weg bewandeld vallend doch volhardend de wens wordt eens vervuld…

ontkleed in winters tij Vervuld in zomer overschaduwd terrassen diepgroen tot in de kruin Ik ben blij dat ik over bomen ook vrijelijk kan bomen.…

Geraken wij beneveld en vervuld door onze insluitende haardvuren? Vlaanderen huldigt zich in mist.…

Onbezonnen in een waas van naïviteit Vol van verroering raakte ik mezelf kwijt Stukje bij beetje gaf ik mezelf aan jou Vervuld van liefde en bovenal trouw Mijn kwetsbaarheid getoond zoals nooit tevoren Innige warmte, tederheid ik was in jou verloren De passie vurig en vragend om meer Het pijnlijke afscheid telkens weer Het emotiespel fel…

Hoe ben ik altijd weer vervuld, verlaten: Vervuld van liefde en hoop en schoon geloven; Verlaten als mijn dromen mij begeven. Maar dan komt, o Natuur, langs alle straten, Uw kracht, uw groei, uw dreiging, uw beloven - Hoe klopt mijn hart van nieuw, van eeuwig leven.…

In die warme kleuren als een mooi tapijt vervuld met zoete herfstgeuren. Paddestoelen steken hun kopjes uit de grond dwars door die bonte deken. Al dat rood, bruin en geel ik houd ervan zoveel!…

Droom van de passie Vlucht door de nacht In beelden gevangen Waar jij naar me lacht Schijnsel van de maan Mijn dromen verlicht Glinsterend van liefde Streel ik jouw gezicht Sterren zo intens mooi Vervuld van tederheid Kleuren mijn verlangen Ver van de werkelijkheid…

Om omarmd te worden gezuiverd te worden weer heel te zijn vervuld te zijn los van de tijd verlost van de spijt de liefde te geven in wijsheid te leven het is niet gewoon het lijkt soms een droom dat zij er toch zijn en altijd dichtbij zijn dan bekruipt me de gedachte starend door een traan ik moet in een vorig leven iets bijzonder…

Het warme gele licht van gouden bladeren vervuld, verstilt en nodigt uit tot peinzen over eindigheid.…

Alles wat ik zweeg en riep zou er duurzaam vervuld van zijn. Ik zou er niet aan denken haar te wensen. Zo'n ziel die je nog eens verkopen kunt. ----------------------------------------------- uit: 'Te voorschijn schommelt het heelal', 1988.…

Welkom herfst-fee Je zet me in vuur en vlam met je mooie kleurentooi het late zingen van de vogels nog zo mooi Het ruisen van de wind door je bijna naakte takken De wazige zon die mij 's morgens wakker kust liefdevol als een minnaar vervuld van verzengende lust…

Nog een poosje geduld, dan wordt die wens weer vervuld!…

Tussen de stromen van het leven door stuur je jouw schip dat wordt meegevoerd en heen en weer geslingerd geduwd, geketend, getrokken, gebogen, gedreven, gedragen vervuld, ontroerd, verbaasd, gevonden, verloren, vermaakt stuur je als een rivier meandert door de stromen van het leven heen…

Ik ben een ballon aan een tros mensen met touwtjes zwaartekracht bijeengebonden in een knoop van navelstrengen: de aarde Mijn opgeblazen hoofd denkt zelfstandig te zijn, waaiend in een eigen stukje hemel (een fantastisch bestaan ..boven alle verwikkelingen ..in de knoop) zo vervuld van alle sensaties dat ik ze niet door wil prikken…

Ik kan niet wachten in de trein te stappen, Voel me vervuld van tintelende lente En hoop dat straks een lekkere agente Mij preventief op iets wil gaan betrappen.…

in de adem der stilte sluit ik mijn ogen die laatste zucht verhult alle pijn door liefde gegeven vervulde dromen aanvaarden het heengaan naar ooit weer terug waar die laatste streling mij eeuwig beroert sluit even jouw ogen aanvaard mijn dood…