Alle inzendingen over wrok

Ja het is waar, de tijd heelt alle wonden Dat weet je nu is een voldongen feit Na jaren ploeteren ben je ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan…

In haar bloed dreven ijsblokjes (“Bloody Mary”) Wrok nestelt zich en gloeit en wacht Zij wordt volslagen knetter Nu ze haar vijand ontwijkt. De vrieskou van de stem Vuurwolkjes in de vuist. Ah tergende klok. Haar lenden worden stram van verwaarlozing. De vrieskou van de ochtend Kevers kruipen door mijn aders.…

doordacht Je wou al eerder weg Maar wist toen nog niet hoe Het vechten was je zat De ruzies allang moe De dag die weer bewees Hoe eenzaam leven is Zonder jouw aanwezigheid Die ik zo node mis Ik hield zoveel van jou Je weet niet half hoeveel Het is verleden tijd Je nam je eigen deel Ik kan nu slechts nog dromen Mijn pijn werd tijdelijk wrok…

Het onverbiddelijke geloof heelhuids ontsprongen Leven met een lichte toets van goddelijk besef; Nooit meer een zwart en bitter einde opgedrongen, Maar zonder wrok, blijmoedig, zonder ophef.…

ik draag de zon in mij ik had haar snel bewaard toen gisteren de middag zoveel bonte kleuren trok en stil geluk in simpele bewegingen door boom en blad de oude wrok van koude winters weggeblazen had rood en goud rood en goud nergens nog een twijg, die overstijgend boud het voortouw nam om klakkeloos zijn zin te krijgen nee, ik zoek…

vader wat was je stil welke wrok heb je verzwegen wat kon je niet kwijt waaruit bestond die narigheid waar lag of ligt de eventuele spijt jij behoort nog tot hen die leerden te zwijgen die sterk moesten zijn die niet hengelden naar medelijden die het leven aanvaarden met pijn vader was dat het wat je heeft belet om te praten om te…

Ik rook drink doe verder niets lees geen boek ontvang geen vrienden denk enkel na zie geen licht voel geen vreugd geen wrok slechts verbittering val dieper en dieper tot de bodem in de zielloze ruimte begin van het einde in zicht komt dan plotseling iets is het een verschijning een woord gebaar gevoel dat mij krachtig…

Je tranen tranen tranen een waterval van overgave; je gutsend offer smelt de stenen van mijn wrok. Je bloedend bloeien ontluikt herfstgeuren van vast vertrouwen dat niet wijken zal voor snijdende kou; en koesterend kalm breek je de doornen van mijn verweer.…

nog altijd in hetzelfde gelid de tijd was ze kwijt knuffelde met woorden over jaren die waren verloren schikte weer kleertjes van een lang vergeten snit streelde hoofdjes in warm gemis er was geen vergeven in het overbruggen van tijd de schatten hebben altijd al alles geweten haar liefde kon ze weer kwijt spiegelend in ogen zonder wrok…

Al leek het nog zo mooi het is schluss, voorbij, en we moeten verder allebei zonder wrok zonder denken stil elkaar groeten. Misschien wacht een ander ons om toch nog wat geluk te schenken maar vergeten zal ik die jaren nooit nog vaak genoeg zal ik aan je denken.…

Wrok noch compassie ervoer zij terwijl hij voorbij werd gebeend.…

Wrok die oorlogsgeleerden consumeert Kleurde ook westerse grond vaak bloedrood Bracht onze ouders als Oekraïners in nood Beschaving door geweld dikwijls onteerd Welvaart delen stimuleert humane kracht Rijkdom spreiden vergroot sociaal geluk Maar dit dogma gaat vooralsnog niet stuk Solide vrede vraagt militaire macht Ooit was er in Europa…

Maar als we de achterdocht, wrok, zwarte gal door helder en rustig vertrouwen vervingen – zoveel als maar kan, elk moment, overal – in plaats van misnoegd ons de handen te wringen, wie weet of de engelen weer zouden zingen een vreugdevol lied voor een kind in een stal?…

Hoe koud het eenzaam hart dat niet meer slaat voor medemensen met pijn leed en smart niet voelt diens verdriet in hun lijdend hart verblind slechts door zijn eigen wrok en haat.…

ik heb mijn tanden stukgebeten op de tijd in een vlaag van haat en nijd het heeft niet mogen baten in wrok kijk ik nu om door de gaten die gevallen zijn verrafelde mijn leven ging kapot aan onderhuids venijn waar ik schaduw als bestaan zag donkerden de mooie jaren uit zicht omdat ik dacht dat licht niet voor mij was weggelegd spelend…

De sterke Heiland is geheel kwetsbaar voor kleinzielige wrok, die Hem honend bijt. De man, tot het zwaarste slavenlot bereid, voelt zich één grote gloeiende brandblaar: folter- en spijkerpijnen zwellen almaar, terwijl stekende zon door de wonden schrijdt.…

Liefde is een licht, dat nooit dooft liefde overwint alles, geeft kracht liefde blijf erin geloven het leven verloopt vaak anders dan gedacht Liefde is iets geven van jezelf liefde is een kwestie van vertrouwen liefde is onzichtbaar, onmeetbaar,vaak onbereikbaar weet op wie je kunt bouwen Liefde verdraagt geen wrok liefde is het ritme van…

Zeg Lüske, ben je trots of hopeloos, teleurgesteld, vol wrok, geïrriteerd, zwaarmoedig, vol berouw, geamuseerd, verbolgen, melancholisch? Ben je boos, bedroefd of bang of blij (1 der 4 B’s), beschaamd of voel je haat of voel je nijd? Voor mij is jouw gezicht een groot zwart kruis.…

sla acht op de rapsode hij brengt het krijgslied ten gehore liederen vol wrok en wraak bravoure en bedrog laat hem zingen de avant la lettre troubadour van twistende godinnen van listen met het Troje-paard proef de kleuren van gramschap en venijn de metalen smaak van bloed en chagrijn de warme zoetheid van een liefdestraan…

Wereld, Geloof niet in de grote leugen van een Palestijnse ministaat met een bevolking vol trauma’s en een buurman die hen haat Nu al overbevolkt, verhakkeld, afgesloten van de zee is zo’n staat een waanidee Palestijnen, Laat de Westoever en Gaza zonder strijd aan Israël Emigreer naar broederlanden Verlaat zonder wrok de hel Broederlanden…

" zo vroeg Homerus peinzend in gemoede, dit had hij verder niemand horen noemen, geen zanger, dichter, troubadour of bard zou hem met Patroclus hebben verward van dit fragment in 't leven van de held, hoofdfiguur van goddelijke bloede, kon zelfs de eerbiedwaardige Homerus niets anders dan Achilles' wrok bevroeden. 15 maart…

Voorbij, ik wens dat het niet zo is, en dat je je wrok voor mij laat varen. Je hebt geen idee hoeveel ik je mis, kon ik je gevoelens maar verklaren. Voorbij, ik kan wel huilen van verdriet, had ik me maar niet zo laten gaan. Had ik mijn gevoelens maar nooit prijsgegeven, dan had onze vriendschap nu nog bestaan.…

U zoekt hun haat, hun list, hun mes, hun lood; Nooit zal hun wrok 't uw edle moed vergeven, Dat gij mij eens gered hebt van de dood, Toen 'k met de panter worstelde om mijn leven.…

een ballonnetje opgelaten losjes in de hand aan een dun touwtje glipte door mijn vingers om het vaster te omknellen met overleg te vieren naarmate wind of wat ook er aan trok terwijl het knotje afwikkelde sneden met elke ruk vezels in hunne afdruk hevige striemen tot diepe wrok toen een lichte bries opstak en onder zo maar een koutje…

Stilletjes koestert ze wrok tegen ieder die haar pijn heeft gedaan. Ze overweegt het uit te schreeuwen, niemand zal haar immers horen. Tenzij ze heel hard schreeuwt en de muren het niet weerstaan.…

voertuig halt de bestuurder bood zijn diensten aan Daarna gleden we over ’t zwart asfalt tot aan de grens van ‘t aardse bestaan Vriendelijk informeerde de chauffeur of ik de bestemming wel zeker wist Onderwijl opende hij een achterdeur en noodde mij in de eikenhouten kist Nog eenmaal keek ik over ’t bestaan zonder iets van pijn, verdriet of wrok…

Mijn ouders straalden volop en wij genoten van de superbe smaken van het eten, terwijl de bier en rijstwijn de vreugde verhoogde en wij alle wrok en ellende acuut vergaten, alsof dat nooit had bestaan. Dat is de magie van lekker eten, bedwelmende alcohol en warme entourage.…

De oorlog was begonnen door ruzie die klein begint maar van geen ophouden weet en eerzucht, koppigheid, wrok de vernielzucht van mannen Ver van het strijdgewoel vergaderen de grote landen op de ronde top van de Olympus ze drinken nectar en kijken weg in de verte hoe het verder moet De rijke steden doen zielig…

vlakken Humaan leven serieus vooruitgaat De middenklasse regeert stilaan de wereld Traag maar gestaag worden we veredeld Dat zelfs Rwanda zijn wonden likt Daar heeft ze nu even geen boodschap aan Nu haar bestaan aan dom wordt gekoppeld en ze zich uiteen voelt vallen Ooit scheen het als methode Opvoedkundig een kind afbreken Kan stuurse wrok…

Doornig van wrok staat somber, dor en grauw De distel van mijn ziel, stug-hard als hout, En in mijm'rende zelfmarteling houdt Hij vast de verre herinn'ring, wreed en trouw, Hoe eens zijn jeugd herhaalde 't hemelblauw En 't zeeverschiet, van 't hoge duin geschouwd; En nu, verschroeid en stukgestormd en oud, Kronkelt zijn wanhoop in stek…