Alle inzendingen over zuchtje

Blaas me om een zuchtje wind een diepe zucht Blaas me om En gun me mijn eigen vlucht Blaas me vooruit in de goede richting over te hoge drempels Blaas me vooruit Een stukje verder warempel Blaas wat harder en laat het tochten en laat het gieren Blaas wat harder Neem mijn teugels en laat ze vieren Blaas me op over…

wat als je adem reikt tot aan het slotakkoord je hart haar kloppen zoekt in de doolhof waar angst geen uitweg kent de moesson zich laat gelden op delen van het lichaam die je bijeen houden, verstikking in beleving en geen stem die je tot een zuchtje wind kan temmen minuten raken uren waar kwartieren vluchtig in seconden verdwijnen,…

Ik liet je alleen En sindsdien weet ik niet waar je gebleven bent Nu kijk ik overal op straat om me heen Ik dacht je te zien in een weerspiegeling van een winkelruit maar het was slechts een hersenschim En je stem, lijkt het wel, hoor ik in ieder zuchtje van de wind Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent Jij bent dichtbij Ik…

Hoge bomen vangen veel wind Meer dan kleine struikjes blazen kunnen Geen zuchtje van verbijstering Klinkt in de luwte van het Bos Hoe dan te komen tot het bloemrijk compromis? Opnieuw een groenstrook aanplanten De kaalkopjes nog een kans geven Wachten op een sluwe vos?…

dichterbij niet komen omdat de lucht onzichtbaar is alleen maar voelbaar voel maar als een zuchtje wind en het stopt waar het begint tikken op tik tak gewoon op m`n gemak onderweg in dit leven ik neem niks weg en zal niets geven omdat alles nooit stopt en niks helemaal eindigt…

Bij een zuchtje avondwind zal mij dit het beste bevallen. Ik laat de landerigheid in mij nu maar verdwijnen, als het regenwater de tuin- tegels spoelt; en een zomergevoel in mij langzaam laat wegkwijnen.…

Sleurt er zich een zuchtje wind door het hitte-trillend-groen? Ik sluimer in de schaduw van een eeuwenoude laan. De grassen wuiven zacht en losgezongen van het water stromen 's nachts de stemmen van een midzomerfeest voorbij.…

ik met kleine stipjes mee hoog vanuit mijn wolkenzee zie `k herhalingen van te veel Aan gronden neem ik geen deel want ik waan mij een goede fee Verwerp de schaduw van elk idee waar ik van droom en of mee speel Ik heb het land aan zeeën tijd en overdrijf uw stranden graag Die grenzen loos ik onbedacht Bij storm of bries of zuchtje…

Verzwolgen door het rode bruin Stap ik door een smalle poort Naar een wereld vol met schoonheid Waar geen zuchtje wind ons stoort Vergeten dromen laat ik achter Nu dit universum zich ontvouwd Ik niet langer draal in zwart Maar een verre glinstering zie van goud Ogen die bespieden mij Vrij van onrust, ook van angst Welkom in de dit nieuwe…

blauw is de lucht geen zuchtje wind in de zomer van herinnering een kind speelt zorgeloos met water wat schelpen en veel zand zacht ruist de zee zijn zonnemelodie uit het eeuwige getijdenlied pas later wordt het strand domein van dromen liggen wij uren hand in hand natuurlijk licht verbrand want wie van liefde weet vergeet waarvoor…

Een tikkeltje Engels, wat Duits en wat Frans, een half woordje Spaans en twéé Nederlands, een snuifje Chinees en een zuchtje Japans maakt, flink door elkaar, zuiver Olifants.…

Het kampvuur licht op van een zuchtje wind. De warme gloed drijft over mijn benen. Door de maan krijgt de hemel een prachtige tint. En zijn mijn zorgen voor even verdwenen. Eindelijk zomer, ik verheug me erop, want met de warmte komt ook de rust. De zon geeft ontspanning en een bruine kop. En geeft energie als je bent uitgeblust.…

Veerkrachtig geloof is een zwak zuchtje dat al dansend voortzweeft van bloem naar bloem omhoog zweeft _ de wijde lucht tegemoet waar verrassende vrijheid wenkt door ruwe stormwinden geslagen wordt vermoeid op brullende golven neerzakt onder vernielzuchtig schuim verdwijnt bijna zinkt maar stootsgewijs verder drijft lang ronddraait - tenslotte…

Zij laten van zich horen, al bij het minste zuchtje wind. Zie ontelbare pluizen als een deken, overvloedig als zij zijn bij vlagen. Het is de enige sneeuw die het voorjaar kan verdragen. Voel de donkergrijze huid als ruige tekenen van leven. Volg de weg langs levende zuilen die schaduwen van licht geven.…

Slokje water teugje wijn vleugje liefde scheutje pijn Motje regen zuchtje wind snufje peper korreltje zout Steekje blind stokje doof hoofdje stoot luisje dood Zwarte tunnel puntje licht haartje betoeterd mondje dicht Stokje lekker schepje ijs vlokje sneeuw bedje gespreid Plukje stilte spatje geluk golfje heimwee spoelt…

Toch, geen zuchtje wordt vernomen; ’t IJle loof der berkebomen Hangt nog roerloos steeds ter neer. Zo vaak ben ik kalm en rustig En word plotseling droef te moe; Tranen rijzen in mijn ogen, ‘k Word in ’t diepst der ziel bewogen En weet zelf waarom noch hoe.…

Laatste adem In de laatste fase van het leven, De tijd tikt en tikt maar door, Maar de kaars van leven is nog maar klein Het einde is in zicht, Het laatste vlammetje wordt zwakker En wordt overwonnen door het laatste zuchtje wind.…

beeld verschijnt als ik wat sta te staren naar een pagina: een Hawaï-bloes paars met rood, je lange vingers op het bruidssatijn, een hoofd waarvan ik weet dat het van jou moet zijn Ik heb je langzaam zien vervagen tot ik de ramen van de kamer sloot bang dat een zuchtje…

Een regen rozenblaadjes dwarrelen op een novemberavond zachtjes in de wind Elk teer blaadje draagt een boodschapje aan jou, die ik zo mis Een paarlend traantje een zuchtje glimlach een fluister een geheimpje dat alleen met jou gedeeld kan worden In de fluister van de schemering vliegt een nachtvlindertje heel verdrietig draagt eenzaamheid…

Geen zuchtje wind, de zee is spiegelglad in ‘t Oosten krijgt de kim een gouden gloed het doodtij hunkert al weer naar de vloed de maan heeft het op één haar na gehad. Wat grutto’s zitten spetterend in ‘t bad zeehondenmoeders passen op hun jongen een bruinvis maakt wat dolle dwaze sprongen de kiekendief is ook al vroeg op pad.…

Dan, een zuchtje herfstwind neemt het mee, dwarrelt, draait en keert en vleit zich neer op het tapijt dat vergane zomer toe zal dekken.…

Door een zuchtje wind Knakte de boterbloem Van ’t zondagskind Jong, veel te jong Maar zo verliefd Op mij en de bloem Aangedaan, gekliefd Ze was enkel in haar hoofd Waar wolken stapelden En schapen zwart werden Enigszins verdoofd Ik zag dit alles op afstand Ogen traanden, echo’s zongen Ik zocht naar bloemen in ’t land We spraken…

Het westelijk luchtje Doorgolft met een zuchtje Mijn flodderend haar. Twee zeeën begroeten Mijn kletsende voeten; Ze omarmen elkaar. Zie 't Noorderzout blinken! De zon gaat er zinken, Zie ginds in het Oost De Zuiderzee dartlen, De Maan haar ontspartlen; Zij beeft, en zij bloost.…

af met in jouw ogen die glinstering Het was doodstil op je kerkhof geluiden klonken flauw, van ver Samen bereisden we dit doolhof en nu bewoon jij een verre ster Het was doodstil op je rustplek een enkele uil kraste in het bos Ik leun maar even tegen het hek; mijn gedachten laten je niet los ‘t Was doodstil, nabij elke steen geen zuchtje…

scharen die diep trachten te kerven in de nalatenschap van altruïstische desolate decorum in ben een raaf, ongekloond zelfs weggehoond door hen die ik niet haat, maar vol mededogen hun ondergang met mijn treuzelende blik gestaag onder ziet gaan zij is een raaf, een moeder die de tijd aanschouwd zoals raven manoeuvreren op ieder zuchtje…

een boek een kaars een wijnglas de duisternis slaat toe een zuchtje oceaanwind niet moe ik reis door de ruimte trotseer alle gevaar mijn kleine zachte kustlicht brand maar kringlicht in de nacht krekel zing maar voor haal me door de nacht heen zo verglijden uren cirkel warme gloed is ‘t de wind die bomen ruisen doet kringlicht…

Een zuchtje wind waait over de zinderende zomerdag In mijn geopende handpalmen probeer ik te vangen Jouw gedachten, zo licht als een veertje, maar zo zwaar Als de zonnehitte drukkend op mijn blote schouders De oude vlonder kraakt geërgerd onder mijn voeten Zijn doordrenkte pijlers schommelen door mijn gewicht Straks zal de textuur van de planken…

onmenselijk lijden rust drie dagen in het graf omgeven door een schone hof herrezen uit de dood wandelt de levende Heiland door de bloeiende tuin bloemen geuren jeugdig sterken Zijn vreugde weldra te verschijnen bij wie Hem nabij waren en voor hen de laatste woorden van de Blijde Boodschap spreken die op Aarde zullen klinken het zuchtje…

Prevelend en fluisterend een zuchtje warme wind verdord blad dat troosteloos dwarrelend de ronding van de aarde vindt. De grond is verhit de zon verzengend heet druppels op gloeiend heet getinte huid geen water maar zoutig zweet.…

Bladeren aan bomen langzaam verkleurend om uiteindelijk door een zuchtje wind te dwarrelen op de grond Worden met een ferme haal opgeveegd weg Wat rest is een kale boom waarvan takken reiken naar het weinige licht wachtend op wat komen gaat Want eens onder invloed van warmte en licht zal het leven terugkeren en zich zichtbaar uiten…