Alle inzendingen over OR statisch OR verdwalen

De rimpeling van het water is verijsd in een meewarige statische gebeurtenis gebleven glanzend gevuld met luchtbellen worden donkere diepten aan het oog onttrokken een achtergebleven zwaan heeft imitatiedrang met vallen en opstaan bewijst hij dat de natuur verliest zijn waardigheid bomen zijn geen bomen meer gras is verstopt onder een laag…

Die wereld, ik was er en haar geluk en onbegrensdheid is ook in deze wereld door alle grenzen en beperkingen heen door al het statische en vaste verweven.…

Ik verdwaal wel eens Soms en regelmatig vaak In het leven als in dromen eveneens In dingen die ik zo graag maak Wat is dat nog: verdwalen Als het slechts verbergen is Opgaan in duizend droomverhalen Waar is de waarheid die ik mis?…

nu slechts spiegeling lang niet breed een kleine plas met de smaak van olie en de geur van rottend staal een relikwie van hemelwater ik was mij wakker in een nieuwe eeuw ik les mijn dorst aan versgevallen sneeuw tegen de stroom in loop ik tegen muren waarlangs een brede pijp die van de beek bevalt sloom in ’t droge tij en statisch…

Moeders kinderen verdwalen niet. Zij kennen de weg precies. Het zijn de wezen die verdwalen, In het woud van stenen eiken. Waar de zielen, niet gespaard, dolen rond karkassen en dromen achterna gaan tot de eiken essen zijn.…

Nooit meer wil ik nog verdwalen, in kringen gaan. Niet meer vanaf nu mijn falen steeds herhalen misleid door dwaallicht, ver geblaf. Maar ik zoek troost voor al mijn kwalen bij jou mijn lief: terug naar af.…

Waar ik het kan geven en nemen zonder er van te weten dat het niet gaat zonder een zegen Zal ik nog wel de toekomst halen of blijf ik tot mijn dood verdwalen?…

Lopend liep ik toen Te verdwalen op die weg. Ik zou het zo weer doen Ik heb zo weer die pech. Toen stond jij daar Het was in één klap raak. Het voelde echt zo raar Zoiets voel ik helemaal niet vaak. Nu ben ik terug, Terug bij het begin. Om weer te verdwalen En jou bij me terug te halen...…

door gebrek aan moed en kennis van de sterren zijn je schoenen zo zwaar dat je staan blijven moet je weet dat zij schaduw kan maken en meer water draagt dan je drinken kan maar haar tegemoet gaan kent het blind gevaar stap voor stap van haar vandaan te raken…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

Ik ken Herken Herhaal Verdwaal…

terwijl jij omstuwd door veelkoppige dierbaarheid plechtstatig in de oven wordt geschoven of kiest voor statische afscheid- positie doe ik neerslachtig de boodschappen bij AH gooi achteloos TumTum en Brie in obstinate kar denk aan verassing bij posters met verrassing eerbiedig je onbegrepen wil temidden van kopers’ animositeit herhaal…

Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem', dat soort gelul. Nee daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal.…

Ik merk het aan je doen en laten hoe het werkelijk met je gaat Soms helpt het om te praten maar soms ook wel dat je het even laat Gewoon de rust in jezelf hervinden telkens weer terug naar de balans Het leven is niet statisch maar dynamisch daarin ligt juist een nieuwe kans Verandering van bezigheden transformatie naar waar jij voor leeft…

Herinneringen dan: alleen maar flarden, flitsen of simpel statisch beeld; geen geur of kleur eraan, geen enkele belevenis van ik. Hooguit een blik van buiten af op schijnbaar vroeger zelf, die ook toen al, haar ik van eerder kwijt was. Ik ben alleen maar ik, in ‘t heden van vandaag.…

Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem' dat soort gelul. Nee, daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

wirwar van gangen, verdwalen in gevoelens doodlopende weg?…

Lekker kanoën, stroomafwaarts, zonder zorgen -- of we verdwalen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

intens raakten vingers en handen elkaar sprongen vonkjes over van huid op huid en in bewegen golfden statische elektra in laden en ontladen blikken kruisten hun boodschappen in frequentieloos wit licht uit een jeugdig gezicht met een diepte van vele generaties tijd en ervaring in tal van gewoontes zonder groeven van ellende…

Denk niet dat ik maal Of in zijtakken verdwaal. Trots blijf ik royaal.…

Op het pad dat leven' heet kan een mens soms flink verdwalen...…

Overal en altijd drempels Naar de wereld, naar het leven Overal het overleven Overal vooral het toeval Engel van het Afscheid, verdwaal in liefde /Ga voorbij, voorbij Engel van Verraad, verdwaal in vriendschap /Ga voorbij, voorbij Engel van Verwaandheid, verdwaal in aandacht /Ga voorbij, voorbij Engel van Kleinzieligheid, verdwaal in vrijheid…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik loop, ik verdwaal. Wil graag zien en ontmoeten. Ik neem elk pad waar het mooi is en vrij. Soms links en soms rechts. De wereld is van mij. Verdwalen geeft vrijheid. Vrijheid geeft kracht. Geen weg ontneemt deze vrijheid en pracht.…

Een zandwoestijn, Om in te verdwalen. Een eindeloze verte, Om mezelf in te verliezen.…

Als liefde onze gids is in het labyrint van ons bestaan dan zullen we nooit verdwalen…

een arena vol mensenbladen allen stil, statisch zij zien een woord dalen langzaam, naar benee lento nog niet rakend wel nakend een kaal woord het zweeft nog boven en dan raken zij elkaar woord en bodem vleesgeworden één Oorverdovende Adembenemende Donder! De Arena barst uit zijn Voegen Explodeert!…

Voor de buitenwereld iemand die altijd loopt te stralen, maar niemand ziet dat ik blijk te verdwalen. Verdwalen in emoties, gevoelens van vreugde en verdriet. Die vreugde laat ik zien, maar het verdriet niet.…