Alle inzendingen over Bang OR Staren OR Alleen

Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai Wij maken van beroep lawaai Zo maak ik hopen en ik graaf En ik hinnik, spring en draaf Ik ben nachtegaal en zing Zo heeft iedereen zijn ding Ik rook, dus ik ben Ik headbang, dus ik ben ook gek, dat je zo kunt ontaarden Maar ach, laat een ieder…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

de sterren het donker maakt mij niet bang het zwijgen van de nacht is angstaanjagend je laat mij alleen alleen in deze angstdroom…

Wees maar niet bang, mijn arm is stevig leun er maar heerlijk tegen aan. Want weet mijn liefd'ís echt en hevig, dus laat jezelf nu maar eens gaan. Wees maar niet bang, ik wil je niet bezeren! Alleen maar lief zijn is dat niet genoeg? Wees maar niet bang, niets kan ons één-zijn deren! Liefde komt vaak te laat - maar nooit te vroeg!…

Niet bang zijn, niet bang zijn: zelfs onder water gaat het leven door; alleen niet voor ons — een detail dat je maar beter kan vergeten. Nee, dan het grotere en diepere dat ons omringt bij het eeuwige geworstel op het droge; dat zou wel eens de troost van het hoge kunnen zijn.…

Emotie vertaald gedrag traan frons staren of lach houding stoer onzeker bang of zeker en de voorgrondtreder zedenpreker! weet alles beter maar… kent arbeiders niet `t échte leven nemen ontvangen geven verschuilt in theorieën theorie praktijk integreert niet woont in wit huis voelt zich waanzin rijk .…

Zal ik in een ledig staren Angstig dat ik mij vergis? Zal ik dom'len of ontwaken? Zal ik weten waar ik ben? Zal ik bange zuchten slaken twijflend wie ik straks herken? — Zal ik voelen hitte en koude? Zal ik horen? zal ik zien? Ach, mij arme! ach mij oude Wat zal er met mij geschien? Aanstonds valt het zwarte kleed Arme zondaar!…

Bloemen zie ik alleen op het behang, kan er alleen van dromen, de winter duurt te lang. Het stilleven op de muur kan niet tippen aan de natuur. Geen bloem die past in kleur, geen neusprikkelende geur. Ze staan mij aan te staren maar de passie is er niet.…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Als ik jouw schoonheid zie als jij je aan mij toont ben ik zo vrij je aan te staren wat jij mij euvel duidt je vraagt mij om mijn blik te wenden om van je af te zien helaas voor jou je boeit mij ik kan je niet belonen door naar iets om te zien wat niet mijn aandacht heeft omdat het mist wat jij bezit het zij zo dat ik staar maar…

ik staar door het raam en voel me eenzaam...…

het is uit met haar vriend maar ze wil nog niet huilen dat schuift ze nog eventjes ver voor zich uit want voor die regenbui wil ze nog schuilen want pas als ze huilt is het helemaal uit pas dan neemt ze afscheid van voorgaande jaren pas dan komt het verdriet dat ze nu nog verdringt tot dan zit ze maar in de ruimte te staren.…

wanden plakken aan alle kanten even glad en hard zijn we greep en grip verloren handen glijden af in gedachten zijn we links, rechts boven, onder soms alleen nog slechts versteend onszelf of zijn we zo geboren…

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

Een oorlog dat is zolen staren Van mensen die niet liggen moesten Aanvalsgolven uitgewoed Uit aders te snel leeggebloed Vaders die de zolen staren Gewonnen in hun euvelmoed Zien nu die zolen op de baren Volgen een veel te lange stoet Moeders die de zolen staren Van schoenen eens trots uitgezocht Trekken zich snikkend aan de haren Brullend…

Ik ben niet bang om dood te gaan wel bang onwaardig te sterven verzorgd moeten worden als een kind dat zou m'n laatste zucht bederven. Het gemakkelijkst is een hartaanval bij uitzichtloosheid euthanasie het klinkt triest maar ik leef gelukkig in dankbaarheid en harmonie.…

Bang voor mezelf daarom schuil ik in een naam bang voor de woorden die onthullen wie ik ben daarom schrijf ik ze onbegrijpelijk mooi achter glas bang voor de ander die me zal zien in mijn ware gedaante en uiteindelijk leest onder mijn echte naam…

lang niet elke dag meestal maar heel even bang ben ik dan wel te gaan te geven bang ... lang niet elke dag wel te vaak heel even…

ik ben moe en toch lig ik wakker ik wil slapen wel nu beleef opnieuw wat er gebeurde vanaf het verleden tot nu bang om te gaan slapen bang om wat dan komt alles weer opnieuw meemaken het herhaalt zich hoe alles ontstond…

Flip, ons konijn van een jaar of acht was bang dat hij met Kerst werd geslacht hij ging er vandoor samen met Flapoor en verdween stil in de sterrennacht.…

Bang, dat voel ik. Bang, dat ben ik. Ik zocht naar het juiste woord, voor de gevoelens die ik heb. Nu weet ik het, ik ben bang. Bang voor hetgene dat gebeuren kan, en voor de gevolgen daarvan. Daarom ben ik bang.…

Ik ben gewoon bang. Bang, dat ik morgen ontwaak en jij er niet meer bent bang voor wat de toekomst ons brengen zal. Bang dat je onze liefde niet erkent bang, dat dit mooie sprookje eindigt in een waar tranendal. Maar wat indien jij mijn yang bent en ik jouw ying dan wil ik voor je strijden en vergeet ik al die onzin.…

want ik zit gevangen Ik houd mezelf vast met duizend sterke armen en ik kom nooit meer los Bang om weer te breken Dus blijf ik liggen in stukjes op de grond Bang om het fout te doen Daarom doe ik niets En dus gelijk al fout…

je eens wist wat je achter liet volgens mij heb jij geen idee hoeveel ik van jou hou jij vaart met alle winden mee ik vaar alleen met jou…

daar achter die ogen daar achter die lach daar zit iets iets wat je niet verwacht daar zit het vol met angst voor het einde van ons samen bang dat ze weer vallen die verdomde tranen angst voor mijn gevoelens sterker dan die van jou zo bang, zo onzeker, omdat ik van je hou…

Ik weet niet wat ik moet doen Iedereen om me heen verdwijnt Ik ben bang voor de dood en voor pijn Alles wat ik doe lijkt verkeerd te gaan Ik heb geen zelfvertrouwen Iedereen wil mij helpen maar als ze dat doen ben ik ze aan het afsnauwen Massa`s mensen om me heen en toch voel ik me stik alleen Ik ben bang dat ik iedereen verlies Waar is…

ik wikkel me in woorden sla een traan van mijn wang en ben bang, dat ze me zachtjes wil vermoorden…

Eindelijk na jaren van verdriet en pijn Niet kunnen weggaan bij die ene En nooit eens echt gelukkig zijn Maar duizend tranen wenen Kwam jij mijn lieve schat En leerde mij wat liefde is Slechts heel kort kwam je op mijn pad Nu ben je weg, het voelt als groot gemis Ik was bang, durfde me niet te geven Kon niet geloven dat iemand zoals jij…