Alle inzendingen over DRAAD OR OGEN OR TIJD

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

het witte licht geef ons vrede, sprak een stem tot Hem en hij brak de wereld in gelijke delen verbond ze door de draad der tijd Hij sprak tot hen zo de ochtend, zo de avond zo de dag en zo de nacht tijd voor waken, tijd voor slapen leef het licht en slaap de nacht de wereld begon te draaien en de stem zweeg voor altijd tot in…

mijn tante zit in de trein te borduren onder haar kruissteken liggen gedachten aan betere tijden een geliefde die haar nam met zijden glans gekleurde patronen ontstaan onder haar handen ze hecht af en breekt de draad met haar tanden…

Je zei 't zelf, als een rode draad loopt 't door ons leven, we komen elkaar hoe dan ook toch steeds weer tegen. We hernieuwen opnieuw, starten met een nieuwe rode draad. Doen we vandaag toch weer een goeie daad.…

Stapel de stenen in de bouwput van het leven sloop scherpe kanten, maak zachte ronde hoeken let op de val kuil, sommige wanden zijn onbegaanbaar door een té ingrijpende sloop leef je het leven dubbel en blijf je op zoek naar die ene draad, die wijsheid met warmte verbindt…

Spreekt hij zacht een woord laat een enkele zin letters dansen hervonden gedachten in gedichten schrijven taal dichterbij wat rest is stilte langs draden kilte…

en dat ik jou niet missen kan heeft niemand in de gaten het kleine brokje in mijn keel of het neerleggen van woorden met deuren toegeschoven doen me afdalen in jou zoals het late middaguur dat langs de bladeren likt en poëzie laat ontstaan in de plek waar ik ben; het ademloze licht over mijn stille hand telkens zachter wanneer…

de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting…

En Als eerste een schelp Een lange Dan weer een zeepje Gewoon een vorm Rood Vervolgens een waaierschelp Zeepje schelpje zeepje schelpje Zeepje schelpje vlinder Roze vlinder Die dikke Sloom hangend Noodgedwongen toeverlaat Draadje aan een haakje Er prijken vele Een enkele Roestig afgebroken Omwikkeld door een stukje Roze groezelig draad…

is een gouden draad geweven…

toen zij draden spande tussen het wolkendek en de poëzie verdween het gewicht van woorden haar pen danste licht uit het lood in de zon de doden kwamen thuis alles schitterde…

hij houdt de ene hand met de andere vast tracht het trillen te bedaren zijn verleden verscheurd tot op de draad versleten het slaan van de golven het krijsen van meeuwen het wordt hem droef te moede zijn gesloten roodomrande ogen verdrinken in een peilloze diepte…

Een vrouw van zesenzestig doet een draad door een naald. D.w.z. probeert.…

ik knipte niet ik zocht geen schaar al lag het daar recht voor mijn ogen zag ik het niet uit eerbied zij knipte wel met botte schaar zij lieten daar verbinding los een draad zo teer het spant niet meer ik knipte niet ik zoek geen naald ik heb nieuwe stof gehaald…

De warme borden met zorg en kervel opgediend wachtten naar de fijne smaak van haar ogen een leeg bestaan kon niet lang gevuld blijven glazen met bubbels verdoven, het aquarium sputterde nog wel maar niet tegen mijn vertrek het leven verloor aan smaak haar ogen dwaalden opzij en de katten spinden tevergeefs een lang gesponnen draad.…

Ik leefde in de wanhoop In een eenzaam ik Zonder liefde in mijn leven Tranen vielen druppelsdik Zat gevangen in mijn warboel In een spinnenweb vol draden Want ik was niet meer ik Mijn geest, te emotioneel beladen Maar de tijden zijn veranderd Ik vecht en breek me vrij Want iemand deed me beseffen Deze wereld is ook van mij!…

Hoe kan ons verlangen vastzitten in tijd, of in eeuwigheid waarvan we niets weten? Spinnenwebben vertellen dat schoonheid kan vangen. Draden binden, al zijn ze van goud. Kan de vogel nog vliegen? Maak hem los.…

Hoe kan ons verlangen vastzitten in tijd, of in eeuwigheid waarvan we niets weten? Spinnenwebben vertellen dat schoonheid kan vangen. Draden binden, al zijn ze van goud. Kan de vogel nog vliegen? Maak hem los.…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

ik plak de uren met draden in mijn web symmetrisch rijgen dag en nacht hun eigen plek hangen daar en vangen weken in spinsels van vergeten sluit mijn ogen in niet meer willen weten wat de maanden zijn draadloos zijn de jaren uitgesponnen het wilde leven heb ik zelf verzonnen…

In zachte tederheid gesponnen draden warmte door handen gedragen ogen vertellen wat de mond niet zeggen kan Een warme glimlach krult lippen kersenrood Zo is het goed fluistert de wind Twee paar donkere ogen blikken in iets wat liefde lijkt en heel warm voelt als stoppelhaartjes kriebelen op een tere huid en hartstocht brandt…

de fout die jij beging staat weer te kijk, je was er nog niet van bevrijd omdat je liefde snel door haat verving het maakt je kwetsbaar in gesprek als de draden worden opgewonden zal de knoop snel zijn gevonden want de tijd geeft ook een oordeel bij verstek…

je lachte in je hand bloeide en vervloeide tijd de deur stond aan liet de uren ongehinderd gaan de scene heeft eeuwigheidswaarde tot ingrijpen het verstrijken stopt actie en reactie nemen de draad weer op in het regisseren van nu de ingreep heeft de deur op slot gedaan en tijd buiten laten staan of zijn de uren meegelopen…

Kunnen ze nog horen deze letters van ademhaling boven het vingerlicht gekras van bevende vingers stervende ogen op het laatste woord? Kunnen ze nog wijzen op de schoonheid van de draad ragfijne kabels doorweven van leven? Om te luisteren met het hart in de hand en de lippen onbewogen naar het zachte zingen van de taal.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

en toch juist de rafels hechten strak gesneden zomen rechten slechts wat afstand schept als onzekere tijd gaten in de eenheid bijt overspannen zich de scheuren waar juist een sleetse draad afwijkend naar een ander reikt aanpassing is geen glad gebeuren…

lichte ogen als druppels regen uit zijde gesponnen kindergezichten ik wil jullie namen in alle talen noemen terwijl de wereld boven ontploft luchten bezwangerd van kogelwolken van zoekgeraakte levens kristallen stemmen onderaards lichte ogen als druppels regen aan zijden draden Nazar Anna Vitaliy Iryna hoe teer raken jullie…

De carrousel verstikt in draden van de tijd, wat eeuwen leek verheelt zich in seconden en de lidtekens van gesloten wonden een eenzame strijd maskeert aan dwaze dromen gebonden.…

zijn gevlogen op zoek naar ranken vol zoete druiven is de draad gebroken, het pad verbogen naar oude ogen die allang niet meer wenen om hun namen gelegd in zwarte stenen…

Hij weet het, ik ben van niemand meer bang, die tijd ligt ver achter me, ik ben vanaf nu zijn volwassen opponent. Kijk me maar in de ogen en je zult zien dat ik het meen: Alleen voor de liefde zal ik knielen.…