19920 resultaten.
herinnering aan mijn vrouw
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 431 Een stralende zon
legde haar mantel
van stralen rond haar,
net een engel.
Die engel was van mij.
De duizend kristallen
van het mulle zand
omsloten haar tere voeten.
Haar glimlach was doordringend
haar ogen spraken boekdelen
haar hart was vol van liefde
Die liefde was…. voor mij.…
Zonder titel
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 337 In een mantel van vocht verwonderd stilstaan.
Hoe het is een diertje te zijn geworden
dat zich uitrekt naar horen,
en ruikt de schimmeldraden herfst.
Gewaarwording van een vloeiende natuur
die zich opnieuw
bezint hoe zij zich vormgeven zal.…
Uit het stenen alfabet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 zoek geen schuilplaats
in de mantels
van bizarre clowns
die het hakken
van letters uit het stenen
alfabet tot poëzie verheffen
zonder dat hun volgelingen
dat beseffen viert narcisme
hoogtij in ijdeltuiterij
de vreemde eend
wordt weggejaagd het
zwarte schaap is afgemaakt
gij wilt het kaf niet zijn
onder hun koren alleen
de clowns…
Vlinders van de nacht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 430 hul mij vaak
in zwart omdat
het rode hart de
vlinders aantrekt
van de nacht
zij fladderen
hun kleur maar
spoken donkeren
mijn gedachten met
hun verrottingsgeur
zij breken af
wat in realiteit
nooit is gestorven
monsteren grotesk
wat er ooit is gezegd
ik mantel
mij niet meer
naakt straalt
het rode hart voor
jou in dag en nacht…
Mantel van Gaia
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.073 In zonnestralen schittert hemelsbreed
ijle wereld barstensvol klein leven
zwaarder dan mensen en dieren wegen
mantel van Gaia, godin der planeet.
De zon schuift weg achter een bomenrij
diffuus licht geeft niet die schittering
levensloos leeg lijkt plots de atmosfeer.…
Onbehouden huis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 Genoeg tranen om me aan te laven,
Maar ze kwamen niet, droogden op
Al voor ze ontstonden,
Droogte die mij teisterde
In windvlagen van zinderende warmte
Die door kieren en naden
Binnenkwam in dit onbehouden huis,
Huis dat van binnenuit werd uitgehold
En waarin alleen Zijn mantel die
In mooie plooien naar beneden hangt,
Zijn rechterhand…
Ontbinding in factoren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 83 zonder verweer
is de mantel afgeworpen
het boek tot papier aangevreten
de verf tot olie verteerd
aarde afgegraven
tot het skelet van een schim
zwarter dan, verlaten van
door aangetast ontwijken
ontdaan in onbedekte termen
zonder weerwoord
hoor ik mijn woorden zeggen
luister naar stil zwijgen
en blijven onbewandelde wegen
onaangeroerd…
Vlinderwindekind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 168 hier kom ik je tegen
tussen letters en dichtersdromen
een vlinder in de zomerstorm
je draagt een mantel van liefde
als een fladderlichte omslag
gerangschikt in een aardse vorm
ik zou met je op willen vliegen
het draagvlak verdelen
sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven
schrifttekens rusten op de wind
dwarrelen naar de aarde
daar raak…
literair gemis
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 83 de dood ervaren is een mythe
omdat niemand er ooit
over heeft kunnen schrijven
voor mij als dichter
een enorm literair gemis
zo blijft leven en dood
vooralsnog omgeven met
een mantel van mystiek
een vorm van onbeschreven
raadselachtigheid wellicht…
Ambachtelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 Het stille woud kent
een vreemde vloer
er heerst een zonderlinge gewichtloosheid
alle seizoenen worden samengeperst
in die sobere kleur
van vergankelijkheid
Voordat het licht verspringt
naar de tint van de oorsprong
vloeit alles bijeen
de doden hebben hun mantels
breed uitgespreid
de snit verwijst nog naar de drager
oogappels…
Selene de maangodin
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.780 Selene, de maangodin, kwam
met haar glanzende strijdwagen
uit de zee omhooggerezen met blanke armen
als maanstralen verhuld door een zilverwitte mantel
Selene, de volle maan, daalt elke nacht met haar
zilveren hemelwagen uit de hemel
getrokken door twee witte ossen
geeft sfeerverlichting in romantische ambiance
Selene, eens verleid door…
Mantelpakje
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 693 de mantel van het zwijgen hangt
weer om mijn schouders de zakken
propvol stilte ik hou ervan de stof
zacht langs mijn lichaam te voelen
glijden in waterdichte plooien en te
horen hoe goed niets zeggen bij mijn
persoontje past zo kan ik dagen en
zelfs weken lopen tot jij dan heel
behoedzaam in dit stille pakje tast…
Adembenemend
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 768 De blauwe lucht verstopt zich
in een mantel
van donkere wolken.
Je ruikt de frisse avondlucht
als ware het een parfum
van de fijnste klasse.
De nacht valt
over de aarde
in schemerachtige
geheimzinnigheid.
Ik hoor de stilte
en denk;
Er valt niets
te zeggen.
Maar schrijven
doe ik wel.…
Urbi et Orbi
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 618 “Jammer dat het uit heeft moeten lekken
Maar ondanks Gods favoriete zoontje
Mag ik niet alles, als Heilig Boontje
Met de ‘Mantel der Liefde’ bedekken”
“Want altijd zijn er priesters die klikken
En jongens die het niet langer pikken”
------------------------------------------------------------
…De paus heeft tijdens zijn Paasboodschap niets…
Zijn vader zijn...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 815 De mantel der liefde
uitgeveegd en weggepoetst
met een traan, maar toch...
‘Als ze terugkomen
zijn ze weer welkom’...
Vader ben je
en blijf je
met sprekende ogen
en stralende berusting
in gebluste liefde...…
Wachten in de winter
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 881 Langzaam ontwaar ik
zijn mantel en is
de lucht weer het gordijn
waarachter hij graag zijn roeping viert.
En ik kijk toe en voel de kou
van de twijfels
die ik zal delen
met wie zijn eigen winter
steeds vergeet.…
Vuurstenen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 855 Nog zijn de sporen voelbaar,
uniek, ik vermijd ze niet, ze
zijn in aard en ziel gegrift, een
schaduw van voorbije strijd, van
wie ik de mantel mocht beroeren,
waarop een gedoofde ster is bijgezet.…
levende aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 269 Leven ontstaat omdat eigen-
schappen van het atoom het
technisch mogelijk maken,de
aardkorst zit vol leven; het
kruipt over het oppervlak tot
diep in de aardkorst, stroomt
met rivieren mee, zwemt in
zee, zweeft op de wind hoog
in de lucht; 't aardoppervlak
is 'n gelei van leven, mantel
van Gaya, godin der aarde.…
Gravure
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 224 Zoals veel dagen in December
schraal en verbleekt
metalen geluid door de kruinen
opeen gedreven koperen staken
gekraste karakters
in de ogen van blinde passanten
door dit gestaalde woud
waagt geen wind zich
kilte klimt langzaam
in mijn winterkraag
ik slaap in huiveringen
wacht op de mist van het vergeten
ik scheur mijn mantel
in niet…
Krijtjes (poppetje)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 166 Ik ben een kind
dat zich soms vergeet
een poppetje op papier tekent
en zich afvraagt wat is hier
De wereld ken ik wel
het is de zaak van pa
boordevol krijtjes
waarmee je een bord bekladt
Ik lever in
nu de jaren verstrijken
er een grijze mantel
om het lijf zit
Tekenen kon ik
een boom een vliegtuig
en nog veel meer
Alleen ben ik…
onmetelijke bestemming
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 de serene Madonna
met het kind op schoot
geweven in gouddraad
door engelen omringd
haar mantel is wit
met ultramarijnblauw:
wie zal haar aanschouwen
in de schaduw van de maan?…
Blues van alledag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 Het kind is groot geworden
het komt als koning
met pracht en praal
en een bende aan land
in de haven van weemoed
en de blues van alledag
Omringd door soldaten
streelt hij het bont
van zijn mantel
hij is geen held
hij brengt geen gouden tijden
geen loon naar werken
geen bescherming tegen onrecht
hij geeft alleen een show
van zijn…
Toekomst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 Ik aarzel niet
om je pijn te doen met de waarheid
opdat je niet in de leugen zult hangen
Terwijl ik nadenk voor het venster en het stof
uit de kieren van het raamkozijn schrob
Blijven staan door standpunten als het zwarte
water golvend door de
rioolbuis klotst
Je hoort en ziet de mantel
van 't verdriet nog steeds niet hangen
om de…
verloren liefde
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 754 Kleine dingen van de dag doorloop ik in alle rust het nog aanwezige verdriet is weer geblust
In de spiegel van het verleden zie ik jou nog dikwijls staan, alles is zo snel voorbij gegaan
De nacht zal weer zijn mantel leggen over mij, soms dan droom ik weer...wandelend met jou over de hei
Voorbij voorbij voorbij zucht een zwakke wind er is…
Mantel van groen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 265 In vrijheid leven
Ademen zonder de geur
van explosieven en angst
of het gruis in je keel
van ingestorte huizen
Een mantel van groen
nu geurend om je heen
Maar op je netvlies
't beeld van de buurman,
waar je nog mee sprak
amper een uur daarvoor
Door onbekenden uit 't puin
weggedragen, zonder benen
Doorweekt met bloed
Rood…
weerzien in HEMA
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.679 en zo gebeurde het dat ik
de glazen klapdeuren met
HEMA
doorging en ik je zag
bij de rookworsten
moedertje in je grijze mantel
onmiskenbaar mijn moeder te zijn
van alles ging er door me heen
en ik snelde naar je toe
moeder, moeder
maar je ging verder, alsmaar verder
en verdween, zo verdween je
die middag ben ik weer gegaan moeder…
weerzien op 't strand
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.201 de wind breekt door de lucht en dreigt
met scherpe dorens; smarten drijven
zwepend golvend prikkelen huid
en zij kust liefdevol mijn adem
misleidt bedroefde ogen
mijn lippen openen zich en proeven zand
al voel ik zoekend vingers in mijn haar
het weerzien werpt een mantel om ons heen
en laat mij knielen zodat zij mij zich geven kan
… en…
naamloos
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 499 mijn mantel sleept de stilte mee
in slordig zwart, meebuigend
op de rand van je nagel
ik heb de dag niet gehoord
en de nacht wijzigt niets
ook niet de dubbele huid
mijn woorden te kort
het vlees te rauw
om te dragen op je borst
jij vreet je vol met splinters
en wormen uit mijn mond
die me hongerloos tot
zwijgen brengen
ik…
Zwaarte
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 522 Doorgebogen berken
treuren samen met wilgen
over letters in het marmer
die vervaagd spreken over
zacht rustende geliefden
Maar zwaarte omhult ons
als een stenen mantel
wanneer wij hen zoeken
bezwaard sluipen we
op loden tenen weg
We zoeken jullie wel
op je geliefde plaatsen
daar vinden we zelf
ook meer de rust…
Watervleugels
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.207 Als een tovenaar van brandend licht
valt zijn mantel van behagen
zachtjes, als een zeemeermin
die golfjes opstuwt met haar vin
om mij te helpen mijn gezicht
over de zoute zee te dragen
Waar ik blijven zal de volle dagen
volle dagen ver van land
denkend aan wat stond geschreven
vleugels heb je maar voor even
en dat bleek toen woeste kragen…