Alle inzendingen over Demonen

Zoals je was keer je nooit meer terug dat bevestigt de tijd maar het is erger want je keert nooit terug je kon de liefde niet aan omdat je nog steeds gegeseld wordt door demonen van vroeger en mijn schip er niet toedeed ondanks mijn voorraden liefde en de stormgarantie je kon de liefde niet aan al mocht ik je borsten strelen die…

Ik heb mezelf uit mijn slaap ontwaakt Weet niet wat het was, waken of dromen Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt Momenten, doorregen met sluiers van demonen Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht In die stilte zwerft het brein tweeslachtig Zo kort voor het wisselen van de wacht Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig Ik heb…

zocht haar zag haar weer stond op al met een voet bij haar demonen echter aangeboren cynici dreven me in het nauw: een café in niemandsland 'Het Nauw'…

Westhoek, vergeten land Waar de poëten wonen Samen met hun demonen Stikkend in ‘t Vlaamse zand Stemmen als Brussels kant Dichten op zachte tonen Zingen van doornenkronen Ieder kruis jankt er en brandt De Leie is een Eufraat Een Tigris stroomt er niet De Hof kent men van horen En zeggen, niet van zien Daar waar het godslam blaat En…

kruid Tegen gewassen Door rode schedel kieren Naar binnen gedrongen Om moedeloos van te worden Uitgehongerd tastend zoekt hij zijn weg Door het donkere struikgewas Hij wil verboden vruchten plukken Likt zijn lippen vol welbehagen met zoete tong Voor de speech Niet meer urenlang in stoffige kamers Zoeken naar woorden Een zee vol demonen…

met een boeggolf en een plasma- staart in de walvis bracht licht uit krakende luidsprekerconus klinkt onbestemde pruimenmoes van afweer en rukt na eeuwen rede mentaal onweerbaar brandweer uit tegen laaiend volkseigen vuur en die hier mogen wonen bij een innemend wetsbesluit doven weer langzaam uit te midden van dogmatische demonen…

Geluidloos ademend verjaag ik jouw demonen, ik wil in jouw naam zuiver wonen.…

De zomeravond zingt zichzelf in slaap de demonen dansen als muggen boven het water waar ons spiegelbeeld gezonken is. In de zacht zuigende modder lig jij lig ik omarmd door de troostende ranken van een waterplant. Opnieuw gooi ik een steen - zag jij hoe sterk ik was? - minder verder zinkt hij doelloos naar de bodem.…

wees kalm, ik voel jouw gedachten wel aan men noemt mij een malloot , een vagebond, een paljas allen verdragen mij geduldig, allen en een glimp ging verloren, maar door demonen gedreven bespeurde ik als echtheid wat ik uit mijn fantasie al wist wat de vrouw terugvoer tot reisgenoot wij namen geschenken mee en ik gaf je de naam van één of…

Toen die nacht dat alles donker was toen liepen wij samen op het leven af daar waar dat licht al zo lang schijnt door eeuwen heen zijn wij gegaan opnieuw geboren onder de zelfde maan ga en beleef vlieg mee en geef het door we zingen samen in koor we zingen zijn niet gevallen wij zijn de engelen iets wat aangepast alleen de demonen…

Demonen bij het raam vragen aan ons kunnen jullie mee gaan naar onder er is gedonder de donder en bliksem hebben hun werk niet goed gedaan zij hangt nog aan die pilaar zij is achtergebleven er werd haar beloofd het eeuwige leven O mijn godin mijn afgrond maar win win win de waarheid overal in In dit bestaan het zal de engelen…

liefde glijdt tussen de bomen mij raakt ze niet, ik hou me schuil in een waas van droefheid wieg ik mezelf daar ik jou ontbeer veel te kort heb ik jou gedragen hoe ik geprobeerd heb samen met jou, jouw demonen te bevechten heb ik de strijd verloren in een donkere nacht ben je mij ontglipt en koos jij een andere weg, een uitweg die mij…

Nu ik het weet, durf ik je bijna niet meer te genaken, want jouw kwetsbaarheid is te groot om te helen, ik probeer je dus maar heel erg langzaam te doen ontwaken, al zou ik je het liefste direct van de demonen stelen en al die zinloze oesters keihard kraken.…

Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk strijdt om zielen. Niemand gaat verloren. God waagt niet. Eeuwig branden, eeuwig loven.…

het helse hemelsvuur dat zich laaiend in het maanlicht baadt en bloederig langs de wolken schuurt voor het zijn gele gif naar aarde stuurt met de zwarte bezieling van zijn haat in het blazen nevelt salpeterzuur zijn schreeuwen donderen obstinaat maar als er licht door het donker gluurt dat slaapdronken naar beneden tuurt vlucht de demon…

Op school was ik het slachtoffer van getreiter ik verweerde mezelf als een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond wel liefde maar ik had geen geld er doemden demonen op uit allerlei gedachten ik begon met het lezen van geschiedenisboeken er kwamen grimassen op de herinneringen ik deed wat ik niet laten kon ik verlangde…

over haar bleke gezicht strijdlustige zomersproeten worden willoos weggevaagd ze droomt zich openingen om gedachteklompen in op te lossen ontwaakt steeds weer tussen het gruis hij zou het pulver weg willen strijken met geheugenverliezende woorden zijn handen vormen een kom om haar opgeheven hoofd een warme schaal waarin ze haar demonen…

Daar zij geen liefde zocht kon zij door macht van minne de demon overwinnen die niemand overmocht. O minnelijk geduld hoe machtig zijn uw wegen! nu hebt ge ’t al verkregen verplet ligt zonde en schuld. Gij mensen met uw trots wat zijt ge in Liefdes handen? hier komt uw kracht te schande als aardewerk aan rots.…

weerstand is pijnlijk broos en het gaat aan niemand voorbij vaak al scherven voor het bakken in tere vormen of kleurloze brei men draagt het mee over de horizon heen zonder innerlijk pais vaak met uiterlijke onvree slechts het sterven bevrijdt het bewustzijn van de wond, bij leven of dood, met een zucht van verlichting verlaat een demon…

KLAAGLIJK roepen de alcyonen, Schichtig fladdren de alcyonen, Boven 't woedend brandingklotsen Tegen Akashiro's rotsen, Waar wraakgierige demonen, Boven Akashiro's rotsen, Tussen gierennesten tronen. Over Akashiro's rotsen Zweeft een lieflijk avondrood; Onder, blind in 't brandingklotsen, Vindt de schepeling zijn dood.…

Zo dichtbij zonder het te weten Onvoorwaardelijk met me verbonden Geen bloedband maar niet met het origineel te meten Zonder het te weten vergaf je mijn zonden De rebel die je zag, heb je niet vastgebonden Zonder jou had ik nog vastgezeten Mijn vicieuze spiraal heeft je doen zweten Zonder jou waren mijn demonen niet heen gezonden Grove fouten…

heet gebarsten harses lossen de wereld op in nauw beknepen ademtochten wensen vol woeste doodsverwachting razen door rauw ontstoken vloekgeluiden wurgen wolken woedende verblinding door een waas van gedoemd zicht in voor rede doofgeschreeuwd gehoor tot hoge prijs gewroken zuigt een demon zijn tanden los gewond gestolde ruïnes blijven met…

Godverdomme schreeuwen, omdat demonen niet bestaan. God ons niet verdoemen kan. Lex is een ware phoenix, die uit zijn hartevuur, is opgestaan. Alex Roeka is een Alexander. Niets dierlijks zonderling. Niets menselijks vreemd. Een Engel in een Beest. Een oude troubadour. Een hoge torenkraai. Een Van Mourik. Een wijze uil.…

de demonen hielden zich schuil onaangekondigd nestelden ze zich in de spelonken van mijn geest zonder gêne legden ze mijn moeizaam verworven schuilplaatsen één voor één bloot meedogenloos blokkeerden ze mijn gedachtenreizen ontwrichtten de grond van mijn bestaan voegden angsten toe aan het fragiele palet in een sporadische adempauze werd…

het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige bladerdek dat als een bronskleurige deken de bosbodem beschermt tegen de eerste winternacht Als de droge broodkorsten door zijn oude handen zijn verdeeld zijn de demonen…

ik haal mijn kamer leeg sprokkel veel en nog meer bij elkaar ik voel me ouder dan stokoud ik fiets hard tegen stormen en demonen in hard nog harder om ze meer dan vóór te zijn ik kijk geschokt naar het jasje een bedrieglijk dun laagje dat als een kille bomjas mijn hart omsluit jij en ik wij dachten vroeger zelden…

De maan maakt helse uren door tussen het hemelvuur van de demonen niemand heeft de leugen terug gepraat en de lammeren blaten tussen de bomen het bomenlandschap ligt onder het sterrenbeeld van de duivel die denkt dat hij gewoon mens is maar niets onmenselijks is de mensheid vreemd wanneer hij zich misvormd in eigen wanen woede kijkt voor…

Voer me zachtjes mee aan de vingers van je rechterhand weg van diepe dalen langs de chaosbergen uit mijn verleden naar de warme gloed die mijn innerlijke voedt laat me op je schouder leunen wanneer de demonen uit mijn hel in een rauwe confrontatie met ‘t verleden zich een weg doorheen m’n ziel branden tot de gezuiverde geest…

Welkom zijn M’n bange vrouw, gevlucht, voor wapens en levende demonen. Hoe zal ’t smaken? Is dit wat ik hopen zou? Welkom zijn M’n oude man, vergeten, hoe het leven zich verdraagt. Hoe rook het toen? Komt het ooit nog dan? Welkom zijn M'n wazig spiegelbeeld zoekend, naar iemand die ’t zegt Hoe moet ik voelen? Hoe geloven?…

Ontvlucht men in de tempel, dan moet men Voorouders aandacht wijden, offers brengen, Om door demonen niet omringd te worden. Ach, alles, eer en welstand, wilde ik offren Om met mijn droefenis alleen te zijn.…